Droga przez nieznany region

Dziewczyna zmieszała się gdy spytałeś o jej rodziców po czym zaczęła dukać pod nosem - nie, może trochę, w pewnych kręgach może nawet bardzo, no dobra, bożeeee, nie krzycz na mnie powiem Ci, to Red i Yellow z Kanto, zadowolony jesteś!
Dziewczyna się rozjuszyła po czym odwróciła się do Ciebie plecami i zaczęła trzeć czoło opierając się o pień drzewa. Raczej nie radziła sobie zbyt dobrze ze sławą swoich rodziców. Cięzko ich było w sumie nie znać, same ich imiona były sławne w sumie wszędzie.

- O mój boże! – wrzasnąłem. Że też o niej nie słyszałem! Córka tak sławnych ludzi powinna znajdować się w telewizji. A może nie wyraziła na to zgody? Wyraźnie było widać, że jej sława ją peszy. Jak mogła się z tego powodu nie cieszyć? Noale nie mogłem być zbyt wścibski. – To nic takiego. Myślę jednak, że nie powinnaś się tego wszystkich. Wiem, że sława może cię denerwować, ale jak można nie przyznawać się do rodziców? Cóż, jeśli chcesz możemy razem podróżować. I tak nie mam żadnego towarzysza, a poza tym… – już zamierzałem opowiedzieć jej o wszystkim, co przeszedłem… po prostu nie mogłem. Nie w takim etapie znajomości. – No. Jeśli chcesz możemy od razu pójść do Sali albo pomożesz mi potrenować do konkursu. Może sama wzięłabyś w nim udział i dała mi wygrać? – rzuciłem niby żartem.

- Spieprzaj - odpowiedziała ocierając łzy z policzków i uśmiechnęła się do Ciebie - naprawdę nazywam się Orange, wiesz czerwony plus żółty dają pomarańczowy... Bądź co bądź jestem tu in cognito, z resztą za radą rodziców. Chcą bym przeżyła to co oni niegdyś i zarobiła punkty na własną sławę. Tak więc mów do mnie Hareta. W sumie też nie mam z kim podrózować więc z chęcią się do Ciebie przyłączę. Możesz sobie trenować ile chcesz. Ja już na dzisiaj skończyłam. Radziłabym też Ci uleczyć Poliwhirla, dalej jest przecież zatruty.

- Zapomniałem – powiedziałem, po czym odwróciłem się i ruszyłem w kierunku Centrum Pokemon. Powiedziałem dziewczynie, żeby za mną podążała. Idąc zacząłem tłumaczyć o co jej chodzi. – Wiesz, Hariet, myślę, że masz szanse zabłysnąć w lidze. Twoi rodzice są sławni, a prędzej czy później i tak się wszystko wyda. Powinnaś się z tą myślą oswoić! – stwierdziłem. Po dotarciu do Centrum Pokemon uleczyłem swojego Poliwhirla i wyszedłem z placówki.
Postanowiłem pozwiedzać miejsca, w których możliwe było znalezienie jakiegokolwiek stworka.
- Myślisz, że powinienem złapać jakiegoś pokemona? Nie wiem, czy nie mam ich za dużo, a do konkursu muszę przygotować się poprawnie. Prawdę mówiąc nie wiem kogo wystawię w rundzie przedstawiającej stworka. Ewentualnie możesz pożyczy ćmi Rapidash

- Oj, całkowicie zmieniłam mój image, kolor włosó fryzura, okulary zamienione na soczewki, zmiana ciuchów. Skoro Hannie Montanie się udało to jasnym jest że mi tym bardziej się uda - rzekła na Twoje powątpiewania po czym dodała - nie pożycze Ci żadnego z moich stworków! Jeszcze zrobiłby im krzywdę ze swoimi nikłymi umiejętnościami trenerskimi. Naucz się korzystać z tego co masz bo nie wychodzi C to idealnie! Cztery Pokemony to i tak dużo na początek. Powinieneś łapać nowe dopiero wtedy kiedy opanujesz poprzednie.

- Ale jesteś wredna, ORANGE – roześmiałem się. – Nie znasz się na żartach, ale jestem w stanie ci to wybaczyć. Poza tym nie wiem, czy wiesz, ale Hannah Montana to tak naprawdę ona sama, a Miley Cyrus nie istnieje – wzruszyłem ramionami, by powiedzieć jej prawdę. W każdym razie. – Poza tym nie wiem, czy wiesz, ale mój Charizard ewoluował z Charmandera, a więc taki słaby nie jestem. Tak czy inaczej: w rundzie przedstawiającej stworki użyję Togetica. W każdym razie... Póki co nie zamierzam się tym zajmować. Skoro już zdecydowaliśmy się na wspólne podróżowanie, cóż, musimy się czegoś o sobie dowiedzieć. Może najlepiej będzie jeśli będziemy zadawać sobie pytania i szczerze na nie odpowiadać? Ja zacznę. Dlaczego akurat Hareta? Muszę opracować jakąś taktykę, więc pójdziemy potrenować w jakimś spokojnym miejscu – jak powiedziałem tak zrobiłem. Jeśli znalazłem jakiekolwiek ciekawe miejsce natychmiast wypuściłem swojego latającego już stworka.
- Togetic, użyj Wróżkowego Wiatru(Fairy Wind zamiast Metronomu), i niemal jednocześnie Kula Cienia(Shadow Ball). Kula powinna zostać otoczona przez drobinki Wróżkowego Wiatru i zostawiać za sobą różową smugę. Poza tym jej kolor powinien się w pewien sposób zmienić! Dobrze by było gdybyś wytworzyła na tyle słabą kulę, którą Wróżkowy Wiatr rozdrobni na małe, kolorowe kawałeczki, co będzie wyglądać pięknie! Po prostu wypróbuj dwie wersje.
Następnie poślij szybki Słodki Pocałunek i również wyceluj w jego Wróżkowy Wiatr! Powinien rozdrobnić on serduszka na małe kawałeczki, co nada mu jeszcze wyrazistszego, różowego koloru!

- Bo nie Hariet przychlaście! - powiedziała i zamachnęła się by dać Ci plaskacza ale poślizgnęła się na czymś i upadła z hukiem dupą na ziemi - sama wstanę!
Powiedziała i tak zrobiła. Doszliście szybko do Centrum Pokemona i całe szczęście bo było już późne popołudnie. Oddałeś swoje stworki do leczenia a w ślad za Tobą poszła Orange. Mogliście sobie pozwiedzać - byłeś w domu Runda? Bycie Rangerem jest do bani. Ludzie którzy to wymyślili muszą być ciulami. Bo co to ma być? Łapiesz poka ale go tak na prawdę zniewalasz i używasz do własnych celów a potem puszczasz, co o tym myślisz?

- Jeśli chodzi o przywiązanie to fakt, jest to do bani. Niemniej jednak robią to w jakimś celu, prawda? Zresztą, myślę, że nie powinniśmy się nad tym zastanawiać. Zaprowadź mnie do jakiegoś ciekawego miejsca, bo jest tutaj nudno. Skoro miejsce to jest stolicą Oblivii no to muszę zobaczyć tutejsze atrakcje. Więc na co czekasz, Hannah? No dawaj! Prowadź! – wrzasnąłem pobudzony. Oczywiście tylko żartowałem, jednak i tak musieliśmy coś zwiedzić.

- Hareta ułomie! - powiedziała dziewczyna i poprowadziła Cię przez miasto. Nie to, zęby je dobrze znała. Była takim samym obcokrajowcem jak i Ty ale razem zawsze raźniej. I tak spędziliście uroczy czas na Rund Eye, największym diabelskim młynie na świecie. Obejrzeliście dom Runda, zabytkowe ruiny zamku, pałac prezydencki, Trybunał sprawiedliwości i wiele innych ciekawych zakamarków. Spróbowaliście wody ze starej studni na starówce, biegaliście po cmentarzu goniąc błędne ogniki. Nawet nie zauważyłeś kiedy stała się północ. Staliście w świetle lampy ulicznej. Pojedyncze osoby kręciły się w oddali. Wtedy to się wydarzyło, stałeś się dorosły...

Północ kojarzyła mi się z rozmową z tą głupią kobitą. Nadal nie mogłem uwierzyć… moje życie wywróciło się o milion stopni. Nie chciałem żyć w wiecznym ukryciu. Jak rodzice mieliby mnie rozpoznać? Prawdopodobnie już zapomnieli jak wyglądał naprawdę ich syn. Pewnie leżeli zaszlachtowani w krzakach… Nie! Tak myśleć nie mogłem.
- Chyba powinniśmy wynająć jakiś hotel – powiedziałem. – Och, prawie zapomniałem! Przecież wynająłem apartament. Są tam dwa pokoje, więc możesz spać na podłodze, w wannie lub w tym drugim pokoju. W dodatku muszę nakarmić swoje stworki – i w zależności od decyzji MG zostaliśmy tam albo poszliśmy do hotelu, gdzie pozwoliłem zeżreć sobie, dziewczynie, jej i swoim stworkom, a potem odwołać poki do Ballów i pójść na górę.