Lecę, bo chcę! - Gra Lizzy.

No nie miałem pomysłu na temat i kumaj to jakby ''Jestem wolna!''.
____________________________________________________
Właśnie wyruszyłaś w podróż pokemon z swoim pokemonem - Spiritem u boku. Twoje nozdrza wypełnia woń kwiatów. Chimchar przytula się do twojej nogi przy okazji podpalając lekko twoje spodnie. Na szczęście ugasił, to szybko. Większość trenerów idzie przez las. Można jeszcze popłynąć przez jezioro oraz iść tunelem. Z tego co słyszałaś, to, kto tam wejdzie już nigdy stamtąd nie wyjdzie! Wybór należy do Ciebie Lizzy Deon. Leć, gdzie chcesz!

Poczułam ciepło na nodze, jednak po chwili, gdy spojrzałam w dół nie miałam kawałka nogawki. Podniosłam Spirita i pogłaskałam go po głowie.
- To co, gdzie idziemy?
Spytałam towarzysza, patrząc w stronę jaskiń. Pokemon dzielnie wypiął pierś, patrząc w tym samym kierunku co ja. Uśmiechnęłam się i poprawiłam plecak. Większość tego, co w nim było, to kanapki od Connora. Ruszyłam w stronę jaskiń i rozejrzałam się nieco niepewnie. Niezbyt przepadałam za takimi miejscami, ale cóż... Hej przygodo!

Ruszyłaś w najgorsze miejsce jakie mogłaś wybrać... Jaskinie! Przynajmniej masz światełko z ognistego ogonka twojego Spirita, który wciągnął Cię do jaskini i oboje się wywróciliście. Dodatkowo wyjście zasypało dosyć dużo kamieni i ciężko byłoby wyjść. Chimchar na chwilę gdzieś znikł. Zaczął krzyczeć i wskazywał coś. Jakiś mały, wąski tunel. Powinnaś się tam zmieścić, ale nie wiadomo co może się stać. Mogą spaść na Ciebie nawet jakieś kamienie, a może będą tutaj jacyś zmutowani ludzie. Może będziesz czuła się jak w horrorze ''Zejście''!

Boże, w co ja się wpakowałam... Ruszyłam za małpką, wciskając się w tunelik i prąc przed siebie. Co chwila coś mi się gdzieś wbijało, tragedia. Cała posiniaczona stąd wyjdę. Szłam za Spiritem, uważając, czego dotykam i westchnęłam cichutko. Oby tu nie było jakichś... no nie wie,m. Jakiegoś czegoś coś. Chyba bym zdechła ze strachu.

Wyszłaś z tunelu po jakiś piętnastu minutach, a co zastałaś po wyjściu?! Jakiś Geodude! Możesz go złapać albo zostawić, ale z pewnością jeśli go zaatakujesz lub po prostu go zdenerwujesz będziesz miała kłopoty, a nie wiadomo czy nie ma on jakiejś armii albo coś. Geodude obejrzał się w twoją stronę, a Ty kilka centymetrów dalej od Ciebie zauważyłaś następny wąski tunelik. Jeśli się pośpieszysz to może unikniesz ataku Geodude'a.

Uuuuh, kłopoty węszę, już już! Myknęłam szybko do następnego tuneliku. Jakoś mnie nie interesowały Geodude'y, więc darowałam sobie. Czas ruszać dalej,trzeba stąd wyjść. A więc tuptałam korytarzem, patrząc pod nogi. Dobrze, że miałam ognistego Pokemona,przynajmniej mi drogę oświetlał.
- Spirit, możesz użyć Żaru na ogonie? Tak trochę, żeby dać więcej światła.
Uśmiechnęłam się do Pokemona i przeciskałam się dalej.

Chimchar wykonał twoje polecenie, ale chyba za dużo tego ognia, bo wszystko zaczęło się palić, walić i co tam jeszcze. Spojrzałaś w górę i zemdlałaś. Ostatnie co zobaczyłaś to wielki kamień spadający prosto na Ciebie. No pięknie.
***
Budzisz się powoli. Leżysz na jakimś łóżku w samej bieliźnie. Chimchar zadowolony je swoją karmę. Nie wiesz o co chodzi i szczerze mówiąc to lekko się boisz, bo ktoś mógł próbować nawet Cię zgwałcić, a wtedy byłoby źle. Nie jesteś przypięta pasami i raczej nie siedzisz w jakimś laboratorium tylko zwykłym domku.

Pierwsze,co zobaczyłam, po obudzeniu się... to był sufit. I nie byłam niczym przygnieciona! Ładny sufit,pomalowany... Rozejrzałam się i dostrzegłam Chimchara.
- Hej hej,Spirit, chodź no tu!
Zawołałam stworka. Ciekawe, co się stało. Coś spadło mi na głowę, znaczy, chyba, i nagle budzę się tutaj. Gdzie ja w ogóle jestem? Wstałam z łóżka, jednak zorientowałam się,że jestem w bieliźnie... Chholea...

Chimchar podszedł do Ciebie, a wtedy do pomieszczenia wszedł jakiś chłopak, który wyglądał tak:

Podbiegł do Ciebie z uśmiechem i pocałował Ciebie w policzek po czym spojrzał Ci w oczy.
- Miłość, na oko łagodna, w istocie bywa jak pantera głodna! I chociaż ślepa drogi przyjacielu najkrótszą drogą podąża do celu. Czy wyjdziesz za mnie? - Chłopak śmieje się cicho po czym pokazuje Ci pierścionek.

Prawie udławiłam się powietrzem, widząc pierścionek. I w dodatku stałam tam w samej bieliźnie. Wczołgałam się pod kołdrę, cała czerwona.
- Bogowie, za co wyście mnie pokarali. O bogowie...
Zaszlochałam w poduszkę, wystawiając tylko nos spod kołdry.W ogóle, gdzie moje okulary?
- Nie znam Cię... ale możesz mi podać moje okulary? I MOJE UBRANIA?!
Spojrzałam na niego błagalnie, dalej zarumieniona. Jak to - wyjść za niego. Jak to tak? CO?