Gra Raygi

Fannekin znów podpalił przeciwnika żarem, jednak najpierw oberwał robaczym ugryzieniem i pchnięciem.
-Fenne! Usłyszałeś z ust obrywającego pokemona, a Petilil pociągnął Cię za nogawkę, obydwa pokemony chciały abyś pomógł liskowi, który obrywał od pokemona który miał tym podatny na ogień!
Fannekin mimo że z pozoru szybszy i silniejszy ulegał małemu robaczkowi, w końcu oberwał pchnięciem tak że uderzył swoją główką prosto w twoje nogi.
robaczek-50%HP Poparzony
Fannekin- 30%HP

Dobić to mało, nie dość ze rzuciła się bez rozkazu to jeszcze przegrała. Rayga tylko wyjął pokeball po czym, czerwony laser trafia w liska, dematerializacja i już go nie ma. Posłać Pysie do walki? Zwiedziony wzruszył tylko ramionami i ruszył w innym kierunku, nie ze ucieka tylko idzie, ręce w kieszeni. Kierunek miasto.
- Choć Pysia
Ta dwóch pokemonów w szpitalu mu nie trzeba,a rachunek za leżenie jaki będzie. Tak i te pytania co sie stało Pańskiemu Pokemonowi? To co powie" a no nie posłuchał i wyskoczył sobie na dzikiego pokemona, oczywiście to łajza taka ze przegrywa z typem bardzo podatnym na ogień, ale co poradzisz"
Szedł po chwili nerwowo i naprawdę nie miał na nic humoru tylko centrum pokemon Fennekin do leczenia i te myśli. Tak jeszcze spalony pokeball, czemu rzucał? Miał swego pokemona od razu wycofać no ale zrobił inaczej poczekał aż oberwie i w sumie był bardzo zadowolony że tak oberwała, ha to jeszcze nic, miał nadzieje ze jej nowy trener będzie straszny ze jeszcze za nim zatęskni, bo jednak nie mozna być do pokemonów miłym i łagodnym. To tylko narzędzia walki, popisów ludzi, coś czym sie szpanuje w dzisiejszym świecie. Z tym się nie da zaprzyjaźnić czy skumplować a na pewno nie w przypadku Raygi, który praktycznie nienawidził świata.
- Wiecie który to raz wychodzimy lekko za wioskę i obrywamy? Co? Trzeci? moze mi powiedzcie czy ta droga to dla was poziom ... nie wiem Hard? Czy tez posłuchać mnie to za dużo? Pewnie Fennekin nie łśyszy, ale trudno, po ostatniej walce gadałem prosiłem nic nie dało.

-Peti Peti! Odpowiedziała Pysia po czym rozpłakała się. Chodziło jej o to że krzyczysz na nią mimo że to liskowi przydałby się solidny opiernicz, jednak ten leżał ranny w pokeballu.
Dotarłeś do Centrum Pokemon, a tam zobaczyłeś tą samą siostrę Joy. Miała jedynie zmieniony kolor włosów na nieco bardziej różowy, to się aż świeciło! Lekarka przywitała Cię słowami:
-Ty znowu tutaj?! Zgaduje że twój fannekin znowu oberwał dość mocno. No już daj mi jego pokeball, uleczę go.

Mina pierw groźna, ale jak Pysia zaczęła szlochać pochylił się i wziął ja na ręce. Przytulił do siebie i tak niosąc do centrum
- Nie martw się, nie martw jakoś to będzie.
Dotarli do centrum, różowo włosa przyjęła Fennekin do leczenia.
- Cóż kiepski ze mnie trener , nie chce się słuchać. z drugiej strony nerwa mi przeszła po tym marszu, tak chociaż się przewietrzyłem.
Przy czym trzymał swoją maskotkę dalej w rękach. Gdy tylko wróciła Fennekin przywołał ją na tak zwana lekcję wychowawczą numer .. któryś tam.
- Oberwałaś moja droga wiesz dlaczego? Bo sie nie słuchasz dlatego daje ci ostatnią szansę. Jeszcze raz zrobisz coś takiego to nie z ci sprzedam nie nie, wsadzę cie do boxa i będziesz z niego obserwować dokonania mojej drużyny. Dzisiejszy napotkany pokemon był na liście poków jakie chciałem złapać. Dziękuję za zniszczenie takiej szansy. Tak trzymaj Fennekin, przegrywaj ze słaboszczakami uważaj się za cud. Masz zakaz walk a teraz do pokebolla, bez kolacji

Fannekin popłakała się, a następnie zniknęła w Ballu jako czerwony laser.
Stałeś na środku PC gdy nagle za ramię złapała Cię siostra Joy.
-Jeśli byś chciał możesz potrenować w naszym ogrodzie swoje pokemony. Chodź ze mną. Różowowłosa kobieta złapała Cię za rękę i pociągnęła za sobą do pewnego pomieszczenia.
-To tutaj. Jeśli chcesz możesz potrenować swoje pokemony, na pewno wiele się nauczą!
Ujrzałeś wielki ogród z krzakami w które mógłbyś wejść nawet ty. Były tam również gigantyczne drzewa, tak wielkie że gdybyś z takiego spadł połamałbyś się.

Tak miejsce, ale na dzisiejszy dzień to wrażeń mamy za dużo. Rayga rozejrzał sie jakvby czegoś szukając
- dziękuje przyjdę tu jutro
Wrócił ta samą drogą, po czym do góry na pokoje. Tam miał swój pokój z czasów co pracował przy hodowli i zajmował się porzuconymi pokemonami. Przywołał swoje pociechy płaczliwą nieśmiała, bojaźliwą Petilil i TĄ Fennekin. Przygotowywał im jedzonko, karmę do plastikowych pojemniczków, sok z marchwi w kubeczku.
- Jedzcie, jutro ciężki dzień.
Nie wyglądał też na zbytnio złego.
- Z co powiecie na nocną espade po mieście? Co? Chętni czy przeciw tak po kolacji
Chciał się przejść i skorzystać z chłodu nocy, ochłonąć jeszcze pomyśleć spacerując. A bał się zostawić piromanki w domu. Z drugiej strony może to też dawanie szans...

Pokemony gdy tylko dowiedziały się o twoich planach z zadowoleniem wyskoczyły ku górze łapkami zawadzając o swoje miski, na ich szczęście już puste. Inaczej zapewne skończyłby im się dzień pokemona!
Pysia uczesała futerko liska i pokemony były gotowe na wyjście. Usiadły na twoich barkach, Fannekin na lewym, a Petill na prawym. Czułeś jak twoja więź z pokemonami stopniowo rośnie, może lisek wreszcie będzie Cię słuchał? Chociaż kto go tam wie, te stworki mają własne, odmienne charaktery.

- Te od kiedy jestem waszym rumakiem co?
Zastanawiał sie ale ich nie zrzucił tylko opuścił pokój, zamknął zamek na dwa razy i postawił swoich podopiecznych na ziemi.
- Powinniście być w pokebolach, ale skoro to nasz spacer.
Chciał by dało im to do myślenia, że nie traktuje ich jednak przedmiotowo. Rayga wiedział że nie nadaje sie na trenera pokemon, za bardzo się denerwuje braku mu cierpliwości i sam też za bardzo nie wie co to dyscyplina. Jednak ma też swoje dobre cechy, które może warto spróbować pokazać. Opuścił centrum pokemon, po czym dobrze oświetlone centrum miasta, udali się na boczne uliczki.
- Ta moze spotkamy jakiegoś pokemona zombie czy ducha, tak słyszałem o takich opowieści. No i ciekawe co w nocy żyje w miastach, jak myślicie? Tak połazimy potem spać a jutro.. jutro idziemy po tamtego podpalonego pokemona, musi mieć tam legowisko i mu nie podarujemy Fenekin będziesz mieć dogrywkę.
Szedł do opuszczonego domu, jakby szło poszedłby i na cmentarz, jednak nie liczył na spotkanie czegoś. Liczył na to, że może Ptysia zacznie się bać i przyjcie uczepić się nogi jego, tak to lubił. Ok nie czepiać się jego dziwactw.  Obserwował też Fenekin czy zacznie odbijać czy też będzie coś się słuchać nawet przy wyborze trasy, że idziemy tędy, a nie tędy.

Fennekin na początek chciał iść swoimi drogami, ale wiedział że twoje wybory są dużo lepsze.
Podczas podróży po ciemnych, bocznych uliczkach miasta mijałeś wiele typów z pod ciemnej gwiazdy. Jeden z nich zatrzymał Cię, złapał za twoje ubranie i pociągnął do siebie.
-Lalusiu co ty na pojedynek?! Pokemon oczywiście! Nie masz szans dorównać mojemu pokemonowi! Złapałem go dzisiaj w gęstwinie za miastem! Krzyknął tamten gościu i wypuścił... tego samego robaczka z którym dzisiaj twój lisek przegrał! -Jeśli z nim wygrasz oddam Ci go! Ale jeśli przegrasz, twój pokemon będzie mój!
Zawalczysz z nim?

Trza być idiotą by przystać na takowy warunek.
- Pokemon to nie rzecz, jest twój to twój.
Wyszarpał się o ile się mu to udało, lepiej nie cwaniakować bo kto wie co to za jedni. W sumie to już po spacerze, bo jak tacy zaczepliwi są to lepiej wracać do domu i za dnia udać się na drogę. A może lepiej potrenować? Rayga w końcu nigdy de fakto nie prowadził takiego prawdziwego pojedynku pokemon, jego pokemony się nie słuchają czyli byłoby to czysto tak jakby podszedł i oddał swojego pokemona mu za darmo.
- Tak masz racje nie mam szans i nie chce tracić swoich pokemonów.
Jak mozna to zawraca w kierunku centrum pokemon na pokoje ten dzień jest po prostu chory, trzeba go przespać byle do jutra.