Gra Kiry Turnera

Poszedłeś do kasy. A tam kolejka w pi*du i jeszcze dwa razy tyle. W końcu dochodzisz do kasy. Tam kasjerka ruchami leniwca kasuje twoje przedmioty. Przy karmie dla elektrycznych się zatrzymuje.
-Magda! Jaki był kod na karmę elektryczną?
-B991!
-Napewno?
-Tak!
I tak się darły na pół sklepu. W końcu rachunek do zapłacenia.
-Razem będzie 100 pokedolarów i polecę cukierki miętowe albo płyn do spryskiwaczy.

Gdy tylko wyjął pieniądze z portfela od razu kładzie je "na tacy" i rzucił tylko spojrzenie na nią w stylu "czy wyglądam na osobę, która porusza się samochodem ?" jednak oprócz tego odpowiedział - Nie, dziękuję - czekając na dalsze procedury zaczął się dziwić, że Rusty był bardzo spokojny.. Przecież był on bardzo żywiołowym pokemonem, który ponad wszystko uwielbiał rozrabiać. Jednak go to trochę cieszyło, bo nie chciał płacić za wyrządzone szkody. Wiedział też, że jakby zrobił on coś więcej niż tylko lekkie zniszczenia to właściciele mogliby wezwać oficer Jenny.

Rachunek i już. Koniec dwugodzinnej męczarni w sklepie z zepsutą wentylacją. Growlithe mógł odetchnąć świeżym powietrzem tak samo jak ty. I wydaje ci się albo wieje zimny wiatr.

Tylko spogląda na swojego pokemona mówiąc - Udało się.. Moglibyśmy ruszać dalej, ale lepiej odwiedzić centrum pokemon wcześniej.. Można też wynająć tam pokój, żeby zatrzymać się na noc. - Jak postanowił, tak zrobił i ruszył w stronę budynku "szpitala". Musiał przecież przywrócić Electrice'a do pełni sił żeby mógł go przetestować w walce i obserwuje po drodze wszystkie budynki, jakie mija. Kiedy był jeszcze w rezydencji nie widział zbyt wiele, więc dla niego takie coś jest dość nowe i widać, że jest on "turystą".

Więc idziesz do Pokemon Centrum. Tam wita cię siostra Joy i jej Audinio.
-Witaj, chciałbyś zamówić pokój czy wyleczyć Pokemony?

Początkowo go trochę zdziwiło to, że z siostrą Joy jest Audinio a nie Chansey, co zwykł widzieć jak czasami mógł pójść so centrum by zbadać swojego Growlithe'a, jednak od razu przechodzi do rzeczy
- Chciałbym wyleczyć moje pokemony i wynająć pokój.
Czeka chwilę na odpowiedź, jednak od razu dodaje
- Jeszcze mógłbym wiedzieć, ile potrwałoby leczenie ? Bo nie lubię za bardzo rozstawać się z Rustym

-Zależy. Jeśli jest zdrowy to zaraz ci go zaniose do pokoju. Pokój numer 5.
Podała ci klucz.

- No dobrze
Po chwili spogląda na swojego pokemona mówiąc do niego - Na trochę musisz tu zostać. Ale nie martw się, na pewno cię tu nie zostawię - ostatnie słowa wypowiada drapiąc ognistego psiaka za uchem. Wiedział, że to jest jego ulubione miejsce. Po tym podaje siostrze Joy oba pokeballe, chociaż nie zamykał Rusty'ego w jego pokeball'u - Lepiej nie zamykać go w środku, nie za bardzo to lubi. Jednak jeżeli nie będzie innego wyjścia, to lepiej będzie to zrobić - po tych słowach czeka na odpowiedź siostry Joy.

-Będę się starała go do niego nie chować.
Po czym odeszła do gabinetu. Możesz teraz iść do pokoju, albo skorzystać z PC.

Z PC mógłby skorzystać tylko po to, by skontaktować się z rodzicami.. Jednak wolałby tego na razie nie robić, jakby to zrobił to pewnie oni uznaliby, że sobie nie radzi i chce czegoś od nich. Więc tylko udaje się do pokoju oczekując momentu, aż znowu będzie mógł się spotkać ze swoim pokemonem. Sam wolał się z nim nie rozdzielać na zbyt długo, od kiedy pokemon się wykluł.. A szczególnie od momentu tamtej burzowej nocy stali się sobie bardzo bliscy i nie rozdzielali się na zbyt długo.