Gra Petera - Jokera

-Sama nie wiem, policja mówi że to niespodzianka, przewiduje jednak pokemona. Stwierdziła pielęgniarka.
Twe pokemony przytuliły się do Ciebie i wyciągnęły Cię z wody. Następnie musiałeś ściągnąć koszule i wycisnąć z niej wodę. Potem przyszedł tamten chłopak, z podobno świetną nowiną.
-Jeden z pokemonów Gardenii podobno jest na policji. Chyba wydarł się z rąk porywaczy! Nie wiem niestety jaki to, jednak pomoże nam uratować jego trenerkę! Chłopak był wyraźnie podekscytowany.

Ponownie założyłem koszulkę i robiłem to co mówili Ci wszyscy ludzie. Nie wiem czy miałem iść z nimi na tą policję czy do lasu. W każdym razie chciałem zgarnąć nagrodę, pomóc Gardenii i innym oraz zawalczyć o odznakę. Oby ten pokemon był fajny, bo jeśli nie to chyba go nie wezmę no chyba, że zrobi mi się go szkoda, albo coś. W sumie to muszę lubić wszystkie pokemony! Chociaż nie... Na pewno nie mogę ich osądzać, że są głupie, bo wyglądają tak... dziwnie! Robię to co mi każą.

-Chodź za nami! Powiedział gościu.
Ruszyłeś za nim i zobaczyłeś podobno nawiedzony dom.
Znikąd pojawiła się sierżantka Jenny i powiedziała:
-To tutaj się ukrywają, musimy być ostrożni mogą mieć tu pułapki!
-Boję się! Idę do Centrum Pokemon tam się spotkamy. Powiedziała z płaczem Joy.
Weszliście do Domu, było bardzo ciemno, tylko przez małą dziurkę w drzwiach przechodził strumień światła. Słyszałeś różne szmery, wtórowały im śmiechy ludzi i pokemonów. Nie czuliście się pewnie.

Na wszelki wypadek schowałem moje wszystkie pokemony do balli, a kiedy to zrobiłem schowałem je w bezpieczne miejsce, gdzie trudno będzie je zabrać. Jestem czujny i oglądam się na wszystkie strony. Nie wiem czy to ten sam dom w którym byłem wcześniej. Dziwię się też dlaczego ta Jenny nie wzięła żadnej latarki, a siostra Joy cały czas płacze. Na wszelki wypadek szukałem noża i jeśli go znajdę to w razie niebezpieczeństwa go użyje. Nie wiadomo czy Jenn nie jest po złej stronie. To miasto jest dziwne...

Schowałeś je do... majtek. W końcu komu przyjdzie do głowy by tam szukać pokemonów? Wyglądałeś nieco dziwnie, ludzie mogli pomyśleć że natura obdarzyła Cię BARDZO dobrze. Weszliście w głąb budynku, chłopak po paru krokach z okrzykiem "łaaaaaa" wpadł do dziury, Jenny również gdzieś zniknęła.
Zostałeś sam, chociaż nie do końca. Wszędzie widziałeś kontury ciał różnych osób, gdzieniegdzie była to kobieta, w innych miejscach był to jakiś facio. Czułeś w gardle wielką gulę. A w majtkach lekki dyskomfort.

- Wiedziałem, że ci ludzie to jacyś nienormalni ludzie! - Myślę szukając noża i machając nim na różne strony staram się przeciąć wroga, ale przed tym obejrzeć dokładnie czy to jest wróg czy przyjaciel. Na razie nie chcę zabić Jenny i tego chłopaka, bo mogą być dobrzy, ale też nie. Jestem czujny, uważam na wszystko i chcę dostać nagrodę! Dam radę uwolnić wszystkich niewolników, odkryć tajemnice nawiedzonego domu chyba, że nie będzie to potrzebne i zdobyć swoją nagrodę w postaci pokemona!

Nie wyciągnąłeś noża, bo po prostu go nie miałeś. Rzucałeś się jakbyś dostał ataku padaczki.
-Ujć dzieciaczek się rzuca. Usłyszałeś z każdej ze stron na raz.
Bałeś się, ale nie czułeś się samotny, otaczali cię przeciwnicy. No i oczywiście miałeś balle z pokemonami obok jajek.
Nagle poczułeś że ktoś związuje Ci oczy, złapał Cię swoimi lodowatymi rękami za klatkę piersiową i zaczął macać. Czułeś lekki dyskomfort. Nie wiedziałeś też czy masz się śmiać czy płakać, w końcu mógł być to i pedofil, i żartobliwy przyjaciel.

Wystraszyłem się jeszcze bardziej kiedy kiedy ktoś związał mi oczy. Postanowiłem kopnąć to coś i uciekać jak najdalej się da nawet wpaść do dziury do której spadł ten chłopak z koszem. Albo i nie! Kopnąłem przeciwnika, wyciągnąłem ball z Gligarem i wypuściłem go, po czym kazałem mu atakować przeciwnika swoimi różnymi atakami tak, żeby nie zaatakował mnie. Miałem nadzieje, że nie zostawi mnie i uratuje.

Wypuściłeś gligara, jednak ten bojąc się schował się za Ciebie. Po chwili usłyszałeś:
-Ty byłeś niegrzeczny to dostaniesz karę. i poczułeś mocne uderzenie w głowę po którym zemdlałeś.
Po przebudzeniu czułeś że jesteś związany. Zobaczyłeś Gardenie, tamtego chłopaka i okryty złą sławą team Detecto. Twoi byli towarzysze byli mocno pobici.
Zimne pokeballe ciągle dotykały twoich jajek, nie było tylko gligara, a właśnie gdzie on jest? Mógłby Ci pomóc, pod warunkiem że ciągle żyje.

- Gardenia?! - Krzyczę patrząc na liderkę. - Co się stało z twoimi pokemonami? Gdzie sierżant Jenny? Gdzie Gligar?!
Kiedy ujrzałem ten Team Detecto wkurzyłem się. Chciałem ich zabić. Nie chcę ich widzieć! Znaczy chcę ich widzieć, ale w trumnie. Wróciły wszystkie wspomnienia. Zacząłem krzyczeć, żeby przyleciał tutaj mój Gligar. Mam nadzieje, że wróci i uratuje nas wszystkich. Dziwię się też dlaczego nie wysłali z nami więcej ludzi. Co jeśli nie dostanę nagrody, bo uratuje Gardenie jakiś inny chłopak?!