Przygoda Jokera - Szaleńcza podróż w regionie Johto

Razem ze swoim podopiecznym ruszyliście w stronę Cherrygrove City. Aby dostać się do tego uroczego miasteczka musiałeś się przedrzeć przez trawę która porastała okolicę. Lało niemiłosiernie i jakby tego było mało zaczęło grzmieć. Nie ma co piękne okoliczności na podróż. Musiałeś się pośpieszyć by całkiem nie przemoknąć

- Mankey, trzymaj się mocno - rzuciłem krótko do pokemona, po czym zacząłem szybko biec. Chciałem, jak najszybciej dotrzeć do Centrum Pokemon i tam trochę odpocząć. Wypić jakąś ciepłą herbatę, zjeść coś z swoim pokemonem i tak dalej. Nie mogłem przecież zachorować w pierwszym dniu swojej przygody. Zacząłem się przedzierać przez gąszcze trawy. Musiałem przeczekać tę burzę, jednak nie wiadomo było, ile będzie ona trwała i, czy nie musiałem rozpocząć poszukiwań od jutra. Chciałem pokonać Zespół stworzony przez mojego ojca i uratować świat przed kolejnymi napaściami. A do tego były potrzebne mi były nowe pokemony. Ale na początku pragnąłem bardziej wytrenować swoją poke-małpkę, by nabrać trochę doświadczenia w walkach i w ogóle.

Choć droga do Cherrygrove daleka nie była to przez burzę trochę ci się schodziło. Gdy byłeś prawie na miejscu usłyszałeś daleko za sobą krzyk
- Znalazłem go! Jest tam! - no ładnie sługusy tatula. W końcu dopatrzyli się że zwiałeś i ruszyli w pościg. Nie ma co nie miałeś farta. Mogłeś stanąć do walki lub zwiać i ukryć się w najbliższych krzakach i przeczekać chwilę aż cię ominą

No ładnie. Walczyć nie mogłem, nie byłem na tyle doświadczony, żeby mierzyć się z członkami Teamu Darkness. Nawet nie chciałem sobie wyobrażać, jak on musiał być wkurzony na wieść, że uciekłem. I skąd oni wiedzieli, że ja tutaj przebywałem? Wziąłem głęboki wdech i zacząłem wspinać się na najbliższe drzewo - byłem lekki. Jeśli owego nie było w pobliżu to rzuciłem się do jakiejkolwiek kryjówki i siedziałem bardzo cicho. Starałem się nie wydawać żadnych odgłosów, które mogłyby mnie zdradzić. Na wszelki wypadek wyciągnąłem nóż i schowałem Mankeya do balla aby nic mu się nie stało. Jeśli kogoś dźgnę to tylko w obronie własnej, a poza tym oni są złoczyńcami i policja na pewno ich zatrzyma.

Miałeś farta. Obława minęła cię i mogłeś iść dalej. Gdy schodziłeś z drzewa przypadkowo nadepnąłeś na małego Hoothoota ten zdenerwowany zaatakował cię. Szykuj się na walkę

Hoothoot HP 100%

To była dobra okazja do podtrenowania mojego podopiecznego. Hoothoot nie był silnym pokemonem, raczej takiego doświadczenia, jak mój Mankey, więc walka powinna być wyrównana. Zwróciłem się, więc do małpki w celu wydania pierwszych komend.
- Na początek Drapanie, a następnie od razu Niskie Kopnięcie. Nie pozwól mu się wznieść w powietrze! Jeśli ten drugi atak go przewróci to nie przerywaj drapania tylko bij dalej i nie poddawaj się. W razie potrzeby rób uniki, które powinny uratować cię od większego pokiereszowania! Na razie tyle, a potem zobaczymy, jak pójdzie. - Hoothoota łapać raczej nie chciałem, bo ten pokemon mi się, jak na razie by nie przydał.

Mała sówka bez problemu uniknęła pierwszego ataku, po czym zaatakowała Warkiem, lekko obniżając statystykę ataku twojego stworka. Niski kop wyszedł trochę lepiej choć nie zadał dużo obrażeń z uwagi na to fakt obniżenia ataku oraz, fakt że Hoothoot był lekki. Jednak wystarczyło by go przewrócić i wyprowadzić kilka ataków Drapania. Hoothoot zrewanżował się używając na twoim podopiecznym Hipnozy próbując uśpić Mankeya, jednak ten atak nie zadziałął.

Hoothoot 75%

VS.

Mankey 100% - 1 do ataku

Obserwowałem całą kolejną rundę. Przeciwnik próbował uśpić mojego Mankeya, jednak ta wspaniała zdolność, którą małpka posiadała nie pozwoliła mu na to. Miałem w sobie wielki płomień, który pozwalał mi wierzyć w pierwsze zwycięstwo. Nie mogliśmy przegrać - nie z byle jakim pokemonem. Co najwyżej w walce z trenerem... Wziąłem głęboki wdech i wydech, po czym wydałem kolejne komendy, które mój pokemon miał wykonać. Może nie była to jakaś spektakularna taktyka, jednak zawsze coś a wielkiego pola do popisu nie mamy. Nie możemy przecież odbywać walk w samym Centrum Miasta. Po prostu to jest niestosowne i mogłaby nawet interweniować policja. Tyle razy ich widziałem, że wcale mnie by ich widok nie zdziwił. To normalne, gdy żyje się w domu przestępców. Zawsze musiałem się ukrywać. Gdy zdobywałem jakichkolwiek przyjaciół musiałem się wyprowadzać, bo rodzice coś przeskrobali. To nie była moja wina. Ani Mankeya. Ale najwidoczniej tak chciał postąpić los. A ten przeciwnik jest twardy i raczej nikt go nigdy nie pokonał.
- Nie pozwól mu znowu obniżyć swojego ataku i szybko zaatakuj go drapaniem. Teraz nie możemy znowu go przewrócić i atakować, ponieważ on się tego spodziewa i raczej nam się nie uda tego powtórzyć! Atakuj go drapaniem, przeszkadzaj w użyciu ataku, który obniża twoją moc! W razie czego unikaj ruchów przeciwnika! Następnie użyj złodziejaszka (Covet - jest wiele tłumaczeń, ale ja wziąłem to z pewnej wiki Pokemon, żeby w razie czego błędu nie mieć. Chyba będziesz wiedział o jaki atak chodzi) i atakuj go ile wlezie Drapaniem! Na sam koniec Mega Podmuch, uważaj, żeby nie wzniecić pożaru! - Wykrzyczałem z nadzieją, że wszystko się uda. Płomień ciągle wzrastał, nadzieja we mnie zostawała. Zawsze wierzyłem w swojego pokemona. A przynajmniej bardzo chciałem, bo to przecież mój najlepszy, jedyny przyjaciel. To on nigdy mnie nie zostawił i nadal ze mną podróżuje. Nie został razem z moimi rodzicielami i ich bandą. Naprawdę się cieszę, że to on mi towarzyszy. Nie zamieniłbym go na nikogo innego...

Sowa z deka spanikowała i nie bardzo wiedziała co zrobić dając ci idealne pole do popisu. Twój podopieczny z łatwością niemal znokautował przeciwnika. Zapędzona w kozi rów pokesówka użyła Zauroczenia który zadziałał perfekcyjnie. Dzięki tej technice Hoothoot mogła bez problemu okładać waleczną małpkę nie obawając się kontrataku co oczywiści skrzętnie wykorzystała

Hoothoot 10%

VS.

Mankey 35% - 1 do ataku

Widziałem, że oba pokemony były bardzo zmęczone i lepiej było tego nie przeciągać. Po prostu nie miałem ochoty ich dłużej męczyć, a takie przetrzymywanie walki na siłę... To nie jest dobre.
- Mankey, jeśli przeciwnik będzie próbował zaatakować zauroczeniem to od razu zaatakuj go Mega Podmuchem. To powinno przeciwnika wykończyć, jednak nie zapędzajmy się zbytnio. Jeśli Hoothoot nadal będzie zdolny do walki to zaatakuj go kilkakrotnie drapaniem! To powinno zakończyć walkę, a my zgarniemy zasłużone doświadczenie! Trzymaj się, jednak na baczności, nie wiadomo, czy ten pokemon nas nie zaskoczy. - wydałem kolejne polecenia. Mankey był bardzo waleczny, ale i wycieńczony. Pomyślałem, że może tego HootaHoota lepiej będzie zanieść do Centrum Pokemon po skończonej walce? Albo po prostu oddać go jego rodzinie? Rodzina. Niby powinienem ich kochać, być wobec nich solidarny, jednak nie mogłem. Po prostu nie mogłem.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
W wymianie punktów wykupiłem sobie Snorunta i Ruffleta.
Więc w razie czego mógłbyś mi je wprowadzić kiedy uznasz za stosowne.