Światełko w tunelu

Zadzowniøeß do liderki sali. Kobieta byøa doß© energiczna, wygládaøo na to, æe od dawna nie ßpi a i tak jest bardzo wypoczéta. Moæna i tak. A ona w koñcu ciágle trenowaøa. Czy to jej sié nie nudziøO? Sá gusta i gußciki, wiéc nie naleæaøo sié w to zagøébia©.
- Halo, halo? Kto mówi? - usøyszaøeß.

7000-post!!!
_______________________________
- To ja, walczyłem z Tobą niedawno po odznakę. Mam prośbę. Jutro jest Konkurs a pogoda na zewnątrz nie sprzyja treningom. Czy mogę przyjść z dwójką przyjaciół do Twojego gymu by potrenować? - rzekłem do dziewczyny. Miałem nadzieję, że się zgodzi, w końcu sama była koordynatorką i wiedziała jakie to ważne.

__________________________________________
Prawie umarłeś ze szczęścia, gdy usłyszałeś wypowiedziane przez nią słowa. Byłeś przeszczęśliwy! Ach, przygodo witaj! Nagle poczułeś dziwną ochotę tańczenia z radości.
- Och, nie wiem nie wiem. Jutro mam wiele treningów, za chwilę miałam wyjść z swoją matką do Restauracji Pokemoniastej, by wreszcie z nią normalnie porozmawiać. Ale... Dobra. Co dasz mi w zamian? - zapytała z ciekawością w głosie.

Zdziwiło mnie, ze dziewczyna chce coś w zamian. Ale skoro już do tego doszło to miałem pomysł.
- Możesz mieć niepowtarzalną okazję nauczyć wodnego Pokemona elektrycznego ataku. Moja Lapras tylko na to czeka - rzekłem po czym się pożegnałem wspominając, że za chwilę będę i zabierając po drodze przyjaciół ruszyłem do gymu. Niby nie miałem zamiaru trenować Lapras, ale patrząc w przyszłość warto ją nauczyć jakiś porządnych ataków.