Droga przez nieznany region

Widzisz znak drogowy z napisem lotnisko. Miałeś do niego kilometr, albo jak wolą inni, 1000 metrów.

Zdecydowanie wolę „1000 metrów”. Mimo trzech zer wydaje mi się, że dotarcie tam zajmuje mniej czasu… W tym wypadku przyśpieszyłem kroku co jakiś czas rozglądając się dookoła. Póki co nie zamierzałem trenować swoich pokemonów. Nie wypuściłem także Charmandera. Jestem pewien, że był wypoczęty i gotów… do czegokolwiek… Jednak w ogóle go nie znałem i nie zamierzałem ryzykować. Postanowiłem zaczekać z tym do czasu znalezienia Profesora.

Więc biegniesz, mijasz po drodze sklepy, samochody, piekarnie które kuszą zapachem jedzenia, fryzjera.... W końcu widzisz lotnisko. Samoloty, pełno samolotów. Helikoptery, sterowce, samoloty, awionetki. Sporo tego.

Jedzenie mało mnie obchodziło. Powinienem kupić sobie coś na lotnisku… a może dostanę coś w samolocie? Nie wiedziałem jak to w naszym świecie funkcjonuje. Miałem nadzieję, że Profesor Sycamore zadbał o moją wygodę i będę leciał klasą pierwszą. Marzenie ściętej głowy.
Zaczepiłem jakąś idiotkę(idiotę). Jeśli zwrócił na mnie uwagę otworzyłem usta z zamiarem zapytania się o lot.
- Przepraszam... gdzie jest samolot do Goldenrod City? Region Johto – wyjaśniłem krótko.

-Tamten samolot z wymalowanym Aerodactylem na boku.
Widzisz taki samolot. Samolot spory, wygląda na luksusowy. Wchodzą do niego ludzie raczej nie biedni. Samolot ma odlecieć za pół godziny. Masz czas aby wejść do niego i z drabinek krzyknąć "Pozdro biedaki".

Nareszcie! Ruszyłem w kierunku samolotu kołysząc biodrami jak (nie)zgrabna modelka. Uśmiechnąłem się szyderczo emanując pewnością siebie. Nie ma opcji, żeby biedni tego nie zauważyli. Roześmiałem się na cały głos obserwując tych wszystkich ludzi.
Kiedy znalazłem się na odpowiednim miejscu zwinąłem dłonie w „rulonik” krzycząc jak opętany.
- Pozdro biedaki! – wszedłem do środka zasiadając na miejscu. Nie próbowałem nikogo oszukać. Westchnąłem głośno czekając aż te Stewart/Stewartdessa zaproponuje mi jakieś żarcie. Wystarczyło czekać.

Siadasz w pierwszej klasie. Wygoda, wygoda i jeszcze raz wygoda. Pokaz gdzie są drzwi, jak zakładać kamizelkę itp. itd. W końcu lecisz. Podchodzi do ciebie stewardesa i proponuję orzeszki.

- ORZESZKI?! - wrzasnąłem na cały samolot. Takie... COŚ w pierwszej klasie? O nie! - Poproszę nadziewane muszle makaronowe, meksykańską salsę z mango i jednego Miltanka - uśmiechnąłem się po chwili parskając śmiechem. - Żartuję, jestem wegetarianem. Poproszę dwa pierwsze dania

//Jeszcze studiujesz lewo, Chodzisz na crossfit//
Sałatka z samniewieszczego, owoce, sokzczegośtamważneżedrogiwpi*du i ryż.

- CO TO MA BYĆ? - wrzasnąłem odrzucając podane jedzenie. Pokręciłęm z niedowierzaniem głową po chwili wzdychając teatralnie. - O mój boże... co za obsługa. Chyba muszę to zgłosić! Wyraźnie powiedziałem, że chcę ORZESZKI, a nie jakieś głupie sałatki.. - oczywiście ją kręciłem. Nie zamierzałem dawać jej więcej niż musiałem. Skoro idiotka nie mogła się ogarnąć to musiała cierpieć.