Gra Kiry Turnera

- No powiedzmy, że rozumiem.. Jednak jeżeli mamy tam iść, to niestety musicie to przeczekać w ballach. Może i źle to powiedziałem, jednak druga część zdania kierowana była do Rustyego i Zoruy, których po chwili odesłałem do balli, a wróciwszy wzrokiem na pokeludzi kontynuję rozmowę. - No bardzo ciekawe, jednak możemy tą rozmowę kontynuować, jak już będziemy w bezpieczniejszym miejscu ? Bo tutaj to zaraz może zacząć się sypać z dachu.. A raczej z nieba, bo nie wiadomo, co oni przygotowali dla tego miejsca. Chyba każdy wolałby być poza zasięgiem takiego czegoś cokolwiek to będzie. Brzmię teraz tak, jakbym ich popędzał, jednak to po prostu zaniepokojenie nieznanym.

Widzisz że coś łupnęło sto metrów od was. Z "meteoru"wyleciała taka maszyna.

Wydawał dziwne odgłosy.
-Zaraz zaraz, skądś kojarze te odgłosy, czy to sonda Imperium z "Gwiezdnych Wojen"!? Ona nam nic nie zrobi. To tylko sonda. Bada terytorium. No chyba że ulegnie samozniszczeniu. Wtedy znaczy to że uznają nas za Rebeliantów. Lepiej szybko ucieklajny.
Chare i Typh skoczyli do wody. Widzisz że dzięki swoim skrzydłom Chare wyjątkowo szybko płynie.

No to chyba najlepiej będzie podążyć za nimi. Oby tylko nie było zbyt daleko do tej jaskini, bo nie posiadam nawet żadnego wodnego pokemona, który mógłby pomóc mi oddychać tutaj, więc mam ograniczone racje powietrza. A co do Chare to myślałem, że właśnie skrzydła mu to utrudnią. Bo w końcu one są spore i stawiałyby opór, jednak on używa ich w inny sposób. Już trochę ochłonąłem i nie patrzę na niego jak na potencjalnego partnera, przecież sam powiedział, że jest zajęty więc nie ma co nalegać. Jednak najbardziej się skupiam na płynięciu, żeby nie zużyć całego powietrza w połowie drogi, albo nawet i wcześniej, bo jak nie uda mi się za nimi nadążyć albo będe musiał wypłynąć to oni pewnie mnie zostawią.

Po chwili dopłynęliście do jaskini. Miała ona kilka korytarzy. Chare zapalił swój ogon. Teraz możecie ją zobaczyć całą. Przy suficie jest mała dziurka, można przez nią patrzeć co jest na zewnątrz. W głębi jaskini widzicie dziwną zbroję, a w niej martwego człowieka. Zbroja przypomina ci tą co klony miały w Gwiezdnych Wojnach. Zbroję Klonów są rozdrapane, jest ich trzech, prxy nich leżą zwykłe szkielety, to raczej nie były klony.
-Czyli nasza planeta jest z uniwerum Gwiezdnych Wojen. Fajnie. Czyli tyle zostało z ekspedycji Republiki w Dzięki Tereny. Ciekawe co za Pokemon ich zjadł.

- Zaraz.. Że niby co ?? To już dla mnie za dużo.. Najpierw portal do średniowiecza, potem gwałcący mnie tam Lucario, jeszcze później spotkanie hybryd ludzi i pokemonów.. Bez obrazy. No i teraz jeszcze to ? Z jakiego powodu oni mieliby atakować nas tutaj ? Cały czas bardzo nerwowo się poruszam. Nie tylko dlatego, że to wszystko stało się tak nagle, ale też bo nie rozumiem już tego. O portalu zdążyłem już zapomnieć przez tamten dziwny sen, jednak to, co teraz się dzieje to już zbyt wiele. Zbyt dużo informacji na raz. Tego nie da się za bardzo ogarnąć, chyba każdy by się załamał i zaczął panikować w takiej chwili. Szczególnie, że też ujawniłem prawdę o spotkaniu z Lucario.

Chare i Typh podeszli do sprawy realistyczniej. Zaczęli przeszukiwać ciała Klonów.
(Chare)-Ja biorę komunikator i karabin. Minigun byłby za ciężki.
(Typh)-Ja biorę te dwa pistolety.
Tobie zaś w oko wpadł przedmiot w kącie jaskini. Wygląda jak miecz świetlny. W tym czasie Hare strzelił z karabinu w ścianę. Działał. Zaczął czyścić broń.
-Ile w tym kurzu. Twoj Tyoh też działa?
-Raczej tak, nie będę sprawdzała.
Wydaje ci się że Miecz, przemawia do ciebie abyś go wziął, abyś nim walczył. Tak jakbyś, miał moc?

Nie.. To wszystko jest niemożliwe.. Czemu akurat mnie spotykają najdziwniejsze rzeczy ? No tak sobie myślę, bo już nie ma sensu za bardzo mówić to na głos.. Bo jeszcze się obrażą i przetestują tą broń na mnie. Jednak lepiej pomyśleć racjonalnie.. To musi być kolejny sen, jednak ta woda była tak realnie zimna.. Więc chyba to wszysko musiało być prawdą. Niestety.. Ale coś mnie nurtuje w tamtych przedmiotach. Czemu wśród uzbrojenia klonów znalazł się miecz świetlny ? Przecież oni wszyscy zginęli podczas rozkazu 66.. Do tego czemu on mnie wzywa, jednak nie mam czasu się nad tym zastanawiać, bo instynktownie podążam za tym głosem. On mnie bardzo kusi.

Stało się coś dziwnego. Miecz sam pofrunął w stronę twojej ręki. Jak byś go przyciągnął mocą. Nieco dalej widzisz szkielet w brązowej płachcie. To problem miecza rozwiązany. Ale ten miecz nie wyglądał na typowy, był, inny. Wyglądał na lekko dziwny. Chare uruchomił komunikator. Zaczął przy nim coś majstrować.
-Chare, co ty robisz?
-Moon? To ty? Musisznam szybko pomoc. Jesteśmy w jaskini przy brzegu. Jak to oc o hodzi! Wyjrzyj przez okno. Tak. To Imperium. Nawet spotkaliśmy jednego z ich sond. Radzę żebyś szybko coś zrobiła!
-Co niby twoja dziewczyna ma nam pomóc?
-Ty jej nie znasz. Ona nam pomoże.

Nie rozumiem, co się stało, jednak wolę nie rozsądzać tego.. Pierwsze co robię z nim to upewniam się, że nie trzymam "wylotu" w swoją stronę, bo nie chcę być największym idiotą we wszechświecie.. A nie, Luke celował sobie mieczem w twarz od razu. Jednak gdy już wiem, gdzie powinien wyjść promień próbuję go uruchomić. I nieważne, czy się udało czy nie to wolę powiedzieć im, co myślę o większości tej sytuacji. - To wszystko jest jakieś dziwne. Jakby to był sen. A tak apropo twojej dziewczyny to ona nam w niczym nie pomoże. Słyszałem o tej trenerce, którą nazywają Moon. Ona podobno wierzy w to, że uda jej się złapać Lunaloę.

-To nie ona.
Udało ci się uruchomić miecz świetlny, miał on czarne ostrze.
-Ona jest, hmm, nie jest człowiekiem. Ani Pokemonem.
-Ruchasz się z krzesłem?
-Bardzo kurwa śmieszne. To jest, ona jest, spoza Ziemii. Jest Togrutanką. Kiedyś się tu rozbiła. Ona musi pomóc. Jak ona nie pomoże, nie mam pomysłu.
-Czekaj czekaj, czy twoja dziewczyna to Jedi?
-Nie. Już. Nie.
-Sith?
-Nie. Coś pomiędzy.
-Serio? Połowa ludzi na świecie by sobie ucieli ręce i nogi aby mieć taką dziewczynę.