Droga przez nieznany region

Liczba postów : 47 Join date : 15/09/2016 Age : 27

Spojrzałeś na znak, a na nim widniał napis:

Cytat :: Witamy w regionie Kalos. Santalune City 10km

Byłeś pośrodku niczego, dookoła tylko łąka i las. Nigdzie nawet nie było wody, do której mógłbyś wypuścić swojego pokemona. Kawałek od ciebie biegało stadko Deerlingów, nad głową przeleciała parka Starly, a po nodze przepełzł ci Caterpie. Ten ostatni pokemon pojawił się tak nagle, że aż krzyknąłeś z zaskoczenia płosząc wszystkie te pokemony. Nie wiedziałeś gdzie dokładnie masz iść, gdyż na znaku nie było podane, w którą stronę znajduje się to miasto. Mogłeś zawrócić i iść łąką, albo wejść w głąb lasu.

Oblivia
Droga przez nieznany region Oblivi10

I. Wyspa Sophian:
1. Aqua Resort, bardzo stylowe miasteczko posiadające szeroko rozbudowane zaplecze turystyczne. Wygląda na starogreckie z elementami starorzymskiego. Ma piękną mozaikową fontannę, port, halę konursową i Wodny gym.
2. Droga sofijska, część północna, zaraz za miastem przecina ją rzeka. Jak cała droga tak i ta część pokryta jest płytami kamienia. Wokół są zarośla i krzaki. Na północy kończy się granitową górą Sorbet, pokrytą śniegiem i lodowcem.
3. Wschodnia część drogi Sofiańskiej graniczy od dołu z morzem i wybrzeżem. Na jej pólnocy są zarośla z ostrych traw. Na południe można zejść do Ruin Kanału a na zachodzie do Srebrnych Wodospadów.
4. i 5. To Ruiny Kanału rzecznego. 4. To ich lądowa część. Płynie tamtędy odnoga rzeki i ma jedno ze swoich ujść. 5. Natomiast to część podwodna. Powstała gdy część miasta znajdującego się nad kanałem znalazła się pod wodą. Całe miasto wykute w skale znajduje się pod wodą w zatoce. Istnieją plany wydobycia tej miejscowości nad wodę.
6. i 7. To Srebrne Wodospady, główne ujście rzeki sofijskiej. Rosną nad nimi tropikalne liany i piękne kwiaty a woda ma barwę srebra.
II. Mitonga:
8. Tilt City - niegdyś mała wioska, teraz wielkie miasto z charakterystycznymi wiatrakami. Produkuje elektryczność dla całego regionu z użyciem energii wiatru. Posiada gym elektryczny i halę Konkursową.
9. Stara Rezydencja niegdyś zamieszkała przez bogatego kupca. Po jego śmierci zaniedbana, natura przejęła nad nią kontrolę. Jest kamienna więc stoi do tej pory porośnięta przez drzewa i inne rośliny. Zamieszkują ją różne stworki. Na południe od niej znajduje się mała wioska z Centrum Pokemona.
10. Droga Mitongi krzyżówki, piaszczysta droga otoczona skałami i granicząca z klifem.
11. Skalisty fragment drogi mitongiańskiej. est tam dziwny kamień z wyrytym symbolem przypominającym Omegę. Miejsce pieszych wycieczek.
12. Niebezpieczny klif - bardzo stromy fragment wyspy. W otaczających go skałach prowadzone są wykopaliska archeologiczne gdyż odkryto tam skamieniałości Pokemonów.
13. Most Wielkiego Bookera - łączy Mitongę z Renbow.

W porządku. Kiedy tylko zdołałem wstać coś zawirowało w mojej głowie. Byłem cały obolały i nadal nie ogarniałem, co się działo. Całe życie mieszkałem w Kanto i nagle wylądowałem w Kalos? Może to był tylko głupi sen, a ja dopiero, co się obudziłem? Nie. Zdecydowanie nie.
Przypomniałem sobie zdarzenia ostatniej zapamiętanej nocy. Okej. W kieszeni dalej trzymałem biało-czerwoną kulkę. Skoro w pobliżu nie było wody, a ja kompletnie nie pamiętałem działu o wodnych pokach, cóż, musiałem coś z tym zrobić.
Generalnie miałem do wyboru łąkę albo las. Postanowiłem wybrać to pierwsze. Las nie był miejscem dla początkującego trenera, a już z pewnością nie dla takiego przygłupiego trenera jakim byłem ja. Może jeśli zacząłbym iść przez łąkę w końcu trafiłbym na zbiornik wodny – bądź – co lepsze – na miasto. Podstawowe rzeczy miałem w swoim plecaku, wiedziałem, jednak, że bez żadnej cywilizacji nic z tym nie zrobię.
Czekanie na drodze też nie wchodziło w grę. Nikt by mnie nie znalazł. Dlatego musiałem kierować się łąką. Postanowiłem zawrócić.

Liczba postów : 47 Join date : 15/09/2016 Age : 27

Czułeś się jak marynarz pośrodku oceanu, dookoła nic tylko trawa. Na szczęście pogoda była ładna. Był środek lata, więc ciężko było o deszcz. Szedłeś powoli podziwiając biegające pokemony w pobliżu. Po dwóch godzinach drogi zauważyłeś mały staw. Wokół niego było wiele stworzeń zarówno Sawsbucki jaki i Skiddo, znalazł się nawet Rhyhorn. Była to idealna okazja, żeby się wykąpać oraz zobaczyć swojego pierwszego towarzysza. Przyspieszyłeś trochę, gdyż ciekawość zżerała cię od środka. Co to mógł być za pokemon? Pamiętaj jednak, że przy wodopoju jest wiele dzikich pokemonów. Niektóre mogą uciec, ale nie wszystkie.

Pomysł wejścia do wody z pewnością nie należał do tych bezpieczniejszych. W końcu mogły czaić się tam tak niebezpieczne pokemony jak sam Magikarp, o którym krążyło wiele legend. A co jeśli ewoluowałby w Gyardosa w momencie, gdy wszedłbym do zbiornika wodnego? To byłoby cholernie głupie.
Wyciągnąłem jednak pokeballa przez chwilę się w niego wpatrując. Nie wiedziałem, co mnie czeka; a co jeśli byłby to jakiś głupi pokemon, którego nie zdołałbym ogarnąć? Albo uciekłby mi w pierwszym lepszym momencie? Na szczęście byłem dość szybki… W każdym bądź razie…
Wypuściłem pokemona z Balla. Z niecierpliwością wyczekiwałem tego, co zobaczę.

Liczba postów : 47 Join date : 15/09/2016 Age : 27

W momencie kiedy podszedłeś do wody, część pokemonów uciekła, część zaczęła cię bacznie obserwować, a część nie zwróciła nawet na ciebie uwagi. Serce waliło ci jak szalone. Wypuściłeś pokemona z pokeballa, lecz nie zdążyłeś go zobaczyć, gdyż od razu wskoczył do wody. Po chwili z nad tafli wyłoniły się małe oczka. Widać było, że pokemon jest przestraszony. Jako, że jesteś totalnie zielony z pokemonami i ich odruchami, nie wiedziałeś co robić. Usiadłeś naprzeciwko stworka i zacząłeś rozmyślać nad tym jak przekonać pokemona do wyjścia z wody. Oczywistym było, że chciałeś się zaprzyjaźnić ze swoim towarzyszem.

- Okej – powiedziałem bardziej do siebie niż pokemona. – Skoro tak chcesz się bawić – dodałem szybko ściągając koszulkę. Stałem tak przez chwilę mając nadzieję, iż pokemon nagle wyskoczy i pokaże swoją postać. Chciałem go zobaczyć. Strasznie denerwował mnie fakt, iż czekałem na niego kilka lat, a teraz się przede mną chował. - [b]Kochany pokemonie, jeśli boisz się wyjść na zewnątrz… cóż, tutaj nic ci nie grozi! Zobacz, ja stoję i nic się ze mną nie dzieje.
W końcu ściągnąłem buty zostawiając je zaraz przy stawie. W końcu przysiadłem na brzegu stawu dalej trzymając plecak na swoich plecach. Nie mogłem zmoczyć pieniędzy, ani innych przedmiotów.
Włożyłem cicho nogę do zbiornika wodnego wzdychając. Była nagrzana od słońca, przyjemna i zdatna do pływania. Zauważyłem, iż na moim ciele znajdowało się kilka siniaków. Poza tym byłem strasznie brudny, wiec kąpiel nie powinna mi zaszkodzić.
Urwałem trochę trawy udając, że w dłoni trzymam jakiś pokarm. Może to go zwabi?

Liczba postów : 47 Join date : 15/09/2016 Age : 27

Pokemona na pewno zainteresowała twoja postawa wobec niego. W momencie, kiedy włożyłeś nogi do wody, podpłynął trochę bliżej. Rzecz, które zdziwiła nawet ciebie, to jego wzrok kiedy próbowałeś zwabić go na źdźbło trawy. Może był przestraszony i nieśmiały, ale najwidoczniej nie był głupi. Zdjąłeś plecak i położyłeś się na trawie. Z wymuszonym spokojem patrzyłeś w niego czekając na ruch pokemona. Nagle poczułeś, że coś małego i mokrego leży po twojej lewej stronie. Powoli spojrzałeś w tamtą stronę i zauważyłeś małą, niebieską kijankę. Był to Poliwag, jak się okazało, twój Poliwag, gdyż nikt już nie obserwował ciebie spod tafli. Obróciłeś się w stronę pokemona i zacząłeś mu się przyglądać. On jak gdyby nigdy nic patrzył sobie beztrosko w bezchmurne niebo.

Czyli Poliwag. Pamiętałem go z lekcji Przypki; chude to, niepozorne, właściwie bez żadnych szans w walce. Ale zawsze podobały mi się jego ewolucje. Wystarczyło go odpowiednio wytrenować i miałbym silnego pokemona – przydatnego w walce i innych tego typu rzeczach.
Uśmiechnąłem się na widok niegłupiej kijanki zastanawiając się, co tak naprawdę nią kierowała. Ojciec tak długo ją skrywał? Malutkiego pokemona? Może miało to jakiś cel. Ale jaki? Tego jeszcze nie wiedziałem.
Musiałem dopisać to do listy swoich celów podróży. Parsknąłem śmiechem na samą myśl o tym dopiero po chwili przypominając sobie o obecności poke-towarzysza.
- Mam na imię Axel – zacząłem. Nie zamierzałem przypominać Poliwagowi o swoim ojcu, bo właściwie nie wiedziałem do czego był mój ojczulek zdolny. Może kijanka nienawidziła go za to iż odebrał jej wolność? To całkiem możliwe. – Chcesz się zaprzyjaźnić? – Naprawdę byłem zielony w tych wszystkich relacjach z pokemonami, więc – o ile Poliwag mi na to pozwolił – wyciągnąłem pokedex, by go zeskanować.

Liczba postów : 47 Join date : 15/09/2016 Age : 27

Cytat :: Nazwa Pokemona: Poliwag M

Poziom: 5
Typ:Water
Łańcuch ewolucji: Poliwag-(25lvl)->Poliwhirl-(Water Stone)->Poliwrath/(Trade with King's Rock)->Politoed
Obecne Ataki: Wodny rozbryzg (Water Sport), Wodna Broń (Water Gun)
Reszta ataków:
Charakter i historia: Poliwag jest nieśmiałym pokemonem, który stara się przezwyciężyć swoje słabości. Jego historia nie jest do końca znana, ponieważ od wielu lat siedział w pokeball'u, a jego pierwszy właściciel zaginął.
Zdolność: Absorbcja wody (Water Absorb) - Uzdrawia Pokemona gdy zostanie zaatakowany wodnym atakiem.
Trzymany przedmiot:
Istotne lokacje:
Ball: Ball otrzymany od ojca

Wyciągnąłeś dłoń do pokemona, ale on nie miał łapek, żeby odwzajemnić ten gest. Odwrócił się do ciebie i podał ci swój ogonek. Był to znak, że zaakceptował cię jako swojego trenera. Ucieszony pokemon zaczął skakać i wydawać dźwięki radości. Nagle jednak zamarł w bezruchu i stał się poważny. Jego wzrok skierowany był za twoje plecy. Poczułeś czyjś ciężki oddech na karku. Nie było to zbyt przyjemne. Byłeś ciekaw co to może być, ale jednocześnie za bardzo się bałeś, aby się odwrócić.

Poliwag sprawiał dziwne wrażenie. Najpierw był niepewny siebie, potem wręcz przeciwnie – skakał ze szczęścia, a jeszcze potem wyglądał na przerażonego całą sytuacją. Nic dziwnego; dopiero, co wyszedł z zakurzonego Balla, którego jego ojciec tak pieczołowicie chronił.
Kiedy jednak zarejestrowałem jego przerażoną minę zrozumiałem, że coś za mną stoi. A potem poczułem ciężki oddech na cholernym karku. Przełknąłem cicho ślinę przymykając na chwilę powieki. Za chwilę je otworzyłem zbierając się na odwagę. Nie mogłem tak bezczynnie stać.
Jeden ruch. Zacząłem odwracać się w tamtym kierunku; oczy miałem lekko uchylone, bałem się, ale nie mogłem tego zignorować. W ostatniej chwili przyśpieszyłem odwracając się tak szybko jak tylko potrafiłem. Gdyby coś mnie zaatakowało zasłoniłem twarz dłońmi.