Park Jurajski

- Matko święta! – krzyknąłem wpatrując się w przybyłego pokemona. – Lepiej się go pozbądźmy zanim wezwie swoją matkę i będzie po nas! Nie mogę uwierzyć, że postanowił tutaj przyjść! – moja reakcja była zbyt żywa, ale cóż… z reguły byłem strachliwy. Może ten pokemon mnie zwyczajnie polubił i właśnie z tego powodu postanowił pójść za mną? To romantyczne.  – Albo go zabijemy albo uciekniemy – dodałem krótko. Zastanawiałem się nad złapaniem Amaury, ale… chyba najlepiej byłoby opuścić Park Jurajski bez żadnych pokemonów.

Początkowa myśl = Chyba powinienem go zaatakować kataną.. Jednak za drugim razem przypominam sobie o jego typie, czyli kamiennym.. Przecież ostrze by się stępiło albo złamało. Wolę nie ryzykować i staram się zachować spokój. Jednak szybko mówię do Jokera -Jak myślisz.. Udałoby mi się go złapać za pierwszym razem ?

To byla moja szansa by w końcu cos zrobic. Po wynsciu z samochodu sledzilem reszte skaczac po drzewach. Teraz rzucilem sie na Tyrunta. Bedzie moim srodkiem lokomocji.

Vaphel, Zeromous i Jokur;
Więc Vaphel skoczył na Tyrunta który się zaczął szarpać. Gorzej niż na byku w dodatku próbuje ugryźć nogę. Można spróbować go złapać, tylko że jest mocno rozjuszony. Słyszycie skrzeki Archenów z lasu.

Grzebie po kieszeni by sprawdzic czy mam jakies balle. Drugą reka przyduszam Tyrunta łapiąc go hakiem. Noga kopie w ryj. Jezeli nie znajdę balla to obalam stworka i kradne Zeromusowi balla po czym lapie dinozaura.

- Matko święta, co za dziuksy! – wrzasnąłem wymijając rozwścieczone Tyrunta. W pewnym momencie wywaliłem Żeromusowi gonga na ryj. Chłopak powinien paść mimo mojego braku siły. Zareagowałem… właściwie to przez chwilę myślałem, że to dziki pokemon. – O mój boże! Przepraszam!

Nie.. Po prostu nie. Skoro ktoś potrafi się posługiwać kataną, to niezbyt możliwe, żeby tak łatwo dał się trafić.. Do tego nie byłoby to normalne, że od razu pada na ziemię od takiego ciosu, który był słabszy nawet niż Magikarp na 1lvl. Jednak czego chciałoby się wymagać od trenerów pokemon, którzy nie należą do sal typów walczących lub nie są Lt.Surgem. Jednak nie wie, co powinien zrobić. Zasmucony faktem, że ktoś inny już złapał Tyrunta tylko obserwuje teren, by odszukać jak najlepszą drogę do ewentualnej ucieczki.

Joker:
Nie trafiłeś.
Vaphel:
Tyrunt wpadł w Pokeballa. Za to ty siedziałeś na Tyruncie więc spadłeś boleśnie na balla. Bardzo by było szkoda gdyby ci się otworzył...
Zeromous:
Uniknąłeś ciosu Jokera. Usłyszałeś za sobą wark. Drugi Tyrunt!

Cała ta sytuacja była bardziej komiczna niż straszna. Nagle jakiś dzikus zeskoczył z drzewa i zaczął łapać pokemony. Pia zapewne nie żyła - teoretycznie moglibyśmy po nią wrócić, jednak ani Kira ani Fernando o tym nie pomyśleli. To oni zostawili ją w potrzebie. Ja odszedłem, gdy współpracowali!
- Okej, mam tego dość – powiedziałem krótko. Nie miałem zamiaru się z nimi zadawać. Wystarczyło mi kłótni. Żeromus został pełnoprawnym Samurajem, a Vaphel Tarzanem. Kim była Snorunt? Jane. Mary Jane.
Nie chciałem łapać Tyrunta i nie chciałem także przeszkodzić Żeromusowi, jednak… cóż. Ktoś musiał rozładować atmosferę, a skoro niektórzy odbierają to zbyt poważnie to nie moja wina. Ja, Axel Blackwood, postanowiłem opuścić Park Jurajski sam.
Mając nadzieję, że drugi Tyrunt zajmie się Żeromusem(o ile ten go wcześniej nie złapie) ruszyłem przed siebie. Nie interesował mnie uprzykrzający życie deszcz. Nie przejmowałem się obecnością otaczających mnie Amaur. W tamtym momencie nic się nie liczyło.
Chciałem wyjść z tego piekła.
Do zobaczenia, głupie świnie morskie

Może i to dziwne, albo zachowanie w stylu siostry Clemonta, ale przez chwilę myślał nad przytuleniem tego pokemona. Jednak wiedział, że nie powinien tego robić. Zamiast tego sięgnął szybko po pokeballa, jednak traf chciał, że wziął misia i rzucił nim w Tyrunta. Od razu reakcja - O nie !! Miś !! podleciał do Tyruna i wskakuje na niego.. Jednak nie tak, jak zrobił to Vaphel tylko nogi układam na jego ciele, tylko rękami próbuję się jak najmocniej złapać