Droga przez nieznany region

Rezydencja robiła wrażenie. Była ogromna, zbudowana z bloków skalnych ale jednocześnie z dużym smakiem. Nie sprawiała wrażenie topornej, raczej była przyjazna dla oka. Słyszałeś odgłosy Pokemonów bawiących się w środku. Z okien wyrastały drzewa, których owoce przewieszały się wzdłuż ścian. Szybko też odnalazłeś wioskę, której ludzie pokierowali Cię w stronę Tilt. Miałeś iść na południe i na krzyżówkach prosto, lub jeżeli chciałeś pospacerować to w lewo. Miasto znajdowało się niżej, więc zejście z górki nie sprawiało problemu.

Postanowiłem nie przeciągać wędrówki i przejść przez możliwie najkrótszą drogę. Bo po co to wszystko przedłużać? Lepiej iść dalej. Możliwe, że w innych okolicznościach zatrzymałbym się, by złapać jakiegoś pokemona. Problem tkwił w tym, że w drużynie – razem z jajkiem – miałem ich dość sporo. Poliwag, Charizard, Treecko, Lapras, jajko od Garchomp… aż dwa wodne. Nie mogłem jednak pozbyć się swojego transportu! Nieważne.
W momencie, gdy dotarłem(i o ile) do Tilt zacząłem szukać czegoś ciekawego. Gdybym mógł zapisałbym się do najbliższego konkursu, poszukałbym jakichś ciekawostek o rodzicach albo znalazł trenera do ogarnięcia jakichś kombinacji pokazowych.

Biegłeś w stronę Tilt po czym potknąłeś się o kamień na drodze i turlając się zjechałeś w dół zatrzymując się na drogowskazie na krzyżówkach. Twoje jajka bolały niemiłosiernie, nie mogłeś wstać gdyż sparaliżowało Ci nogi! Narrator nie był pewny czy jeszcze kiedyś wstaniesz i pójdziesz o własnych siłach. Na nieszczęście znajdowałeś się jeszcze dwa kilometry od miasta i nie było tu nikogo kto mógłby Ci pomóc. I co teraz narzekaczu?

- O mój boże! – wrzasnąłem. Dobrze, że to jajka znajdujące się w moim plecaku; niosłem ze sobą jedno duże i dziesięć na patelnię. Całe szczęście! Uff! Uff! – POMOCY! Nie mogę chodzić! – krzyczałem jak oszalały. W pewnym momencie wypuściłem swojego Charizarda wpatrując się w niego z nadzieją. – Charizard, przenieś mnie do Tilt! - miałem nadzieję, że posłusznie wykona polecenie. Oby go nie zignorował...

Charizard spojrzał na Ciebie ściskającego swoje jajka. Nie zadawał głupich pytań. Chwycił Cię przednimi łapami z nadgarstki i polecieliście na lewo. Zapewne Charizard pomyślał, ze tam właśnie jest Tilt. Nie patrzył za bardzo co się z Tobą dzieje i raz po raz obrywałeś to uderzając o skałę to wpadając na drzewo. W końcu dolecieliście na brzeg klifu i Charizard drapiąc się po głowie w stylu chyba coś poszło nie tak..." upuścił Cię niechcący. Lecisz głową w dół w kierunku wody z dość dużej wysokości...

Strach. Ból. Panika. Niedowierzanie. Czy właśnie tak miałem skończyć swój okropny żywot? Możliwe. Musiałem walczyć o własne życie, bo niestety zostałem sparaliżowany. Czy Siostry Joy mogłyby mnie wyleczyć? Może.
- Charizard, pomóż! – gdyby pomoc nie nadleciała wypuściłbym Laprasa, by wylądować(zapewne znowu boleśnie) na Laprasie. Lepsze to niż tonięcie w wodzie! Dlaczego mój Charizard musiał tak postąpić? No tak. Dopiero co ewoluował.

Czarizard zanurkował w dół klifu i złapał Ci za nogi. Wtedy poczułeś, ze jednak nie jesteś sparaliżowany. Leciał następnie wzdłuż klifu uderzając Twoją głowę raz po raz o skały. Biedaczek nie miał wyczucia. Wylądowaliście na drodze. Niedaleko były prowadzone wykopaliska. Wszystko zastawione parawanami. Kilku kolesiów w kaskach latało tu i ówdzie. Ziemne, kamienne, stalowe i walczące stworki uwijały się pomagając swoim trenerom w kopaniu.

O nie! Zaraz powiedzą „Heniek, nie obijaj się! Wracaj do pracy!” i będę musiał spędzić tam cały dzień. Spojrzałem na swojego ognistego stworka. Podszedłem do pierwszego lepszego robotnika uprzednio odwołując Charizarda.
- Siemka, Stachu, czy wiesz coś o tej kopalni? Gdzie się znajduję? – nie wiedziałem, gdzie dokładnie zaprowadził mnie Charizard. Musiałem się tego dowiedzieć… Może byli jakimiś kanibalami?

- Nie jestem Stachu, spadaj - rzekł facet i odszedł. Miałbyś problem gdyby nie to, ze dostrzegłeś drogowskaz, który wskazywał drogę w kierunku Tilt. Wystarczyło iść prosto na zachód i dotrzesz do miasta. To było łatwe. Ruszyłeś więc. Kiedy minąłeś wykopaliska zaatakował Cię Pokemon. Czekała Cię walka w dziczy.

Togepi 100% HP
vs

Wypuściłem swojego Treecko. Nie wątpiłem w siłę Togepiego, ale nie zamierzałem też nasyłać na tego stworka Charizarda. Ta walka wyglądałaby śmiesznie - Charizard nie byłby w stanie unikać ataków ów pokemona. Wystarczyłaby psychokineza, by pozbawił go przytomności.
Natychmiast dałem TM Kula Energii dla mojej roślinnej jaszczurki. Była na pierwszym lvlu i jeszcze nie znałem jej charakteru(możesz mi jakiś napisać, bo jest do wprowadzenia przez MG). Następnie spojrzałem na Togepiego.
- [b]Treecko, użyj Kuly Energii(Energy Ball) prosto w ziemię przed Togepim! Powinno to zasłonić pole przed pokemonem! Następnie szybkie Tłuczenie(Pound), by go przewrócić! Wtedy okładaj go kulami energii!