Gra Arca - Shadica

Zigzagoon kiwnęła głową i zaczęła biegać po pomieszczeniu obchwąchując wszystko wokół w poszukiwaniu czegoś co mogłoby by Ci w jakiś sposób pomóc. W pewnym momencie straciłeś ją z oczu. Gdzieś sobie poszła.
- Idziemy jej szukać czy w swoją stronę?- spytała Ursula po czym poszła do sąsiedniego pomieszczenia.

- Pójdę za nią - odparłem kierując się za Vennie by mieć ją na oku. Pomimo tego że była zadziorna i bardzo odważna była jeszcze niedoświadczona.
- Chodź Shad - zawołałem podopiecznego i ruszyłem dalej. Szedłem powoli rozglądając się i uważając na każdy krok. Wolałem zachować ostrożność by nie popaść w konfikt z tutejszymi Pokemonami. Wiedziałem że to może być trudne, zwłaszcza że byliśmy obcy tutaj Nie mogłem jednak się dziwnemu wrażeniu że jestem obserwowany.

Ruszyłeś za czworonogiem ale nie mogłeś jej znaleźć. W pewnym momencie jednak ujrzałeś swojego malucha, który biegł do Ciebie trzymając w pyszczku Pokeball. Położyła go przed Tobą a raczej upuściła co wywołało zwolnienie mechanizmu zamykającego. Z kuli wyszedł Electrode. Na szczęście spał mocnym snem. W sumie zapewne był tu zamknięty od dawien dawna. Aczkolwiek chyba można uznać, ze należy do Ciebie...

- Hej malutka zacząłem martwić o ciebie. Co tam trzymasz? - powiedziałem na widok Vennie dumnie kroczącej z Ballem w pyszczku. Jednak zawartość urządzenia jaką był Electrode spowodowała dosłowny opad szczęki
- O cholibka... dobra robota... - sapnąłem na widok znaleziska Vennie. Z jednej strony miałem przed sobą mocnego stworka a z drugiej żywą bombę która może eksplodować przy najmniejszym dotyku.
- Najbezpieczniej będzie wycować go do Pokeballa i zabrać go z tamtąd. Jeśli wybuchnie tutaj narazi wiele żyjących tu Pokemonów i nas samych. - pomyślałem biorąc Ball w którym przebywał Electrode. Swoją drogą ciekawe było jak długo tam siedział. Z zastanowienia wyrwało mnie ponowne nieznośne uczucie bycia pod obserwacją. Rozejrzałem się wkoło lekko poddenerwowany.

Rozejrzałeś się wokół i ujrzałeś, zę jedna z maszyn rzuca cień jakby za nią siedział mały chłopczyk. Po chwili ujrzałeś zielone włosy wystające zza maszyny, które natychmiast gdy Cię wyczuły schowały się.
- Bierz go Vaporeon! - rzekła Ursula, która właśnie do Ciebie dołączyła a jej lisopies wodny rzucił się w stronę, którą wskazała po czym wrócił trzymając małego białego Pokemona w pysku z zielonymi włosami i czerwonyi rogami na głowie, który szamotał się niemiłościwie - mmm, Ralts, chyba bardzo młody.

- Ej to Ralts. Skąd on się tu wziął? - powiedziałem wycofując Electrode do Pokeballa. Trochę dziwne było spotkać tego Pokemona w takim miejscu. Podszedłem do Vaporeona Ursuli by bliżej przyjrzeć się stworkowi.
- Hej maluchu. Nie musisz się bać, nie zrobimy ci krzywdy - powiedziałem do Ralts spokojnym tonem. Aby potwierdzić moje słowa skinąłem na czerwonooką.
- Możesz go wypuścić nie stanowi zagrożenia. Jest raczej przerażony - powiedziałem uśmiechając się. Zatanawiało mnie czemu ten maluch mnie śledził.

Ursula skinęła na Vaporeona a ten puścił malucha, który momentalnie rzucił Ci się w ramiona po czym poczułeś jego strach. W końcu te stworki mają zdolności Empatyczne i to chyba właśnie były one. Jednocześnie ze strachem poczułeś również młodośc i świeżość, która biła od tego Pokemona co mówiło Ci podświadomie tyle, ze ktoś przytaskał go tu jakiś czas temu jako jajko i ten wykluł się niedawno w obcym środowisku, bez innych przedstawicieli swojej linii co tymbardziej potęgowało lęk.

Reakcja malucha i jego strach który zalał mój umysł trochę mnie przytłoczyły. Po chwili zareagowałem instyktownie delikatnie tuląc malucha do siebie.
- Już dobrze malutki. Nie musisz się bać, jestem tutaj - przemawiałem spokojnie głaszcząc niespokojne maleństwo po głowie. Przemawiałem także umysłem wiedząc że Pokemony tego gatunku są bardzo wrażliwe na uczucia innych. Przypomniało mi to pewną scene z mojego dziecinstwa. Mistrz Hiroshi również mnie w ten sposób uspokajał gdy przygarnął mnie po stracie rodziców. Uśmiechnąłem się na wspomnienie dobrych chwil z dzieciństwa. Tyle się zmieniło od tamtej chwili.

Czułeś smutek małego Pokemona po czym uczucie znikło tak samo jak Pokemon a Ty jedynie zdołałeś dostrzec kontur czerwonej energii dotykający pustego Pokeballa przy Twoim pasku po czym Ralts zniknął w mechaniźmie i został złapany. Ursula wzdrygnęła ramionami i machnęła ręką jednak widząc Twoje zdziwienie pośpiesznie wytłumaczyła - niektóre Pokemony, zazwyczaj psychicznie i inne tym podobne, same wybierają sobie trenerów. Także ten, ten tak zrobił. - Rzekła po czym rozejrzała się po pomieszczeniu - co teraz robimy?

- Witaj w drużynie Rene - powiedziałem z uśmiechem patrząc na Ball w którym zniknął Ralts. Mojej głowie ciągle rozbrzmiewało echo smutku i strachu małego stworka. Na pytanie czerwonokiej odpowiedziałem.
- Powinniśmy chyba opuścić to miejsce. Chyba niczego więcej tu nie znajdziemy a lepiej nie nadwyrężać cierpliwości naszych "gospodarzy".
Przywołałem Vennie do Balla poczym powoli sierowałem się w stronę doku.