Droga przez nieznany region

Po przespanej nocy w samym namiocie, bez żadnego śpiworka czy kołderki, na twardej ziemi udałeś się w dalszą drogę. Charizard posłusznie doniósł Cię do lasu Taekwood, ale dalej nie dałby rady, gdyż był zmęczony godzinnym lotem nad skałami. Wlazłeś więc w gęstwinę. Był to mokry las, wszędzie rosły palmy i paprocie. Wtem poczułeś, zę cały świat faluje. Obraz rozmywał Ci się przed oczami. Z pewnością mogłeś stwierdzić, zę coś jest nie tak, ale nie wiedziałeś tak naprawdę co.

Prawdopodobnie miałem omamy z powodu braku wody i pożywienia. Postanowiłem oprzeć się o najbliższe drzewo i chwilę poczekać. Ewentualnie iść przed siebie z nadzieją, że za chwilę znajdę coś ciekawego i pomocnego. Wszystko było takie odległe i głupie jednocześnie, że traciłem szanse na bezpieczne dotarcie do celu. Może wypadałoby wypuścić któregoś stworka i liczyć na jego pomoc? Nie. Iść dalej. Iść i iść… Dopóki nie dojdziemy do celu. Zdecydowałem, że jeśli to wszystko przeżyję natychmiast kupię odpowiednią ilość wody i żarcia.

Majaki stawały się coraz ciekawsze. Krzaki zmieniły kolor na tęczowy. Ziemia zaczęła wibrować i zmieniać kolor na śliwkowy. Nie wiedziałeś którędy się idzie stąd do wyjścia. Z krzaków zaczęły wychodzić jakieś dziwne rogate istoty o wydłużonych kremowo-brązowych sylwetkach. Miały kopytka i grały na flecie. Tak, wszystkie na jednym wielkim flecie. Byłeś na ostrym haju i nikt ani nic nie wiedziało co się wydarzy dalej, nawet narrator był ciekawy tego, jak potoczy się Twój los.

Postanowiłem dołączyć do faunów i tańczyć w rytm ich piosenki. Ostatni raz byłem na takim zgrupowaniu w wieku dwóch lat, jeszcze przed zmianą tożsamości. Fauny były naprawdę ciekawymi stworzeniami. Uzdolnione artystycznie tworzyły piękne obrazy wymyślając sobie różne nazwiska. Mona Lisa została stworzona przez sławnego fauna Flora Vinci.
W każdym razie; dołączyłem do szaleńczych faunów oddając się w rytym wydobywającej się z fletów, muzyki. Sialalala!

I tak mijały dni i tygodnie a Ty tańczyłeś z tymi faunami. Miesiąc później nie miałeś już na to siły bo dieta jeden owoc dziennie nie była zbyt dobra. woje Pokemony zapewne też były na skraju śmierci głodowej, ale nie myślałeś o tym. Nagle dostałeś z plaskacza w twarz. Kiedy oprzytomniałeś ujrzałeś stadko rogatych stworków wokół Ciebie, które zaczęły skikać w gąszcza. Osobą, która Cię uderzyła był chłopak o brązowych włosach i morskich zielonych oczach.
- Wyglądasz jak siedem nieszczęść, jak długo tu jesteś? - spytał.

Trochę się z tymi faunami zatańczyłem! Dodatkowo dostałem w twarz od jakiegoś głupiego chłopaka, który najwidoczniej nie potrafił nad sobą zapanować. Dopiero po chwili zrozumiałem, że powinienem jemu tylko i wyłącznie dziękować. Gdyby nie zginąłbym z głodu wraz z wszystkimi swoimi pokemonami! Ugh! Dlaczego te fauny musiały odebrać mi zdolność samodzielnego podejmowania decyzji? No tak. Posiadały moce i te sprawy.
- Nie mam pojęcia. Bardzo długo, zaczarowały mnie fauny – wypaliłem nie zastanawiając się jak głupio to brzmi. – Zabłądziłem, chciałem dostać się do najbliższego miasta, ale coś źle mi poszło. Masz może żarcie dla pokemonów i dla mnie? Poza tym jakąś wodę – jeśli ma to poję i karmię swoje stworki, oraz sam zajadam się otrzymanym jedzeniem.

- To były Stantlery a nie fauny, nieźle Cię zwiodły - powiedział koleś po czym wyjął galon wody i wielką puszkę żarcia dla Pokemonów a także dwie kanapki - miałem to nasypać do paśnika, ale wydaje mi się, zę bardziej wam się przyda.
Gdy tylko wypuściłeś Pokemony szybko się najadły. Na szczęście to, zę były w Pokeballach spowolniło ich procesy życiowe i nie były tak wyniszczone jak Ty. Następnie chłopak zaprowadził Cię do Centrum Pokemona, by obejrzano Ciebie i Twoje Pokemony. Pielęgniarka powiedziała, zę do jutra wszystko będzie z nimi dobrze. Ty też potrzebowałeś wypoczynku. Miałeś szczęście, Konkurs w Cocconie miał się odbyć dopiero za dwa tygodnie. Szczęśliwie odzyskałeś również Togetica, który zdołał już wyzdrowieć. Niestety miał jedno niesprawne skrzydło, co sprawiało, zę nie będzie już nigdy latać...

Nasze treningi poszły całkowicie i w całości… na marne. To smutne, że po tak wielu chwilach spędzonych w swoim towarzystwie wszystko miało runąć jak zamek z piasku. Niemniej jednak bardzo współczułem Togeticowi i dalej zdawałem sobie sprawę, że wszystko to moja wina. Dodatkowo na Sunflorę także nie miałem jak liczyć. Straciłem wszystko, co się dla mnie liczyło… Oprócz Poliwratha i Charizarda. Chinglinga właściwie nie znałem!
- Togetic, wiem, że to wszystko moja wina, ale w ramach rekompensaty… – skrzywiłem się próbując podnieść ją na duchu, co niekoniecznie mi wychodziło. – Zaoferuję ci wakacje w moim boksie. Znajduje się tam kilka innych stworków, na przykład Lapras, którego zdążyłaś poznać. Mam nadzieję, że sobie poradzisz – i schowałem go do systemu. Podobnie zrobiłem z Chinglingiem zostając tylko z dwoma stworkami.
W konkursie brać udziału nie chciałem. Potrzebowałem czasu na stworzenie kombinacji z zupełnie nowymi pokemonami. Sam nie miałem pojęcia, co mogę zrobić dalej… Zdecydowałem, że następnego dnia pójdę porozmawiać z Charizardem i Poliwrathem i potrenuję z nimi do konkursu, który odbędzie się miesiąc później.

Zanim zdążyłes odesłać swoje stworki do boxu Togetic przekazał Ci kopertę z listem od Joy. Pisala w nim o tym, że w ciagu kilku dni odesle również Sunflore. Przy odrobinie szczęścia będziesz mógł użyć jej w zbliżającym się Konkursie. Druga sprawabylo to, że mimo iz nie dalo się wyleczyć skrzydła wróżki to istniało duze prawdopodobieństwo, że ewolucja to zmieni. Ewolucja pitrafila zmieniać charakter Pokemona wiec moze mogła również odmuenic jego los?

Póki co należało poczekać na rozwój wydarzeń. Ewolucja wydawała mi się czymś tak odległym i nierealnym, że musiałem zostawić Togetica w boksie. Niemniej jednak postanowiłem, że wyciągnę go, gdy odzyskam swoją poczciwą Sunflorę. Wtedy moglibyśmy urządzić przyjęcie urodzinowe z okazji odzyskania moich dwóch silnych pokemonów. W sumie to z tego wszystkiego zapomniałem o posiadanym Laprasie, którego przecież tak dawno nie widziałem!
Na samym wstępie zamierzałem ocenić konkurencję. Jak? Odnaleźć miejsce, w którym trenuje się do konkursu. W ten sposób mógłbym dowiedzieć się jakie mniej więcej będzie pole walki.