Gra Vaphela

Type Null otrzymał cztery lvle i cztery punkty szczęścia. Zauważyłeś, że jego ciało zaczyna lśnić, a ty sam nie mogłeś z tym nic zrobić. Czułeś narastające podniecenie i ekscytacje! Bollessom zaczął tańczyć i piszczeć jak wariat! W dodatku twoja przeciwnika odeszła z pola bitwy nie gratulując ci wygranej.
Po chwili przed tobą stał już piękny i potężny Silvally. Po chwili twojego stworka odrzucił sędzia i poinformował, że Bollesoom otrzymała dwa lvle. Ty mogłeś zrobić wszystko, co chciałeś. Odebrać wstążkę, uciec…

Pogłaskałem mojego Silvally gratulując mu ewolucji. Moja drużyna mimo iż składała się tylko z trzech Pokemonów stanowiła siłę, z którą wszyscy moi przeciwnicy musieli się liczyć. Musiałem jednakowoż złapać jeszcze jakiegoś Wrózkowego i jakiegoś Poke-ptaka tudzież poke-smoka. Przydałby mi się również wodny Pokemon. Poza tym obecnie moim pierwszym ruchem będzie popłynięcie na Pinkan by porozmawiać z rodzicami i omówić to i owo. Także odbieram wstążkę, zabieram plan konkursów na najbliższy czas, leczę poki i łapię pierwszy statek na Pinkan!

Statek prowadzący w inne miejsce – prawie jak zawsze – wypełniony był wariatami i gówniarzami. Kiedy tylko przekroczyłeś jego próg, podbiegły do ciebie cztery tlenione blondynki. Patrzyły się na ciebie jakbyś był jakimś mega podniecającym gównem. Obok dziewcząt spokojnie dreptały Deddene i Eevee.
- Hej! Jesteśmy galeriankami… kupisz nam coś za wspólną noc? No wiesz! Dżinsy albo jakieś ładne staniczki! – zachichotały. Wyglądały jak głupie pizdy urwane z choinki. Dodatkowo zdawały się nie przejmować obserwującymi je ludźmi. Jeden z starszych mężczyzn patrzył sie na ich dupska!

Spojrzałem na dziewczyny z góry i wypuściłem Bellossoma na pokład - wiecie, jak nie spierdolicie mi zaraz z oczu to on was sparaliżuje na śmierć. Poza tym ten facet z tyłu jest chętny.
Po tych słowach minąłem laski i poszedłem obejrzeć statek. Podróż nie będzie długa, Pinkan jest niedaleko, ale mimo wszystko może coś ciekawego tu znajdę. A jak nie to pójdę na pokład niebo się poopalać. Moim stworkom też przydadzą się jakieś kilkugodzinne wakacje.

W jednej kabinie zobaczyłeś siedzącą na podłodze dziewczynę. W dodatku z jej ust ulatniały się szkliste łzy… Na ziemi leżał jej mały Caterpie. Na myśl przychodziła ci historia Butterfree, którego zdobyłeś na statku: został sprzątnięty wraz z śmieciami. Jej robaczek był martwy. Przekrojony na pół!
- TO wszystko ich wina! Chcieli podać go jako obiad! Nienawidzę tego statku! Ugh! – po chwili dostałeś w twarz pluszem. Okazało się, że wspomniany Caterpie to najzwyklejsza w świecie zabawka. – Kucharze porwali mojego stworka, by dać go do zjedzenia bogatym ludziom! Proszę, uratuj go! W zamian mogę dać ci dwa rzadkie cukierki!

Jakaś wariatka. Miałem ochotę przejść dalej po czym uciekać by mnie nie dogoniła. Aczkolwiek, zrobiło mi się jej szkoda. Jeżeli jej historia była prawdziwa to jako trener Butterfree musiałem jej pomóc.
- No dobrze, chodź to Ci pomogę - rzekłem do dziewczyny wyciągając w jej kierunku dłoń. Potem puściłem oczko do Bellossoma co znaczyło, ze w razie czego może ją zamordować Paraliżującym pyłem.

Mordowanie było złym pomysłem, jednak przezorny zawsze zabezpieczony. Po chwili jednak skierowaliście się w stronę kuchni, gdzie lasia wskazała ci drzwi. Zza nich dobiegał głośny krzyk, który – jak się domyślałeś – należał do surowego szefa kuchni. Dodatkowo wepchnęła cię do środka kuchni, po czym sama uciekła rzucając w ciebie kartką, że czeka w kabinie.
W kuchni panowało zamieszanie. Wszyscy pluli na jedzenie, nawet ciebie nie zauważyli… Caterpie leżał na patelni i smażył się z uśmiechem.

Pochyliłem się w kierunku Bellossoma, chwytając pierwszą lepszą ścierkę jaką zobaczyłem i przytykając sobie usta i nos - lekki Paraliżujący pył, tylko tyle by ich spowolnić.
Gdy stworek wykona komendę biorę łyżkę cedzakową i podnoszę Caterpie z patelni a potem wrzucam go do durszlaka i łapiąc Bellossoma pod pachę uciekam z kuchni i biegnę w kierunku kabiny, w której miała siedzieć właścicielka robaczka. Byłem ciekawy co dalej przyniesie ta przygoda.

- Och, mój Katerpi! – wrzasnęła dziewczyna. Wyrwała ci stworka przy okazji odrywając mu czułki. Caterpie właśnie został kaleką; upieczony i bez kawałka ogona nie stanowił żadnego zagrożenia. Należało liczyć, że po ewolucji wszystko mu odrośnie. Nie było to jednak pewne. Mogłeś tylko zastanawiać się nad sensem akcji i odebrać dwa Rzadkie Cukierki, które proponowała ci dziewczyna. Dodatkowo słyszałeś ogłoszenie o tym, iż statek niedługo się zatrzyma.

Wziąłem więc dwa cukierki, które dostałem od dziewczyny i schowałem je do plecaka. Z pewnością przydadzą się mojemu przyszłemu latającemu poke-ptako-smokowi, który nie wiedzieć czemu urodził się w mojej głowie. Potem poszedłem razem z Bellossomem na przód statku patrzeć jak zataczam właśnie koło i dopływam do domu. Chciałem jak najszybciej zejśc na ląd i pognać do naszego domu w rezerwacie. Uściskałbym rodziców i moje stworki, które tam miały swoje zasłużone wakacje. Może złapałbym obie tam jakiegoś różowego stworka? Nie wykluczałem tego.