Gra Sloora Ryba

-Dobrze, jestem z was dumny! Jeszcze trochę i będziemy mogli spokojnie zapolować na dużego Pokemona, Groudona! Ale teraz chodźmy na byłe Safari.
Kieruję się w stronę miejsca gdzie kiedyś było safari, spoglądam przy tym na Quickiego, jeszcze kilka poziomów i będę miał małego Eevusia a dzięki temu będę miał wszystkie Eeveloucje! Ale obiecuje sobie że Quicky zawsze będzie moim ulubionym i że zawsze będzie liderem drużyny! No ale muszę się pospieszyć zanim mi minie ta połowa dnia.

Czemu barthos98 ma takie samo ip jak Ty?
_____________________________________
Zanim doszedłeś do parku narodowego dzień dobiegł końca a słońce ustąpiło miejsca księżycowi. Park był już zamknięty. Mogłeś przenocować w tutejszym pensjonacie i rano ruszyć na zwiedzanie. Mogłeś równie dobrze cofnąć się do miasta, aczkolwiek dzikie Pokemony duchy właśnie o tej porze przylatywały w tutejsze tereny, które niegdyś były posiadłościami ludzkimi a teraz zostały po nich tylko płoty i kilka ruin domów. A może właśnie chciałeś mieć przygodę z Duskullami i Shupetami?

-No to super, nienawidzę i boje się duchów, jak mi tu jakiś Shuppet wyskoczy to ja zejdę na zawał. Kaśka, mogłabyś trochę oświetlić drogę?
Idę w stronę pensjonatu, to lepsze niż wracać do Lilycove i mieć spotkania z duchami, jutro może popłynę w miejsce przed parkiem i poszukam żyjących tam Vulpixów? Teraz jednak muszę się skupić żeby nie mieć spotkania z Duskullami. Ja się ich zwyczajnie boję!
-Quicky, bądź w gotowości do użycia Lodowego Promienia na jakimś duchu.

Kaśka nie umiała Ci pomóc z oświetleniem drogi. Mogła najwyżej podpalić coś Żarem. Doszliście szybko do pensjonatu a tam po ukazaniu karty trenerskiej dano wam klucz do pokoju. Cały hotelik był w drewnie, przyozdobiony jak domek babci. Z resztą prowadziła go para staruszków. Po toalecie zacząłeś słyszeć jakieś dziwne dźwięki. Za ściany usłyszałeś - Sloor, chodź do mnie, nie bój się, chooodź - wołał przyjemny głos. Nie byłeś w stanie ocenić czy należy do mężczyzny czy kobiety, ale był bardzo miły i ciągnęło Cię do jego źródła.

-Pewnie jakieś duchy, na wszelki wypadek nie będę tam wchodził. Całkiem ładny ten pensjonat, jutro jak się wyśpimy bierzemy się za polowanie na Vulpixy, słyszałem że niedaleko stąd żyją te słodkie ogniste liski, ale i tak Quicky jest najsłodszy prawda?
Idę do łazienki się umyć i zęby a po sobie Glaceona i Numel po czym kładę się na łóżku i myślę.
-A gdyby to był Shuppet? Nie chcę łapać duchów bo wierzę że to są w rzeczywistości ludzie a ludzi nie chcę łapać, trochę tu straszno. Quicky, Kaśka, chcecie tak spać czy w Ballach?

Gdy spojrzałeś w lustro ujrzałeś na początku Twoją twarz a po chwili zaczęła się ona zmieniać w twarz dziewczynki o blond włosach.
- Pomóż mi, wydostań mnie stąd - wołała uderzając rękami w lustro z drugiej strony odbicia. Była przerażona i po chwili zaczęła płakać a jej ręce krwawić. Chwilę później jakaś ciemna ręka pochwyciła ją i zabrała na bok poza Twój wzrok a na lustro wróciło Twoje odbicie.

-Co to było!? Są trzy opcje, pierwsza, to moja chora wyobraźnia i strach przed duchami w jednym. Dwa, jakiś Shuppet albo Duskull sobie jaja ze mnie robi. I trzy czyli najmniej prawdopodobne że to prawda. I coraz bardziej mi się wydaje że muszę nie rano a teraz podejść do właścicieli i się spytać co tu do jasnego Arceusa się wyrabia, Quicky, Kaśka. Idziemy do recepcji wyjaśnić pewną sprawę.
Coraz bardziej zaczynam się bać, mogłem nie iść tutaj, mogłem pójść do muzeum i oglądać piękne obrazy, Safari mi się zachciało i teraz mam. Mam nadzieję że szybko się to wyjaśni a to tylko żarty Poke-Duchów.

Zeszedłeś po skrzypiących ze starości schodach na dół. Gdy dotarłeś do recepcji okazało się, ze jest zamknięta i nikogo tam nie ma. W końcu było już po dziesiątej wieczorem. Nie było też żadnego dzwoneczka by zadzwonić. Nigdzie nie dostrzegałeś śladów życia. Jedynie światło na korytarzu połyskiwało w lampach ściennych stylizowanych na lampy oliwne. Znów zacząłeś słyszeć słodki głos dziewczynki odbijający się echem po pustych korytarzach. Wołał teraz już nie tylko Twoje imię ale także "Eric, Eric". Wtem coś złapało Cię za ramię i wywróciło na podłogę. Nie byłeś w stanie dostrzec co to jest ale ciągło cię za nogę w głąb korytarza aż wciągnęło Cię do innego pokoju...

-Ja nie jestem żaden Eric! Quicky! Pomocy! Quicky, użyj na tym czymś Lodowego Promienia! Pomocy!
Co to jest? Mam ochotę wybiec z krzykiem ale to się równa z przygodą z Duskullami. Co tu dużo mówić, boję się jak nie wiem co, ciekawe czy w ogóle ja i Quicky to przeżyjemy, jak umrę to Quicky się załamie, Lombra wypuszczą a Mudka dadzą na startera, aż się boję że weźmie go jakiś tyran co będzie go bił i zmuszał do walki z 1% albo będzie gobił zmuszał do nauczenia się nienaturalnych ataków jak np. Latanie albo Miotacz Płomieni.

Twoje stworki pobiegły za Tobą a Ty w końcu ujrzałeś swojego napastnika. Był nim Seviper. Ogromny, czarny wąż z wielkimi kłami i ostrym ogonem.
- Dobra robota Sev - rzekł chłopak po czym pogłaskał węża - jestem Eric i myślę, że musimy współpracować jeżeli chcemy przeżyć tę noc. Jakieś pomysły?
Seviper oplątał nogi swojego trenera jakby chciał go bronić przed każdym atakiem, który mógł by na niego spłynąć.