Wychowani przez Sylveona - Joker i Makrosek

To był ciepły dzień. Słonko świeciło, a na niebie nie było ani jednej chmurki, ani nawet jednego pokemona. Ludzie spokojnie spacerowali, nie przejmowali się nawet tym co tu się działo. Widać bardziej obchodziły ich ich własne sprawy i zadania. Dwójka słodkich Eevee pląsała za wami, a ich największym w tej chwili marzeniem było móc się spokojnie z kimś bawić. Jak na dzieci przystało. Jedyne gdzie mogliście iść do Droga 1. Lub po prostu poszwendać po mieście, o ile Vaniville Town dało się nazwać miastem.. W każdym razie, zawsze możecie wziąć się za wąchanie kwiatków, których tu nie brakowało.. Od was zależy ta.. Niezwykle trudna decyzja.

Skoro możemy iść tylko przez Drogę numer 1, to trzeba iść drogą numer 1. Biorę Eevee na ręce i idę prosto przed siebie chcąc wyjść z tego miasta. Wcześniej pokazałem ręką do swojego brata, że mamy iść właśnie tą drogą. Tak naprawdę, to nie wiem jak mamy zacząć tą podróż. Gdzie szukać ludzi, którzy zabili naszą ''matkę''? Przecież równie dobrze mogą nie żyć, a my będziemy szukać ich na marne. Możemy też zemścić się na ich rodzinie np. skręcić kark ich synom albo coś w tym stylu. Jeśli Mato nie będzie chciał iść za mną, to pytam się go, gdzie chce iść i, wtedy decydujemy.

-Brat czekaj! Pobawmy się w berka z pokemonami co wy na to? Zapytałem wszystkich.
-Niech goni... Cato! Popchnąłem brata i uciekłem wraz z moim eevee.
-Eevee i jeden i drugi. Kurde musimy wam wymyślić imona. Ty mój będziesz nazywał się Nameczanin Co ty na to? Tak nazywa się wielka rasa w Dragon ball'u. Oni byli bardzo ale to bardzo silni! Tak jak silny będziesz ty! No dobra mniejsza o to. Bawiąc się w berka nauczymy się szybciej biegać, jak i robić uniki! Tylko bez żadnych bójek bo jak ja wam dam klapsiora to... Powiedziałem naszym pokemonom.

Gdy Eevee usłyszał jakie miał mieć imię o mało nie zszedł z tego świata, ze śmiechu. Z resztą.. Oba lisy zaczęły się śmiać. Kto normalny wymyśla takie imiona? No właśnie. Nikt!
- Łiwii!!
- Wi łi wi!! - odezwały się maluchy. Mogliście od razu stwierdzić, że ton jakim mówiły należał do tonu narzekania. Eevee Mato, bez wątpienia nie miał zamiaru się tak nazywać. Za to Eevee Cato zaraz do niego podbiegł i patrzył się na niego jakby pytał "A ty jakbyś mnie nazwał?" Ciekawie się zachowują te maluchy. I wygląda na to, że puki jeden nie przestanie się śmiać, a drugi nie otrzyma odpowiedzi, nici z ruszenia zadków w kierunku Drogi 1.

- Nazwę Cię Marvel, ale jeśli nie chcesz takiego imienia to będziesz bez imienia - Odpowiadam patrząc na mojego Eevee. - Może jeszcze Brutus. Wybieraj. Tylko nie Peeta.
Muszę przyznać, że Mato wymyślił dosyć dziwne imię dla swojego pokemona. Mojemu pokemonowi też pewnie nie spodoba się ''Marvel''. Może kiedy dostanie odpowiedź, a tamten przestanie się śmiać będziemy mogli wreszcie wyruszyć. Jeśli brat się zgodzi, a pokemony się uspokoją to wyruszmy drogą numer jeden. Stworki są dosyć śmieszne, a to oznacza, że będziemy dobrze się bawić w czasie wędrówki, a kiedy ewoluują będziemy mogli pokonać tamtych ludzi którzy zabili naszą matkę... Wyciągam kamyk ewolucji w Espeona do Eevego.

-Eevee przecież to był tylko żart! Powiedziałem do swojego pokemona, tak naprawdę będziesz nazywał się flareon, bo w niego ewoluujesz. Jeśli chcesz możesz zrobić to nawet teraz. Razem z Cato mamy dla was obojga kamienie ewolucyjne, dla Ciebie ja przyszykowałem ognisty okruch, zaś Cato ma dla swojego Sun Shard. Ty ewoluujesz w pięknego i niemniej silnego ognistego flareona, zaś Eevee Cata w niemniej silnego i pięknego espeona, który jest pokemonem psychicznym. To jak chcesz ewoluuować? Zapytałem pokemona podając mu ognisty kamień. -Jeżeli tak to dotknij go.

Eevee odskoczyły od was jak poparzone.
- Łwiii!!
- Wi! Wi łi!
Mogliście od razu stwierdzić, że oba nie chcą na razie ewoluować. A dodatkowo Eevee Cato, był oburzany propozycjami imienia. Chyba jednak to sobie odpuśćcie.. Albo poszukajcie imienia, jakie będzie im lepiej pasować. Co do ewolucji.. Pokemony były jeszcze młode. Dla nich ewolucja, to jak dorastanie. A chciałyby jeszcze trochę pobyć dziećmi.
Nagle liski odwróciły się do was ogonami.. Naradzały się. Nie wiecie skąd.. Ale na głowy założyły czapki. Eevee Cato, na głowie miał czapkę ala pilot samolotu, a Eevee Mato założyła na głowę, ruszofą czapkę z daszkiem.
- Wi! Wi!
- Łiwii!
Teraz na pewno dacie rade je rozpoznać, bez nadawania tych dziwnych dla nich imion..

Uśmiechnąłem się kiedy zobaczyłem dwa małe stworki w czapkach. Dodatkowo mój Eevee ma ala pilot?! Mógł wymyślić coś lepszego, ale mniejsza z tym. Schowałem kamyk ewolucji bezpiecznie w plecaku i wziąłem mojego Eevee na ręce. Popatrzyłem się na Mato.
- Może ruszymy w końcu drogą numer jeden, bo nie możemy siedzieć tutaj cały czas. - Mówię ruszając z moim Eevee drogą numer jeden. Jeśli brat będzie krzyczeć, żebym nie szedł to zostaję i ustalamy co robimy.

-Jakie słitaśne! No dobra a teraz chodźmy dalej! Chcesz na rączki? -Zapytałem mojego eevee. -Nie nie ty Cato! Ciebie to najwyżej mogę z buta potraktować! -Wrzasnąłem.
-Chodźmy na drogę nr. 1, czeka na nas wiele przygód, ale wciąż nie jestem przekonany czy czasem Cato nie wymięknie. Jak coś to my eevee mimo wszystko wyruszymy dalej! Skopiemy tyłki wszystkim kłusownikom! Dostaną tak mocno że się nie pozbierają! -Powiedziałem i wyruszyłem ciągnąc za rękę Cato

Droga 1 jest jedną z tych nudniejszych.. Niczego na niej nie ma prócz drogi.. No i drzew. Żadnych traw w jakich mogłyby siedzieć pokemony, czy ludzi, z którymi można walczyć.
Ku waszemu zdziwieniu zrobiło się zadziwiająco szybko ciemno. Maluchy wystraszyły się, i zaczęły chować za wami. Tym czasem wy brnęliście do przodu. W pewnym momencie, zatrzymaliście się, a raczej byliście do tego zmuszeni. Zobaczyliście dziwnego pokemona. Nie znaliście jego gatunku, gdyż bez przerwy krył się w mroku.