Lecę, bo chcę! - Gra Lizzy.

- Przepraszam, ale mój pokemon nie ma ataku dzikich pnączy. - Wzdycha chłopak. - Ej patrz! - Chłopak wskazuje w stronę małego Diggleta, który najwyraźniej się zgubił, bo ryczy jak głupi. Chimchar powoli się wkurza i w końcu poparzył pokemona swoim ogonem, a ten zaczął jeszcze bardziej płakać. Twój Spirit zaczął się śmiać razem z nowym kolegą Bulbasaurem. Twój nowy towarzysz patrzył na Ciebie.
- Nie złapiesz go? - Spytał.

Spojrzałam wściekle na Spirita.
- Co to miało być?! Nie życzę sobie takich numerów.
Podeszłam do Pokemona i przyjrzałam mu się, o ile mi na to pozwolił. Malutki Diglett. Za ziemnymi niezbyt przepadałam.
- Cześć, maluchu. Możesz nam pomóc jakoś się stąd wydostać?
Nie liczyłam na zbyt wiele, ale zawsze coś. Teraz zwróciłam się do Dereka.
- Jakie ataki ma Bulbasaur?
Może uda się coś sklecić z ich ataków. Uśmiechnęłam się smutno do chłopaka.
- Nie chcę skończyć swojej przygody na tym, że utknę w dziurze.

- Dobra. - Mówi chłopak. - Wydostanę nas stąd kiedy mnie pocałujesz albo pochwalisz albo coś. Stawiamy taki warunek. Jeśli sama nas wydostaniesz to tego nie zrobisz, ale jeśli ja będę musiał to zrobić to mnie pocałujesz albo pochwalisz albo coś, bo Ciebie kocham i tylko tego pragnę w życiu, żebyś za mnie wyszła, albo po prostu się we mnie zakochała. Mój Bulbasaur jest na siódmym poziomie. No więc? Digglet zaczynał wspinać się na górę i chyba próbował Ci pomóc albo coś.

Szczęka mi opadła. Dobra, tak sobie pogrywa? Złapałam chłopaka za ramiona, przyciągnęłam do siebie i wpiłam się w jego usta, chcąc to mieć za sobą. Spojrzałam na niego ponuro.
- Może być?
Poprawiłam grzywkę, odsuwając lekko niebieskie włosy i spojrzałam na Spirita. Jego ataki niewiele nam dadzą. Podrapałam się po głowie i ponownie przeniosłam oczekujący wzrok na Dereka, sama próbując coś wymyślić. Co za idiota wykopuje taką dziurę na drodze?! Ponure myśli przechodziły przez moją głowę,Przez co byłam jeszcze bardziej poirytowana.

Chłopak ucieszył się z pocałunku, wziął Ciebie na ręce i wyprowadził. Pokemony wyszły za wami, a jak sobie poradziły? Chimchar okazał się być taki silny, że podniósł Bulbasaura i wyszedł z nim z dziury. Nagle zauważyłaś kilka Pidgeyów. Rodzinka... Jeden malec, ojciec Pidgeot i matka Pidgeot. Nieźle. Może złapiesz któregoś z nich narażając się na dzioby tych pokemonów. W sumie to mogą nawet przebić Ci serce albo coś.

/Pardon za brak odpisów, byłam diablo zajęta...
Spojrzałam zdumiona na chłopaka i pomogłam Spiritowi wyjąć Bulbasaura z dziury. Mój dzielny Pokemon.
Przyglądała nam się rodzinka ptaków. No ładnie. Wolałam nie łapać żadnego, żeby nie narazić się na atak zgłodniałych wróbli.
- Dziękuję. To teraz gdzie?
Przeciągnięcie się zwiastowało ziewnięcie - rzeczywiście, ziewnęłam, zatykając usta i podniosłam Chimchara, kładąc go na ramię. Mój dzielny małpiatek... Poprawiłam okulary na nosie i uśmiechnęłam się lekko, patrząc na PokeNav.

PokeNav wskazywał... wieczór. Towarzysz spojrzał na Ciebie z uśmiechem na twarzy...
- Wieczorne niebo ukazuje siłę, a siła ukazuje miłość. Miłość ukazuje moją miłość do Ciebie. Ty ukazujesz może życie. Moje życie ukazuje Ciebie, a Ty ukazujesz moje życie. - Kończy i pyta się Ciebie, gdzie teraz idziecie. Jesteś trochę zmęczona. Derek też nie wygląda na wypoczętego. Może powinniście wynająć jakiś pokój i przenocować w nim.
__________________________________________________________
Jakiego tego poka byś chciała?