Gra Kiry Turnera

Taka opcja mi bardziej pasowała z wielu powodów.. Po pierwsze to, że sam nie wiedziałbym, jak z nimi walczyć.. Po drugie pewnie jakbym ch iał skorzystać z pomocy pokemonów, to oni mogliby je zranić albo i nawet gorzej.. A po trzecie sam nie potrafiłbym kogokolwiek skrzywdzić, więc nie mógłbym z nimi walczyć.. Ale wracając do tematu to tylko skinąłem mu głową i pomyślałem o paru sprawach.. Mógłbym co prawda skorzystać z wzroku aury Lucario, jednak ja nad nim nie panuję, czyli zostaje mi tylko węch pozostałyvh pokemonów, które posiadam.. Jednak to nie dałoby chyba zbyt wiele, ponieważ w ogniu bitwy trop może być całkowicie rozmyty. Jednak ich pomoc byłaby nieoceniona.. Dałbym te cukierki, które mam w plecaku.. Jednak za mało czasu i lepiej, żeby on zasłużył na to.

Nawet nie zauważyłeś kiedy przelecieliscie blokadę. Zostaliście wysadzeni na placu. Niedaleko was wylądował wasz Transportowiec. W waszą stronę zaczęli biec szturmowcy. Oprócz nich także zwykli ludzie którzy zaczęli wybiegać do ransportowcow.
-Stać! Bo zaczniemy strzelać? Możemy wezwać ciężkie wsparcie!
-Myślałem że będzie was więcej.
Zeb zaczął do nich strzelać, niektórymi po prostu rzucał w powietrze i ściany. Jeden zaczyna strzelać do ciebie. Nagle jak by czas dla ciebie spowolnił sie, miecz jak by się cicho wzywał abyś go użył. Musisz działać szybko inaczej zginiesz. Miecz cię wzywa, abyś nim zaatakował. Nagle z plecaka zaczął ci się powoli przesuwać do ręki. Powoli, ale jednak.

Nie wiem, czemu to wszystko się dzieje.. Przecież jestem tylko zwyczajnym trenerem pokemonów.. Nie mogłem żyć dalej spokojnie z moim Rustym.. Nie to już zbyt wiele.. Po prostu nie wiem, co powinienem zrobić.. Więc zamiast ukryć się albo coś biorę miecz w dłoń.. Jednak nie łapię go niczym Sephiroth.. Nie, to nie ten typ miecza.. Bardziej robię to w sposób klasyczny dla rycerzy jedi.. Jednak nie za bardzo wiem, co robić z tym.. Nawet umiejętności trenerskie nie pozwoliłyby mi w 100% ustalić trajektorię lotu pocisku laserowego.. Jednak pomimo tego staram się je odbijać.. A przynajmniej niektóre. Do tego gdy jestem blisko niego to przerzucam za niego pokeballa Rusty'ego i gdy Growlithe jest na zewnątrz od razu wydaję komendę - Rusty, użyj gryzienia !.

Udało ci się odbić pocisk w Szturmowca. Ten padł martwy. Na drugim Rusty użył ugryzienia, co jednak gówno dało bo szturmowcy mają pancerz. Jeden oddział zajął się Zjebem a drugi biegł w twoją stronę. Widzisz jak ustawiają się do strzału. W tym czasie ludzie wybiegają do transportowca. Musisz odbijać pociski szturnowcow, inaczej zginiesz ty, a co za tym idzie twoje Pokemony i ludzie za tobą. Musisz się skupić. Albo możesz zrobić jak z Kamieniem na ziemi. Podnieść mocą jednego do góry i rzucać nim w innych. To też jakąś taktyka. W każdym razie musisz działać szybko. Nawet bardzo szybko.
-Czemu od razu wcześniej nie zacząłeś walczyć mieczem? Bardziej byś pomógł.
Powiedział Zeb odrzucając przy tym szturmowcy na ścianę.

Nie.. Nie mogę pozwolić na śmierć kolejnych ludzi.. Jeżeli to zrobiłbym, to nie byłbym lepszy niż X-Laws.. Nie, trzeba wymyślić jakieś jeszcze inne wyjście.. Mam pewien pomysł, jednak nie mam pojęcia, czy to zadziała.. Do tego zajęłoby to sporo czasu.. Więc najlepiej jest zrobić lekki podstęp.. Najpierw rzucając jednym ze szturmowców w innych by następnie wypuścić Zoruę z Balla i poprosić go, żeby się przemienił w coś dużego i strasznego.. Nie wiem, czy poradzi sobie z samego opisu pokemona, jednak dobrym wyborem byłby Kyurem.. Najpotężniejszy z pokemonów smoków.. Znam jego wygląd tylko z legend, więc przemiana może być niemożliwa, jednak niezależnie, czy się udało staram się odbierać żołnierzom broń.. Bez niej są.. No bezbronni.

Coś dużego i strasznego? Zorua zamienił się w wielkiego teletubisia Tropiusa. Co prawda nie jest to legenda ale Tropius mały nie jest. Wracając do akcji. Ciężko jest silnym wyszkolonym żołnierzom wyrwać broń. Wiec ten pomysł nic nie pomógł. Teraz jednak celują tylko w ciebie. Ale nie już długimi czerwonymi pałkami, tylko teraz strzelają takimi jak by "okręgami" koloru niebieskiego. Chyba jest to broń ogłaszająca.
-Lepiej się pośpiesz z nimi. Pewnie już wezwali wsparcie.
Jak na zawołanie. Słyszysz jak by się lekko coś zatrzęsło. Słyszysz bardzo ciężkie mechaniczne kroki. Tym dużym krokom towarzyszą też mniejsze, ale też mechaniczne. Też minimalnie szybsze. Nie wiesz co to, ale wiesz że się zbliża. Zbliża się szybko. Bardzo szybko. Zorua prawie nic nie zrobił. Liście są słabą bronią przeciwko pancerzom. Nadzieja w naładowaniu Solar Beam.

Nie.. Nie mogę narażać Zoruy.. Do tego przecież słoneczny promień to byłaby tylko iluzja.. To jest Zorua, nie Ditto.. Muszę coś zrobić szybko.. Więc najlepiej użyć jakichś kamieni albo wraków, by oddzielić ich od nas.. A następnie pchnąć tak utworzoną "barierę" w ich stronę.. Tak.. Jeżeli jest z czego ją zrobić, to robię to, żebyśmy mogli szybko opuścić to miejsce zanim łaziki tutaj dotrą.. Musimy to tak zrobić, ponieważ znając imperium one zaczną celować w prom i tak by się skończyła ta misja.. Jednak jeżeli nie ma z czego zrobić bariery to wolę zadziałać odrobinkę inaczej.. Jednocześnie "rzucam" żołnierzami, jak zabaweczkami przyciągając do siebie broń jednego z nieprzytomnych szturmowców.. No i jeżeli już to zrobiłem, to strzelam w nich, żeby ogłuszać ich.

Na początku wszystko szło gładko, do momentu legendarnego. Momentu mitycznego. Jeden ze szturmowcow cię trafił! Upadłeś na beton. Zasnąłeś. Byłeś nieprzytomny. Wszystko cię bolało. Nagle zacząłeś słyszeć mocno stłumione głosy.
-Dziwne, nie ma go w Imperialnych Kartotekach, jego twarz nie jest zarejestrowana na żadnej planecie. Nawet podobnej nie ma.
Zacząłeś widzieć, ale obraz był bardzo rozmazany.
:-Budzi się!
Znów dostałeś. I kolejny czas oczekiwania. Teraz znowu się budzisz. Nie słyszysz nic. Powoli się budzisz. Jesteś w szarym pomieszczeniu. Ściany są ciemno szare, natomiast podłoga prawie biała. Widzisz na suficie kamery. Widzisz też czarne drzwi. Jesteś chyba w celi. Nie masz swoich rzeczy. Jedyne co masz przy sobie to składany rower w skarpetce

Nie.. Co się stało.. Pierwsze, co sprawdzam, to czy mam przy sobie pokeballe.. Albo przynajmniej czy może któryś z moich pokemonów nie został przy mnie.. Najbardziej podejrzewałbym Zoruę, bo dzięki iluzji on może się przemienić w wiele rzeczy.. Więc on jest najbardziej "podejrzany" o przemycenie siebie.. Jednak pewnie nikogo tam nie ma poza mną.. I muszę zdać sobie z tego sprawę.. Muszę też jakoś z tego miejsca uciec, żeby ich odzyskać.. Nie mogę ich tutaj zostawić.. To są moi przyjaciele !

Niestety nie miałeś przy sobie pokeballi. W pewnym momencie drzwi się otworzyły. Widzisz w nich dwóch szturmowców i chyba kapitana szturmowców. Zakuli cię w kajdanki, o ile to były kajdanki. Nie były to typowe metalowe kajdanki. Zamiast łańcucha między nimi był prąd, który zapewne może cię kopnąć gdybyś próbował uciec. Szliście przez szaro białe korytarze. Mijają was oddziały szturmowców, piloci, oficerowie, droidy. Zabrali cię do jakiegoś ciemnego pomieszczenia. W którym świeciło tylko jedno światło. Lefrektor nad tobą.
-Admirale, więzień dostarczony.
-Doskonale...
Słyszysz pełne spokoju, ale groźne kroki. Widzisz w ciemności tylko świecące rubinowe oczy. Są one coraz bliżej. W końcu widzisz postać która do ciebie podchodzi. Był to niebiesko skóry człowiek, miał on świecące czerwone oczy, oraz mundur. Biały wojskowy mundur.  Dodatku miał coś w rodzaju kota, chomika, szczura na ramieniu. Czujesz że w obecności zwierzęcia na ramieniu Admirała nie możesz używać mocy.