Gra Leili

-Tak, przyjaźnię się z nim, kiedyś, spóźniłem się na wzięcie startera ale on dał mi Pikachu, prawda?
-Rai!
-Po chwili coś trzęsło, statek ruszył a za oknem widok Dewford coraz bardziej się oddalał. Eevee wstała z łóżka i podbiegła do okna by zobaczyć oddalające się Dewford. Po chwili Raichu zaczął udawać Pokemona, zwinął uszy w płetwę, z iskier utworzył wąsy a ogon wciągnął aby wyglądał jak płetwa. Przypominał ci pewnego Pokemona, Pokemona za którym za bardzo nie przepadałaś. Eevee po obejrzeniu widoku za oknem ponownie wskoczyła na łóżko i zasnęła zawijając się w kłębek.

- Zazdroszczę ci, że miałeś okazję spotkać profesora - powiedziała z dobrze udawanym podziwem i uśmiechnęła się po raz kolejny. Leili pokemon natychmiast skojarzył się z Magikarpiem, co przyczyniło się jednocześnie do szybkiego osłabienia jej zainteresowania dalszą zabawą. Zapewne jej niechęć do wodnych pokemonów nie byłaby aż tak silna, gdyby nie próbowano jej ich wciskać siłą. Już miała odpowiadać, jednak w ostatniej chwili powstrzymała się i spojrzała na dziewczynę z Sphealem. Postanowiła dać jej szansę na odpowiedź, gdyż jak sądziła posiada ona conajmniej tak samo rozgległą wiedzę na ten temat. Ważniejszym powodem był zaś fakt, że sprawianie że inni czują się mądrzy i ważni skutkuje w łatwiejszym zdobywaniu ich sympatii. A choć może nie zależało jej na zawieraniu przyjaźni, zawsze lepiej jest mieć osoby, które myślą o nas dobrze i w razie kłopotów pomogą. Przy okazji przyjrzała się pokemonowi dziewczyny, by ocenić jego wiek. Miała całkiem niezłe pojęcie o tym jak walczą wodne stworki, co mogłoby pomóc jej w przypadku sparingu. Zawsze lepsze to niż walka z zupełnie nieznanym przeciwnikiem.

-To Mudkip, przynajmniej tak myślę.
Dziewczyna wyjrzała za okno, ląd był już daleko i robiło się ciemno. Eevee spała w najlepsze a inni byli śpiący.
-Dobra, to kto pierwszy idzie się myć?
Dziewczyna z Sphealem uważnie się tobie przyglądała, co jakiś czas zerkała na twoją Eevee i plecak.
Raichu pokiwał twierdząco głową, udawał Mudkipa. Przypomniałaś sobie o Azurillu, nie był karmiony od wyruszenia w podróż.

Myć? Przecież byli na statku od ledwie paru minut... przynajmniej ona. I nie czuła się brudna, prysznic lubiła brać z rana, a raz dziennie wydawało jej się że starczy. Bardziej robiła się głodna i spodziewała się, że pokemony również skoro żadne nie jadło od kiedy je otrzymała. Zapominając o grze wstała na równe nogi i powiedziała: - Ja umyję się jutro, pójdę się rozejrzeć po statku. O której idziecie spać? Postaram się wrócić wcześnie, by was nie budzić. - Po tych słowach niebieskowłosa ruszyła w stronę torby z której wygrzebała Poke Ball z Azurill i przy okazji pomiziała Leie po główce, by ją obudzić. Może by tak mały trening przed możliwym sparingiem? Nie tylko pomoże jej się zaznajomić z umiejętościami lisiczki, ale też jej samej powinien dodać odwagi. Może znajdzie się na statku odpowiednie miejsce... ale pierw jedzenie. - Chodź, rozejrzymy się za jakimś barem.

Czekanie na kuzyna, przyjechał po południu, podróż do portu, godzina, szukanie pokoju, 10 min. Czyli jest coś koło 20
-----------------------------
Po wyjściu z pokoju zobaczyłaś zejście na dół, był tam bar i karta:
Pomidorowa: 12:00
Grochowa: 12:00
Filety z Goldeena: 8:00
Pieczony Tepig: 45:00
Sałatka: 24:00
Frytki: 12:00
Leia rozejrzała się po barze, na ścianie było akwarium w którym pływał Sharpedo, Carvanha, Qwillfish, Vaporeon i Clauncher. Przy akwarium stało kilkoro dzieci które z podziwem patrzyły na Sharpedo, widać było że była tam cała wycieczka szkolna, wyglądało to na szkołę trenerską bo każdy z uczniów miał Pokemona, jeden z uczniów siedział z dala od innych, obok niego siedział dziwny lis z czerwonymi uszami, lis próbował go pocieszyć ale nie udawało mu się to.

Bar w którym się znalazła widać nie był zbyt przyjazny pokemonom, gdyż widziała nigdzie menu dla nich - co gorsza, one same się w nim znajdowały. Co prawda ani Eevee, ani Azurill nie zaliczały się do częstych przysmaków na stołach ludzi jednak przez wzgląd na nie niebieskowłosa postanowiła poszukać innego miejsca. Podłamanego uczniaka dostrzegła zatem odwracając się z powrotem w kierunku drzwi.
- Co jest, zgubiłeś kasę na pamiątki? - Pierwsze skojarzenie, jej samej się to zdażyło gdy była jeszcze w podstawówce. Ponieważ takie zdażenie jest zdolne wywołać prawdziwą traumę u młodego człowieka, Leila od razu poczuła do chłopca sympatię i chęć pomocy. - Wiesz może gdzie na statku znajduje się jakaś wspólna restauracja dla ludzi i pokemonów? Wydawało mi się, że jest bardziej przyjazny trenerom...

-Nie, nie o to chodzi. Zgubiłem Ball z moim Noibatem! Buuuu! Miałem trzy Noibaty, Gacka, Noia i bezimienną, Noibatkę. Zgubiłem Gacka! Szukałem po całym pokoju, nawet w nagrodę mogę dać jajko Noibata ale gdzie mój Gacek, buuu!
Eevee spojrzała do akwarium z Sharpedo, raczej żaden pokemon by tam nie wleciał, Fennekin obok chłopca trącała go noskiem.
-Te Noibaty są mi potrzebne! Jeśli nauczyciel się dowie że zgubiłem Pokemona to każe mi oddać wszystkie Pokemony! Ja nie chcę zostać wyrzucony ze szkoły trenerskiej za zgubienie Pokemona! Pomożesz mi? Proszę, mogę ci dać w nagrodę jajko Gacka i Noi.

Noibat? A co to takiego? Nawet jeśli niebieskowłosa słyszała kiedyś o owym pokemonie, w chwili obecnej nie była w stanie sobie przyponieć niczego na ten temat.
- Spokojnie, nerwy w niczym nie pomogą - uspokajała. W końcu potrzebowała go jeśli mieli szukać tego Poke Balla. - To była zwykła, biało czerwona kapsuła tak? Powiedz gdzie do tego czasu byłeś, a poszukamy go dla ciebie. Tobie pewnie nie wolno się oddalać od klasy... - Leila rozejrzała się i spostrzegając Eevee gdzieś w oddali przy akwarium zawołała po imieniu. Możliwe, że Poke Ball wpadł w jakiś zakamarek kiedy tłum wchodził na statek i dlatego chłopaczek nie mógł go znaleźć. Na szczęście w tych czasach kradzieże wychodziły już z mody, stworki były bowiem rejestrowane na nazwisko trenera a przez to łatwo wykrywalne w jakimkolwiek Centrum Pokemon. Ale też właśnie z tego powodu nie mogli zgłosić sprawy personelowi, gdyż wszystko by się wydało. - Jestem pewna, że odzyskasz pokemona, jeśli zgubiłeś go już na statku.

Chłopiec wyjął z plecaka podręcznik, otworzył na jakiejś stronie i pokazał ci Noibata:
-Naprawdę mi pomożesz? Dzięki! A! Ball? Był to zielono-żółty Pokeball.
Leia podbiegła do ciebie, po czym wskoczyła ci na ramię. Wtedy do baru weszła kobieta, była to kobieta około 30, miała żółte włosy i zieloną sportową bluzę.
-Josh! Co mówiłam klasie o rozmowie z obcymi? Już wracaj do grupy. Jeszcze trochę i dostaniesz jedynkę z zachowania!
-Aale.
-Bez gadania. Już.

Niebieskowłosa nie spodziewała się tak ostrej reakcji ze strony nauczycielki, ale zaczęła rozumieć chłopca... może faktycznie też nie mogła się postawić w jej sytuacji, w końcu może jej samej daleko było jeszcze do dorosłości, ale z pewnością była starsza od swojego rozmówcy o parę dobrych lat. Mrugnęła do niego porozumiewawczo, by się nie martwił po czym spojrzała na stworka, który cały czas mu towarzyszył. Ciekawiły ją egzotyczne okazy, jednak nie miała teraz czasu do stracenia.
- Słyszałaś, zielono-żółty Poke Ball... rozglądaj się dokładnie ale postaraj się nie zgubić i nie wypuścić przypadkowo siedzącego w nim pokemona. - W końcu z dala od trenera mógłby zareagować paniką. Dziewczyna ruszyła ku wyjściu z restauracji rozglądając się uważnie po podłodze i między nogami krzeseł i starając przy okazji na nikogo nie wpaść. Zamierzała przejść wzdłóż kajut aż do wyjścia na pokład zwracając uwagę na wszelkie możliwe zakamarki... jeśli chłopiec tylko upuścił kapsułę, powinna być w takich miejscach. Opcją, która podobała jej się znacznie mniej była możliwość, że ktoś wcześniej tego Poke Balla podniósł. W takim wypadku będzie musiała udać się do biura zajmującego się sprawami pokemonów na statku... z pewnością istniało coś w stylu lecznicy skoro podróż trwać miała dwa dni.