Gra Lucasa - luk1313'a

Wyruszyłeś właśnie ze swojego miasteczka by odnaleźć członków swojej rodziny, którzy jakby zagubili się w życiu. Ze swoim Pichu koło nogi spacerowałeś dzielnie przez trawy drogi Pierwszej. Szedłeś, szedłeś i wtem z trawy wyleciało stado Pidgeyów. Jeden z nich został i postanwił, zę wyzwie was do walki. Przyjmiesz wyzwanie czy uciekniesz? Przeciwnik wyglądał na bardzo silnego mimo miejsca w jakim się znajdował.

Napotykając poke-ptaka przypomniała mi się pewna historia. Wraz z moimi braćmi goniliśmy kiedyś takie stada przy użyciu petard, ale źle to się dla nas kończyło. Jakież to były piękne czasy. Niestety bracia odeszli, a ja stałem teraz oko w oko z tym dzikim pokemonem.
- Dobrze Pidgey skoro chcesz walki to ją dostaniesz!
Szturchnąłem Pichu, aby się przygotował i na ucho powiedziałem mu, by przygotował Piorunujący szok (Thunder Shock)!

Pidgey wzbił się w powietrze i z gracją uniknął elektrycznego ataku po czym zaczął pikować i uderzył silnym Pchnięciem (Tackle). Potem powtórzył jeszcze kilka razy ten atak a gdy mu się znudziło atakowanie po prostu usiadł na czubku małego drzewka nieopodal was. Trafiliście na silnego jak na początek przeciwnika. Zapewne będzie potrzebna tu bardziej skomplikowana taktyka niż "uderz Piorunującym szokiem".

Pichu 70% HP
vs
Pidgey 100% HP

-Chyba nie pójdzie tak łatwo jak przypuszczałem Pichu. Użyj Biczogon (Tail Whip) do osłabienia go, a następnie Urok (Charm).
Te ataki znacząco go osłabią, mam taką nadzieję.
-Zwieńcz to Piorunujący szok (Thunder Shock), tylko celnie. Liczę na ciebie elektryczny przyjacielu.
Pidgey wydawał się silny i zapragnąłem go pokonać i zdobyć.

Znowu Twoja taktyka została zwinnie ominięta kilkoma akrobacjami w powietrzu. Pidgey w końcu machnął tylko skrzydłem i odleciał. Spodziewał się wymagającego przeciwnika z przewagą typu a tymczasem otrzymał nic nie wnoszącą do jego rozwoju walkę. Trenerzy będący w pewnej odległości od Ciebie, którzy oglądali tę walkę zaczęli chichrać po czym rozeszli się. Mogłeś kontynuować swoją podróż w stronę Virdian.

-No cóż Pichu, niestety nie udało się. Pidgey okazał się zbyt szybki.
Reakcja innych trenerów wcale mnie nie zmartwiła, a jedynie upewniła mnie, że przede mną wiele ciężkiej pracy. Pidgey może poczekać, może kiedyś go złapię. Musiałem jednak ruszyć dalej, ale też chciałem szybko znaleźć drugiego pokemona, ponieważ chciałem mieć partnera do treningów Pichu. A więc ruszyłem przed siebie z myślą o wspaniałych przygodach i nowych pokemonach.

Szedłeś sobie, szedłeś i chyba byś tak szedł gdyby nie to, że nagle coś śmignęło Ci koło nosa z zawrotną prędkością. Jakby jakiś brązowy ptak. Rozejrzałeś się wkoło i zauważyłeś, ze zniknął gdzieś Twój Pichu. Gdy rozejrzałeś się bardziej ujrzałeś go w pazurach Pidgeota. Szczurek był ogłuszony i bezwładnie niesiony zapewne do gniazda by zostać zjedzony przez małe Pidgeye. Musiałeś działać szybko.

Jak to możliwe?! Czy Te pokemony są, aż tak szybkie?
-Pichu nie bój się! Pomogę Ci!
Z plecaka wyjąłem buty do biegania i szybko je założyłem. Ruszyłem w pościg, aby nie dać skrzywdzić mojego żółtego przyjaciela. A właśnie miałem rozpocząć trening. Sytuacja nie pozwoliła mi na to. Liczyło się tylko jedno - Pichu!

Biegłeś ile miałeś sił w nogach utrzymując niemal stały dystans między Tobą a mięsożernym ptakiem, który zamierzał schrupać Twojego Pichu na drugie śniadanie. Gdy zaczęłeś się zbliżać jeden z butów zaczął brzęczeć i wtem jego mechanizm się rozleciał a Ty przekoziołkowałeś kilka metrów po czym uderzyłeś w drzewo. Gdy się obejrzałeś już nie było widać ani ptaka ani tym bardziej Twojego szczurka. Miałeś ostro przechlapane.

-Ałłłł, cholera! Co za głupie buty z przeceny.
Jak to mogło się wydarzyć. To nie może się tak skończyć. Wstałem szybko się otrzepałem i rozglądałem się w jakim kierunku biegłem wcześniej. Zdjąłem szybko rozwalone buty i założyłem zwykłe. Szukałem śladów, aby móc podążyć za latającym pokemonem. Spoglądałem po drzewach czy, aby tam nie ukrywał się jakiś człowiek bądź pokemon, który mógłby mi pomóc.