Gra Kiry Turnera

- Ale mnie nie chodzi o statki. Wyspa, nad którą cała walka się toczyła jest zamieszkana nie tylko przez ludzi, ale i przez pokemony. Część z nich na pewno ucierpiała podczas tego wszystkiego. Na serio nie wiem, co powinienem zrobić. Pozostaje mi mocna decyzja, jednak nie wiem, czy ona będzie słuszna. - Nie wiem, kim są ci z Imperium, ale oni na pewno nie wahają się przy zabiciu kogoś. Więc chyba nie mam wyboru. Ale od razu lepiej wam coś powiem.. W tej chwili wziąłem Zoruę na ramię i go lekko pogłaskałem Nie zostawię ich tutaj. Oni idą ze mną. Może i miejsca do spania oni nie potrzebują, ale jedzenie to zupełnie inna sprawa.

-Jedzenia starczy. Na pewno starczy. Jeśli chodzi o wyspę, ma szczęście że Imperium nie zrobiło bombardowania planetarnego. Być może tylko dlatego że nie chcieli zabijać osoby wrażliwej na moc.
Lecicie. Jesteś już poza atmosferą ziemską. Widzisz bitwę
-Tu Ghost do eskadry Feniks! Możemy uciekać stąd!
-Koordynaty na bazę!
-Skoro za 3,21,.
Nagle gwiazdy za oknami się rozmyły. Lecicie z prędkością nadświetlną, ale nie odczuwacie tego. Ciekawe. Zorua tylko przestraszony patrzy na wszystko wtula swoją głowę ciebie. Jest przerażony. Cały się trzęsie.

Przyciskam go trochę mocniej do siebie próbując go uspokoić i mówiąc do niego. - Nie bój się malutki, jestem przy tobie i nie pozwolę, by ktokolwiek zrobił ci krzywdę. Jesteśmy przecież przyjaciółmi, a ja nie chcę cię stracić. Nie chcę stracić żadnego z was. Jesteście dla mnie zbyt ważni.. Nawet tamten Lucario. Nadal przytulając wystraszonego liska do siebie próbuję przynajmniej rozejrzeć się po miejscu, w którym jestem.. Albo przynajmniej po osobach, które nie wyglądają na aż tak godnych zaufania, więc wolałem wrócić do osób, które trochę bardziej znałem, czyli Chare i Typh. Chciałem się ich zapytać o jedno. - A właśnie.. Bo plotki o romansach waszej mamy z pokemonami słychać wszędzie.. Czy możliwe jest, żebyście nie byli jedynymi takimi jej dziećmi ?

-Nie, raczej nie.  Przypominam sobie nikogo innego.
Do ciebie podszedł ten mężczyzna z mieczem oraz Mandalorianka.
-Czy chciałbyś może dołączyć do załogi "Ghosta"?
Zorua się tylko spojrzał na ciebie. Mniej sie trząsł. Ale jednak. Po chwili wyskoczył z twojej ręki i zamienił się w Zeba. Zaczął biegać po statku, wrócił do swojej formy, zamienił się w Kanana, Ezre, Herę, Sabine, Charizardo Człowieka i znów w Zęba.
-To twój? On tak umie? Żaden z tutejszych zwierząt tak nie umie. Niesamowite! To jakiś kamuflaż? Hologram? Jak on to robi?

- Ja nie mam pojęcia, jak on to dokładnie robi.. Ale jest to iluzja. Nie mam pojęcia, na ile zmysłów wpływa, ale na pewno nie może nikogo skrzywdzić używając tych "rąk". Do tego nie uda się nikomu wykorzystać tej zdolności w walce, ponieważ zazwyczaj on używa tego w stresujących i lekko strasznych sytuacjach No nie wiem, co teraz powinienem dokładnie zrobić.. Zorua nadal pewnie się bardzo boi, ale przytulenie go w tej postaci byłoby dosyć dziwne.. Szczególnie, że ten gościu imieniem Zeb w ogóle nie jest w moim typie. Ale lepiej go jakoś dodatkowo uspokoić, więc chyba jedyne, co mogę zrobić, to mówić do niego. - Już spokojnie Loki (tak mu dałem na imię), widzisz, że ani tobie ani mnie nic nie jest. Więc proszę cię, wróć do swojej postaci

//Ciekawe, co by było jakby zobaczyli Ditto XDD//

-Może się przydać przy zadaniach szpiegowskich. Wejdzie w więcej miejsc niż droid.
Zorua znów się zamienił w siebie i zaczął obwąchiwać wszystko do okola
-Zachowuje się trochę jak pies Aak.
-Mamy do ciebie dwa pytania, czy chciałbyś się nauczyć korzystać ze swoich umiejętności, i zostać członkiem załogi "Ghosta?" Bardzo nam byś się przydał. Twoje umiejętności znacznie. By nam pomogły. Niewielu Jedi żyje, a ty masz w sobie moc.

- Nie mam pojęcia, co powinienem zrobić.. Wszyscy mówią, że jestem jakiś wyjątkowy.. A ja jestem zwyczajnym chłopakiem. Jednak obecnie chyba nie za bardzo mam szansę wyboru.. I to nie chodzi mi o was, tylko o ogół sytuacji, w której się znajduję. Więc tak, zgadzam się na to. Może ta moc pomoże mi też w treningach pokemonów. Spoglądam na Zoruę. Wygląda już na nie aż tak wystraszonego, więc to chyba dobrze.. Na razie mu nie będe przerywał, jednak wypuszczam też Rustyego, bo dawno się z nim nie widziałem i od razu po wypuszczeniu go z balla zaczynam go głaskać. Ale i tak lepiej przemówić do Zoruy. - Loki, jak już skończysz to lepiej do mnie wróć.

-Zaczniesz od jutra. Teraz pewnie chcesz wiedzieć się będziesz spać?
-Będziesz dzielił kajutę z Sabine.
-Zaprowadzę cię.
Mandalorianka poszła w stronę jednej z kjut. W stroju były dwa łóżka, w kącie spray. Ściana jest mocno pomalowana sprayem. Praktycznie całą się składa z grafitti. Przedstawiające od myśliwców przez ka rykatury kończąc na bichomazach. W drugim końcu leżały gramaty i broń, nieźle trafiłeś. Wybuchowa dziewczyna.
-Ty śpisz z lewej.

- Po wyglądzie tego pokoju sądzę, że jesteś dosyć niecodzienną osobą. Czym w ogóle się tutaj zajmujesz ? Bo chyba nie tylko tymi obrazami. Nie do końca rozumiem sztukę, jednak muszę przyznać, że zapierają dech w piersiach. Po obserwacji całego pokoju w końcu siadam na łóżku i wołam do siebie Rusty'ego i Lokiego, bo wolę nie być sam. A raczej nie lubię za bardzo być z samymi nieznajomymi. - A tak ogólnie, to czym się zajmujecie i czemu przyjęliście wezwanie tej Asoki ? Bo ona chyba nie należy do załogi, skoro nie za bardzo była wymieniana przy rozkładzie kajut.

-Ja, ja zajmuję się malowaniem i materiałami wybuchowymi. Wszelkie granaty, bomby, fajerwerki. A wszystko w pięknym różnokolorowym wybuchu. Jeśli chodzi o Fulcrum, ona przeżyła Wojnę Klonów, nawet w niej walczyła. Wiele razy nam pomogła. Działa jako kontakt w Imperium. Ma tam wtyki i kontakty. Przy okazji zna dokładne lokalizację i miejsca przelotów transportów Imperialnych. Dzięki temu znamy dokładnie gdzie zaatakować. Dzięki niej znaleźliśmy klona, weterana Wojen Klonów Kapitana Rexa. Czasem ma swoje szaleństwa, myśli że jest w środku bitwy, w nocy się budzi krzycząc Cody. Widać że walczył na wojnie. Ale bardzo pomaga swoimi taktykami i znajomosciami kodów Imperialnych. Poznaliśmy go dzięki Ahsoce.