Gra Vaphela

Twoi rodzice natychmiast cię przytulili. Okazało się, że gadałeś z ich hologramami, bo wycięli ci wielki kawał. W dodatku zrobili ci pyszny rosołek z Psyducka byś mógł najeść się do syta! Przypomniałeś sobie o swoim stworku zjedzonym przez Sharpedo. No cóż…
- Wiesz, twoje pokemony są bardzo pracowite – powiedziała w trakcie siorbania. – Nienawidzą pracy w ogrodzie, ale nam pomagają, bo wiedzą, że jeśli tego nie zrobią to nie dostaną jedzenia. Myślałeś, że będą na wakacjach? Nie, mój drogi, nie! Odpoczywają w nocy! W NOCY! – skończyła żreć, więc wzięła jeszcze dwie dokładki. – Co tam u ciebie? Gdzie Flavia i Miżel? Nel i Eusrin pewnie u rodziców, haha, ten kujon to zawsze mnie denerwował!

Popijałem sobie rosołek słuchając z niesmakiem jak moi rodzice zajmują się moimi pokami. Pierwsze co zrobię po wstaniu od tego stołu to przesłanie moich boxowych Pokemonów do profesor Ivy, w końcu miałem w jej laboratorium swoje miejsce dla Pokemonów.
- Więc była taka przykra historia, w trakcie której zginęła Flavia, Miżel, Nell i Eusin prawdopodobnie też, to straszne, tylko ja ocalałem - rzekłem do rodziców próbując się rozpłakać.

Nie opłacało się ich wysyłać do Profesor Ivy, bo tam tylko by siedziały! Trochę wojska im brakowało! Takie duperele jak ty to twój ojciec miał w dupsku. Właśnie tak myślał o twoich stworkach: rozpieszczone cipska! Nie mogłeś jednak wyczytać jego myśli, więc tylko takie istniały domysły.
Niestety, ale nie udało ci się rozpłakać. W dodatku twoi rodziciele wzruszyli ramionami jakby wcale ich to nie obchodziło. Najwidoczniej nie kochali twoich przyjaciół i twojego rodzeństwa. Albo twoja wiadomość ich zaskoczyła…
- Miżel to taki głupi skurwiel. Wiecznie się spóźniał do domu, ruchał jakieś panienki… oj! Chcesz się przespać? Ewentualnie możemy iść na imprezę, bo twoi dawni przyjaciele jakąś organizują. Zresztą, słyszałem, że Anastasie wyrusza w podróż! Skoro Eusin i ta głupia pizda Nel umarli to może ich ze sobą zabierzesz?

- No to chodźmy na tą imprezę... - rzekłem po czym wstałem od stołu - tylko najpierw przywitam się z moimi Pokemonami i przebiorę się w swoim pokoju...
Poszedłeś pogłaskać mojego Umbreona, Tottodile i Clefairy a także Tyruntrum. Następnie wszystkie oprócz dinozaura wysłałem potajemnie do ogrodu Profesor Ivy. Nie byłem przywiązany do smoka, więc mógł zostać jako pomoc domowa u rodziców. Potem poszedłem się przebrać i byłem gotowy na imprezę. Może faktycznie potrzebowałem chwili odpoczynku. Jutro już zamierzałem płynąć na Sunburst...

Cóż, tyle wydarzyło się w twoim życiu, że z pewnością na to zasługiwałeś. Twoje stworki bardzo się ucieszyły, jednak po wysłaniu je do Profesor Ivy od razu posmutniały. Niemniej jednak dinozaur był zbyt głupi, żeby zrozumieć powagę sytuacji, więc dalej nosił wiadra z różną zawartością. Twoi rodzice byli szczęśliwi.
- Tylko baw się dobrze! I dzwoń co jakiś czas! – wrzasnęła na odchodne matka. Twój ojciec szturchnął ją w ramię, a ostatnie, co padło z jego ust to „dorosły”.
Na imprezie było naprawdę dużo osób. Wszędzie pokemony – te mniejsze i większe – wraz z swoimi towarzyszami. Młodzi ludzie skakali do basenu ryzykując złamaniem kręgosłupa. Ty mogłeś podejść do Anastasie rozmawiającej z swoimi koleżankami. Dawno się nie widzieliście. Ewentualnie mógłbyś zaproponować jej wspólne podróżowanie, na pewno by się zgodziła!


*zależnie od twojej decyzji… przyśpieszę przygodę lub dalej pociągniemy imprezę*

Wkręciłem się w wir imprezy chwytając sok z ananasa i densząc jakby to była szklanka wódki. Zakręciłem się przy kilku osobach licząc na wspominki. Oczywiście rozdawać mogłem autografy i pamiątkowe foteczki... Potem podszedłem do Anki.
- Cześć Andzia, słyszałem że ruszasz w podróż, nie chcesz ruszyć ze mną? Moi towarzysze się... wykruszyli, co Ty na to? - spytałem uwodzicielskim tonem. Fajnie by było iść przez ten świat z kimś więcej niż Bellossom.
*Przyspiesz akcję, najlepiej od razu do Sunburst. xD

- Jasne! – walnęła cię w ryj. Noc minęła bardzo szybko; prochy, seks, alkohol, gejowski sex, Danse Macabre. Bardzo wiele atrakcji! Anastasie zamówiła nawet dmuchany zamek, w którym odbywała się wielka orgia! Mogłeś w niej uczestniczyć lub i nie; było to twoje zdanie. Niemniej jednak następnego dnia, pełna energii Anastasie czekała na zgrafitowanym murku. – Sposób na kaca. Idziemy, młody? – roześmiała się.
Pierwsze, co rzuciło wam się oczy to wielki bazar, na którym sprzedawano wiele rzeczy. Anastasie natychmiast rzuciła się do działu z ubrankami dla pokemonów. Uważała, że wydawanie kasy na oryginalne ciuchy(dla stworków) było bezsensowne.
Cóż, najciekawszą atrakcją był wspomniany przez martwego Miguela Kryształowy Onix. Mogłeś przeszukać wyspę albo… poszukać jakichś stworków. Generalnie nieopodal znajdowała się grupka znęcająca się nad jakimś kwarcem.

Zastanawiałem się czy zabranie Andzi w podróż było dobrym pomysłem. Była jednakowoż strasznie głupia, prostacka no i chyba biedna. Nieważne rzekłem sobie i poszedłem zobaczyć jakiego kwarcownika się bije.
Podchodzę więc do grupki i patrzę czy biją oni człowieka czy może jakiegoś Pokemona. Byłem tego troszeczkę ciekawy. Dla bezpieczeństwa wypuszczam Silvally, którego dosiadam by patrzeć na kolesi z góry.

Okazało się – jak pewnie wcale się nie spodziewałeś – że był to Jigglypuff! Andzia od razu podbiegła i wyciągnęła Balla z złapaniem go. Piszczała coś o słodkości i miłości do różowych pokemonów balonowych! W dodatku goście, którzy go kopali przerazili się widokiem Silvally, więc zrobili jej łatwy dostęp do stworka.
Jak się jednak okazało, dziewczyna wywróciła się, a mechanizm rozbił się na ziemi. Krzyknęła coś, po czym zwróciła się w twoim kierunku. Była gotowa na wszystko! Byleby złapać rannego stworka!
- POŻYCZ MI BALLA! – wrzasnęła.

Stanąłem nad biednym poobijanym Jigglypuffem i przypomniały mi się chwile, kiedy to poznałem Clefairy. Musiałem pomóc temu nieborakowi. Wyciągnąłem balla z torby, wyciągając rękę tak jakbym miał podać go Andzi po czym "niechcący" upuszczam go na Pokebalona.
- Ups - mówię z krzywą miną kiedy ball opada na biednego stworka. Gdy tylko się złapie zabieram go i gnam do Centrum Pokemona po drodze robiąc szybko skan. Zostawiam Andzie w tyle, znajdę później tego rzepa.