Lunia przepadnij! - (LugiaFly)

Wyciągnęłaś sztylet. Dziecko nie wiedziało o co chodzi, a twoje pokemony tylko się z niego śmiały i szeptały coś po swojemu. W końcu zatopiłaś sztylet w sercu dziecka. Usłyszałaś krótki jęk. Wzięłaś dziecko na ręce i wyrzuciłaś przez okno... trochę brutalne. Sneasel znalazł jeszcze nóż, Kamasutrę, colę i jeszcze trzy butelki Whisky. Szybko wyjechałaś i trafiłaś do jakiegoś miasta... Widzisz napis ''Safari''. Potrącasz kilku ludzi i parkujesz przy straganie z tabliczką ''KUPUJE WSZYSTKO!'' Ludzie się na Ciebie dziwnie patrzą i uciekają kiedy twoje pokemony pokazują rękę jakiegoś czlowieka. Kto wie skąd oni to wzięli?

- Te, nie straszcie ludzi. Jeszcze się przydadzą.. - warknęłam do nich. Podeszłam do straganu, i przyjrzałam się gostkowi, który to weźmie ode mnie te wszystkie niepotrzebne graty. W końcu trza sprzedać te pistolety, błyskotki, papierosy i licho wie co ja tam jeszcze miałam. W każdym razie Whisky, Zapalniczka, Nóż, Coola, Piwa i Latarki zostają ze mną. To akurat mi się przyda, a w szczególności Whisky.
- Ehem.. Ehem.. A więc to ty jesteś tym naiwniakiem, który kupuje wszystko? No bo widzisz.. Mam trochę, gratów na sprzedaż.. - mruknęłam. Ciekawa jestem ile on da za te wszystkie graty i nie graty...

- Prochy masz? - Żuje gumę. - Tak w ogóle to gdzie ten towar, bo jeśli nie ma to i nie ma szopenowania u mnie z nicością, bo ja daje tylko kasę za towar, a u Ciebie towaru nie widać. I nie jestem naiwniakiem, a narkomanem, bo jestem tutaj fajny i żądzę tym miastem. Ouuu... Czy chcesz czy nie teraz musisz mi sprzedać towar, bo jeśli nie masz go to czeka Cię kara, a mianowicie klapsiak w tyłek raz, dwa, trzy... - w tej chwili facet klepie Cię w tyłek. - I co teraz powiesz na to?

- Zabieraj te łapę, bo zaraz zostaniesz bez niej.. - warknęłam, po czym wyciągnęłam to co dla narkomana najważniejsze.
- Bierz, rzesz.. I lepiej zapłać dobrze, bo inaczej niczego więcej nie wciągniesz.. - mruknęłam, patrząc spodełba. Jak ja nie znoszę takich gości. W między czasie sprawdzałam, co robi moja zgraja. W końcu nie mam najmniejszego zamiaru, znów ulatniać się przez nich z kolejnego miasta. Mimo wszystko, chciałabym tu jeszcze trochę posiedzieć i znaleźć jakiś naiwniaków.
Przyda się też znaleźć, kogoś kto kupi coś jeszcze prócz narkotyków. W końcu nie jestem chodzącą fabryką. Choć składem arsenału wojennego można mnie już nazwać..

- Dawaj wszystko. - Mówi i zabiera prezerwatywy i wszystkie inne rzeczy których nie chcesz. - A teraz narka! - Zaczyna uciekać. Możesz rzucić go nożem, albo pozostać z niczym! Albo gonić go! On Ciebie po prostu okradł! Twoje pokemony bawią się tylko tą ludzką ręką i śmieją się. Nie zauważyli niczego. Złodzieje na tym świecie. I kto tutaj teraz jest naiwniakiem? Ty czy ten facet... Lunia już powoli się wkurza. Czujesz to.

- Eh.. Okradli złodzieja.. Słodko.. - mruknęłam pod nosem.
- Sneasel, Pawniard! - warknęłam do nich. - Gońcie tego, dupka i przestańcie się bawić tą ręką! Cubone wracaj do Balla, a ty Phanpy.. - puknęłam go ballem - Też.. - dodałam. Ta dwójka się mi akurat teraz nie przyda. A na pewno nie w gonitwie.
Zaraz po tym jak zostali schowani, zaczęłam biec za tym gagatkiem. Chciał to ma. Zostanie położony trupem, a ja już na pewno mu nie pozwolę uciec. Nawet jeśli będzie to konieczne, jestem wystarczająco zwinna, by nawet gonić go biegnąc po drzewach, więc nie będzie miał dziad tak łatwo. No i jeszcze Sneasel i Pawniard. Jeśli szanowny MG pozwoli, gościu ma przerąbane, krótko mówiąc..

Gonisz go i w końcu dopadasz i wszystko mu się rozsypuje. Przykładasz mu nóż do gardła. Chłopak zaczyna płakać i błagać o litość. Patrzy na twoje pokemony błagalnym wzrokiem.
- Nie rób mi tego. Oddam Ci moje gacie które obszczał sam Harry Potter. Jedynie za 5$! Dla Ciebie nawet za 1$ Proszęęęęę... Cę żyć! Nie zabijaj mnie! Chciałbym być takim wspaniałym mordercom jak Ty! - Chłopak chyba próbuje Ciebie otumanić.

- Damare.. - syknęłam. No i co z nim zrobić.. Chyba najwyższy czas trochę się kimś pobawić. W końcu, te wszystkie szybkie śmierci znudziły mi się. Wolę posłuchać, krzyku, widzieć łzy, czuć zapach i smak tryskającej krwi.
Zabrałam sztylet z pod jego gardła, i przycisnęłam go do jego policzka. Po czym powoli ciągnęłam pozostawiając jedynie jedną wielką plamę krwi, która to cały czas się powiększała. Następnie to samo z drugim.
- Co teraz mam zrobić? Wydłubać oczy? Odciąć język? Zabić od razu? Nie.. To ostatnie odpada.. - mówiłam jakby sama do siebie. Sunęłam sztyletem delikatnie po jego ciele. Tym razem nie w celu, pocięcia go, miało to bardziej na celu uświadomić mu, gdzie tym razem podąża to piękne narzędzie.
Rozcięłam jego bluzkę, i powolutku, przez sam środek torsu ciągnęłam błyszczące narzędzie tworząc kolejne strumienie krwi.
- Mmm.. Za grosz, w tobie tego.. Czegoś. - mruknęłam obojętnie i spojrzałam w oczy narkomana. Dopiero teraz można było zobaczyć w moich.. A raczej Lugii, bo w końcu to jej ciało, oczach te piękne przebłyski szaleństwa i zwężone źrenice niczym kocie oczy.
Przystawiłam, sztylet z powrotem do jego gardła.
- Zdychaj.. - syknęłam. I szarpnięciem, przecięłam jego skórę.
Siadłam obok mojej zepsutej zabaweczki, zlizując resztki krwi z ręki.
- Czemu nigdy nie mogę znaleźć, jakiejś fajnej zabawki.. - fuknęłam..
- Sneasel, Pawniard... Sprawdźcie czy ktoś się w okolicy kręci...

Pokemony rozejrzały się szybko i pokiwały głową na nie. Mogłabyś zebrać te wszystkie rzeczy i wracać. Z kieszeni faceta wyleciał Calgon. Twoje dwa pokemony wzięły proszek i zaśpiewały:
- Dusza, życie, śmierć i krew każdej pralki to Calgon! - po piosence zachichotali. Dziwne... Czy te pokemony naprawdę żyją? Lepiej zbieraj te wszystkie rzeczy i idź sprawdź co z twoim samochodem, bo może ktoś Ci ukradł. Z tego co widziałaś to ludzie jeżdżą tu jakimiś gratami, a Ty masz Porsche.

Szkoda było by tak iść, kiedy to można jeszcze poćwiartować trupa, ale jak na razie wolę znaleźć sobie nową zabawkę. Co ważne żywą. Taka przynajmniej coś robi, gdy się ją kroi.
Wstałam z ziemi i zabrałam te wszystkie rzeczy i wpakowałam do mojej torby bez dna, która po użyciu magicznie nie przeszkadzała.
- I na co mu był Calgon.. Pić go chciał? - pomyślałam. No cóż.. Ruszyłam w kierunku "pożyczonego" samochodu, który aktualnie był mój. W sumie też można go sprzedać.. I tak wolę łazić na pieszo. Tak w końcu lepiej!