Lecę, bo chcę! - Gra Lizzy.

- Już Ci je daje słoneczko moje kochane które świeci mi zawsze nad ranem, bo tyś miłością moją na zawsze będziesz i tak pozostanie. - Uśmiecha się dając Ci twoje czyste ubrania. Musiał je prać, ale nie są już mokre. Chłopak przytula Ciebie i zbliża swoje usta do twoich.
- Twoje oczy są takie piękne. - Mówi po czym całuje ciebie tak długo aż brakuje Ci powietrza.
Przestaje i ponownie uśmiecha się do Ciebie dając tobie okulary. Zakłada Ci je.
- Wyjdziesz za mnie? - Pyta. - Czekam na odpowiedź. Jedną moją miłość jaką dotąd znałem tam weszła ,gdzie nienawiść zasiałem. Za późno i za wcześnie znany i nieznany- nienawiść kochanki wrogu mój kochanku

Nawet nie zdążyłam się ogarnąć, jak się wpił w moje usta. No co za... Dotknęłam swoich warg, zszokowana i spojrzałam na niego.
- Nawet nie wiem kim Ty jesteś. I czemu tutaj jestem. I gdzie mój plecak!
Wzięłam od niego swoje ubrania i włożyłam je, zasłaniając się kołdrą. Jasny gwint! Co to miało być!? Podniosłam Chimchara i usadowiłam go na swoim ramieniu.
- I ja już chyba ten, pójdę sobie. Jak chcesz to możesz iść ze mną. TYLKO MI WIĘCEJ NIE RÓB TAKICH NUMERÓW!

- Z tobą pójdę wszędzie bowiem jesteś moją miłością miłości moja! Czy chcesz ze mną podróżować na wieki, wieków? Jeśli tak to złap tą chusteczkę! - Chłopak wyciąga chusteczkę i trzyma ją tak, żebyś mogła ją z łatwością zabrać. Zasłonił oczy prawdopodobnie ze strachu, że się nie zgodzisz. Zauważyłaś, że modli się, żebyś się zgodziła i w ogóle. Chimchar nie był obeznany w sytuacji. Nie wiedział o co chodzi i patrzył się na chłopaka jak na wariata. Zresztą na Ciebie też.

- Nie patrz, tak na mnie, Spirit. Wiem, że jest stuknięty, ale towarzysz nie będzie zły.
Wzięłam chusteczkę i złożyłam ją, wkładając do tylnej kieszeni jeansów.
- Dobra, Romantyku, lepiej mi powiedz jak masz na imię. I gdzie jesteśmy. I jak ja się tu znalazłam. I oddaj mi mój plecak, jeżeli tu jest.
Ziewnęłam i przeciągnęłam się, rozglądając w okół.
- Pakuj manatki, zaraz się stąd zabieramy. Jest tu Centrum Pokemon?

- Nazywam się Derek i od jakiegoś czasu szukam dziewczyny mniej więcej w twoim wieku, ale na żadnych portalach randkowych nie mogłem jej znaleźć. Na jednym zalogował się nawet Miltank i okłamał mnie, że jest kobietą. Wstawiał zdjęcia własnej trenerki, śmiał się w i ogóle. Znalazłem teraz Ciebie i jestem gotów oddać serce Tobie moja kochana. Tutaj jest twój plecaczek. - Chłopak zakłada Ci plecak na plecy. Co do Centrum Pokemon to jest, a manatki mam już spakowane. Kiedy spadł na Ciebie kamień wyciągnąłem Cię stamtąd i złożyłem Ci pocałunek, żebyś obudziła się. - Kończy.

Myślałam, że się pożygam. Skąd on się urwał? Szekspirowi z romansu uciekł? W końcu jednak podziękowałam uśmiechem za plecak. W końcu gdyby nie on,dalej leżałabym pod tym głazem.
-Dziękuję. Tylko... następnym razem nie całuj mnie bez WYRAŹNEGO pozwolenia. A i to, że idziesz ze mną... oznacza, że musi i on CIę zaakceptować.
Wskazałam dłonią na Chimchara, którego podrapałam za uchem. Poprawiłam plecak i rozejrzałam się.
- Aha... No to idziemy.
Wyszłam z domku i rozejrzałam się.
- W którym mieście jesteśmy?

- A skąd mam wiedzieć w jakim mieście jesteśmy?! - Chłopak śmieje się do Ciebie. - Jesteś w miasteczku Pewter. Ciągnąłem Cię z twojego miasteczka aż tutaj, żeby nic więcej Ci się nie stało. Chcę Ciebie bronić. Oddam za Ciebie życie. W razie niebezpieczeństwa zabije siebie, żebyś Ty żyła bowiem jesteś kwiatkiem dającym mi życie. Bez Ciebie nie dam rady żyć! A tak w ogóle to przedstawiam Ci mojego Bulbasaura- chłopak wypuszcza zielonego pokemona. Ruszamy gdzie?

Najpierw wyruszyłabym pokazać Ci,jaką mamy epokę pomyślałam ponuro.
- Z tym poświęcaniem życia to daj sobie spokój.
Poklepałam go po głowie i zastanowiłam się chwilę. W takim razie, na Wschód było Cerulean, a dalej Lavender. Droga 3,4 i 9.
- Idziemy do Cerulean, na Wschód, potem odbijamy na południe do Lavender. Ruszaj się, Romeo.
Przewróciłamoczami i spojrzałam na Bulbasaura. Uśmiech rozjaśnił moją twarz i pogłaskałam Pokemona po bulwie. Jesteś śliczny. Tak samo jak Twój trener,ale prędzej dam mu się zgwałcić niż mu to powiem

Twój Romeo poszedł przed siebie co jakiś czas sprawdzając czy żyjesz. Martwił się, że coś się Ci stanie i w ogóle. Chimchar bawił się za tobą i Romeo z Bulbasaurem twojego nowego towarzysza, który twoim zdaniem jest śliczny tak jak jego pokemon. Może po drodze złapiecie jakiegoś fajnego pokemona? Przydałby Ci się wodny! Oj tak! Przydałby Ci się, bo nagle w ziemi zrobiła się dziura, a Ty miałaś dosyć lekkie lądowanie, bo spadłaś na Dereka. Wszyscy inni mieli bolesny upadek...

Pisnęłam, gdy ziemia się pode mną osunęła. Oczywiście, moim fartem musiałam spaść na Szekspira.
- Żyjesz? Jesteś całkiem wygodny... Pozbierałam się i pomogłam chłopakowi wstać. - Co to za dziura?
Spojrzałam w górę i rozejrzałam się. Raczej nie było szans, żeby się tam wdrapać. Spojrzałam na Bulbasaura.
- Twój Pokemon dałby radę podsadzić Spirita Pnączem, żeby Spirit go wciągnął? Może wtedy Bulbasaur by nas wyciągnął...
Podrapałam się po nosie i rozejrzałam. Dziura no jak cholera. Kto w ogóle wymyśla takie coś na śrowku drogi?!