Droga przez nieznany region

Wsypała ci orzeszki do sałatki oraz dała oddzielnie sałatkę i orzeszki po czym odeszła do innego pasażera. Widzisz słuchawki do słuchania muzyki.

- Co za krowa - szepnąłem pod nosem. Następnie sięgnąłem po słuchawki słuchając czegokolwiek(nawet ciszy). Może jest tutaj jakieś kiczowate radio. - Halo! Obsługa! Czy możecie włączyć kanał Profesora Oaka?! - spytałem szybko. Zeżarłem sałatkę i orzeszki. Czekałem na rozwój wydarzeń.

Miałeś radio w oparciu. Słyszysz o badaniach Oaka, i o tym że odkrył nowy Gatunek Pokemona gdy nagle słyszysz że ktoś w studiu Radia otworzył głośno drzwi. Słyszysz Arboka, Zubata i Koffinga.
-Żadnych głupich ruchów! Jessie, jesteś już na wizji.
-Ważna informacja do wszystkich w Johto i na świcie. Jesteśmy Team Rocket i po trzech latach wracamy! Giovanni, jeśli nas słyszysz, wróć do nas!
-Policja! Otwierać!

Team Rocket. Słyszałem o nich. Przeprowadzili wielki atak, o którym powinien słyszeć każdy, a już na pewno moi rodzice i Sycamore. W sumie to nic do nich nie mam; nie spotkałem ich, nie rozmawiałem… cóż.
- Terroryści zaatakowali studio! – wrzasnąłem. Obejrzałem się do tyłu spoglądając na twarze pasażerów. Miałem nadzieję zobaczyć, co robią; biegają, wzywają pomoc… Chyba nie chcieli zignorować całego zajścia?

-Aha.
Widzisz że jeden z pasażerów jest ubrany na czarno. Mocniej nałożył kapelusz. Wydaje ci się że skądś go kojarzysz, ale nie jesteś pewny skąd. Możesz się założyć o pół banana że go widziałeś. Tylko nie pamiętasz kto to. Inni dzwonią do swoich znajomych w Johto, co słychać, czy wiedzą co się stało. Ale najgorsze w tym wszystkim jest to. Że oni mogą zabrać mega stone po który lecisz!

Natychmiast wstałem z miejsca biegnąc w kierunku pilota. Nie martwiłem się o życie profesora, a raczej o mega kamień. Nie mogłem przepuścić takiej okazji. Po drodze prasknąłem śmiechem. Dlaczego? Bo tak.
Kiedy wszedłem do pomieszczenia zacząłem wymachiwać rękoma.
- Proszę przyśpieszyć! Natychmiast!

-Nie da się. Grozi to rozbiciem i katastrofą.

- Co z tego?! - wrzasnąłem. - [b]Albo to przyśpieszysz albo będziesz miał na sumieniu tysiąc osób przebywających w studio radia! Musisz to zrobić! - emocje wzięły górę. W tamtym momencie miałem gdzieś, co o mnie pomyśli. Nie zamierzałem czekać aż zamordują tych wszystkich ludzi w studio... w sumie to ich nie znałem, ale odezwał się we mnie dziwny instynkt.

-Proszę usiąść. Nie możemy szybciej lecieć.
W radiu słyszysz że policja weszła do pokoju nagrań i zaczęli walczyć z Arbokiem.

- Masakra - powiedziałem wracając na miejsce. Nie mogłem uwierzyć, że bagetelizowali zgłoszenie. Wiedzieli, że w studio coś się dzieję i nie zamierzali nic z tym zrobić? To bez sensu. Słabe. - Niech pan wie, że jeśli ktokolwiek tam zginie... będzie to Pańska wina. Jedynie! - warknąłem powoli zasiadając na miejscu. Męczyła mnie myśl, że nie mogę nic z tym zrobić, jednak... cóż. Nie mogłem na nic wpaść.
Po chwili ponownie spojrzałem w kierunku siedzącego za mną mężczyzny zaczynając kojarzyć jego rysy. Westchnąłem głośno. - Jak pan myśli... Team Rocket wróci i zawładnie światem Pokemonów?