Zostać Mistrzem Wodnych Pokemonów - (Pierdziałka)

Shellder ze łzami w oczach spojrzał na ciebie. Miał rozdarte serce, ale w końcu znalazł się ktoś, kto potrafi go zrozumieć. Twoja oferta wydawała się przyjazna. Wodny stworek otarł łzy językiem i postanowił do ciebie dołączyć. Stworek wskoczył do pokeball'a, a pokedex wyświetlił informację:


Statek płynął dość powoli, a fale kołysały nim na wszystkie strony, przez co nie którzy trenerzy nabawili się choroby morskiej. Pogoda z minuty na minuty była coraz gorsza, a nad statkiem zebrały się już ciemne chmury, to zapowiada coś złego. Wyszedłeś na pokład widokowy, by zobaczyć to piękne, acz groźne zjawisko. Gdy uderzył piorun, ktoś złapał Cię za rękę. Była to mała dziewczynka.

Burza na morzu. To oznacza sztorm. To oznacza, zę trzeba zejść z pokładu widokowego i schować się do kajuty. Tak właśnie zamierzałem zrobić. Wtedy złapała mnie za rękę jakaś gówniara.
- Spieprzaj bachorze! - krzyknąłem na dziecko i wyrwałem rękę z jej uścisku po czym cofnąłem swoją fokę do kuli i pokierowałem się pędem do swojego pokoju. Tam wypuściłem swoje stworki raz jeszcze i postanowiłem je nakarmić.

Z racji tego, że posty napisane przez luka były według Ciebie niepotrzebne, usunąłem je. Mam nadzieje że się nie obrazisz jeśli całkowicie wymarzę wąek z Meloettą.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Twoi podopieczni zaczęły łakomie spożywać podany posiłek. Musiały być bardzo głodne. Wpatrywałeś się w nie z największą uwagę. Mimo, że był to dopiero początek twojej przygody łączyła Was silna więź. Nagle statek przechylił się i wszyscy spadliście. Mogło wydarzyć się wiele rzeczy... Mogliście uderzyć o górę lodową, czy po prostu wpaść pod wielką falę. Wszystko było możliwe w czasie sztormu.

Spoko.
______________________
Gdy tylko ogarnąłem co się stało sprawdziłem czy wszystko dobrze u moich Pokemonów i czy nie stała się im żadna krzywda. Następnie zawróciłem je do balli i podbiegłem do okna by sprawdzić co się dzieje na zewnątrz. Jeżeli to było tylko chwilowe to wracam do naszego posiłku a jeżeli nie to siadam w kącie kajuty i czekam aż wszystko się uspokoi albo jakiś komunikat ze strony marynarzy.

Okazało się, że wasz statek zaczyna się topić. Najniższe kajuty już były wypełnione wodą, a do twojej wiele nie brakowało. Miałeś dużo wodnych pokemonów, sam uwielbiałeś pływać i długo wytrzymywałeś pod wodą, ale ta z pewnością była lodowata. Mogłeś tak stać i czekać aż woda osiąnie odpowiedni poziom, by cię przytopić albo biec na samą górę i jakoś uciekać. Jednak tam też panował sztorm, więc jakichś miłych sytuacji nie należało się spodziewać...

- Shellder, Seel, Wybieram was! - krzyknąłem wypuszczając swoje Pokemony. Musieliśmy uciekać z tej łajby szybko - Shellder, użyj Lodowej włóczni na oknie i wybij je tak byśmy mogli przez nie wyjść.
Czekałem aż Małż zrobi co trzeba po czym cofnąłem go do balla. Następnie przygotowałem się z Seelem by gdy tylko woda dojdzie do okna i zaleje nam kajutę wypłynąć na powierzchnię. Nie warto było uciekać korytarzem bo moglibyśmy zostać stratowani przez innych pasażerów.

Shellder posłusznie wykonał wydane polecenie i wybił okno za pomocą lodowej włóczni. Za chwilę został cofnięty do balla, a ty wypuściłeś swojego Seel, który czł się bardzo dobrze. W końcu był typowym wodnym pokemonem - stworzonym do pływania. Kajuta zaczęła przybierać. Czułeś, że powoli tracisz grunt pod nogami. W końcu wdrążyliście swój plan w życie... Wypłynęliście z łodzi, jednak w oddali zauważyliście ławicę Tentacooli. Pokemony płynęły wprost na was... Keidy myślałeś, że to wasz koniec, jeden opadł na samo dno. Został wyrzucony z ławicy... Był mały, zemdlał. A tobie zaczęło brakować tlenu.

Rzuciłem ballem w malca a potem wypuściłem z balla Shelldera i nakazałem mu gestami płynąć po ball a potem do mnie wrócić. Sam z Seel postanowiłem wypłynąć na powierzchnię by zaczerpnąć tlenu. Jeżeli Muszelkowy Pokemon nie będzie wracał do popłyniemy po niego. Mimo iż nie był tak zwinnym pływakiem jak moja foczka to na pewno jednak sobie poradzi i w swoim tempie wypłynie na powierzchnię.

Udało wam się. Wyszliście na powierzchnię. A co zostało z olbrzymiego statku, który zaatakował sztorm? Nic. Jedynie wszystkie pokemony się uratowały, ich trenerzy zginęli od wybuchów. Po krwistym morzu dryfowały bezwładne ciała. Zrobiło ci się nie dobrze. Czekałeś na Shelldera, który dość długo nie wracał. W oddali zobaczyłeś kolejną falę. I nagle coś wybiło się z wody. Był mały Tentacool z shellderem na głowie. Rzucił ci twojego towarzysza na brzeg, a sam został w wodzie i wpatrywał się w tą całą sytuacje.

Popatrzyłem na mała meduzę a potem zobaczyłem czy nic się nie stało mojemu Shellderowi. Potem wypłynąłem na brzeg by się osuszyć. Masakra. Jedna wielka masakra. W życiu bym się nie spodziewał, ze spotka mnie coś takiego. Wiele razy widziałem ranne Pokemony czy ludzi, ale takiej rzezi nie. Co się mogło stać?
- Tentacool, jesteś po naszej stronie? - spytałem stworka po czym zacząłem się rozglądać czy komuś nie trzeba pomóc.