Gra Vaphela

Ostatecznie wykończyłeś Pokemona, ale po zabiciu Chikority Poliwag również padł na ziemię. Silvally dokończył dzieło robiąc z Combuskena McChickena. Chłopak odesłał jedzenie i liść do pokeballa… Wystarczyła chwila, by rzucić ci wredne spojrzenie i odejść w kierunku KFC, gdzie mógł dostać za niego z tysiączka. Combusken był naprawdę dużym pokemonem. Byłeś naprawdę silnym trenerem, jednak musiałeś potrenować ze swoim Poliwagiem, który wciąż pozostawał zwykłym dzieckiem. Niemniej jednak naprawdę nadawał się do pokazów, kombinacje były niemal idealne.

Poliwag.
2,5 lvl za Chikoritę.

Silvally.
W całokształcie 5 lvl.

Cofnąłem stworki do balli gratulując im wygranej. Poliwag nauczył się nowego ataku Bąbelków, który był nam bardzo przydatny w Konkursie. Dzisiaj już nie miałem zamiaru nic robić więc zaniosłem wszystkie stworki do PC by się wyleczyły i najadały a sam idę do mojego pokoju pospać i się porządnie wymyć. Długa kąpiel z bąbelkami to to czego mi dziś trzeba. Potem kładę się spać, muszę mieć siłe na kolejne dni mojej podróży. Nie mogłeś się doczekać tego co mi przyniesie los.

W Centrum Pokemon zostałeś powitany przez wesołą Siostrę Joy. Najwidoczniej zapomniała o tym, że twoja… och, nie! Zwróciła się w twoim kierunku z zdjęciem uśmiechniętej Andzi na stole operacyjnym.
- Koleżanka kazała ci przekazać zdjęcie ze szpitala – uśmiechnęła się sisterka. Następnie wepchnęła ci zdjęcie prosto za materiał bokserek. Następnie odesłała cię do darmowego pokoju i kazała odpocząć. Zasnąłeś w wannie. Z pokoju obok dobiegały odgłosy z telewizji o czarnej śmierci.

Nieśmiertelna Andzia, moja ukochana Nell zginęła a ta zaraza nie mogła, to smutne i wredne ze strony losu, że mnie tak dotyka. Bądź co bądź wstałem, wysuszyłem się i ubrałem po czym zszedłem na dół by się posilić. Potem zabieram swoje stworki na piknik za miasto. Musimy odpocząć przed jutrzejszym Konkursem. Gdy już tam dotrę rozkładam się na trawce i wypuszczam swoje stworki by się pobawiły, pozacieśniały więzy, potrenowały jeżeli mają taką ochotę ale bez przemęczania się.

W pewnym momencie zobaczyłeś Nell, która zaczęła ganiać się z swoim różowym Pidgeyem i w ogóle. Była szczęśliwa, gotowa do walki i pokazów! Powiedziała, że będzie startować w konkursie, do którego się zapisałeś i już na zawsze będziecie razem.
Twoje pokemony były naprawdę szczęśliwe i mogły pozacieśniać więzi. Poliwag dalej źle czuł się w waszym towarzystwie, ponieważ był bardzo wstydliwy, ale… Silvally starał się znaleźć dla niego odpowiednią zabawę. Niestety, nie udało się, ponieważ oberwał Bąbelkami prosto w twarz. Potraktował to jako zabawę.
W radio jakieś trenera usłyszałeś, że Anastazja Pawlakova wygrała amatorski turniej razem z swoim Deddene. Andzia.

Przed moimi oczyma działy się masakrycznie dziwne rzeczy. Najpierw zobaczyłem Nell, która najprawdopodobniej była martwa. Potem słyszę o Andzi i Dedenne, skąd ona miała takiego poka? Czyżbym miał majaki? Doznałem udaru słonecznego? Postanowiłem to sprawdzić podbiegając do Nell i waląc ją z plaskacza prosto w twarz. Jeżeli ją to ostudzi i się wkurzy to znaczy, że żyje i nie zginęła razem z Miguelem i resztą!

Dziewczyna dostała prosto w mordę. Niestety, ale uderzyłeś ją tak mocno, że głowa obróciła jej się do tyłu i właśnie umarła. Okazało się, że to Nel, która postanowiła uciec od Miguela przez otwarte okno. Po chwili wstała, bo tak naprawdę miała normalną głowę. Wyglądała całkiem… normalnie. Z tym zabijaniem to miałeś zwidy. Zresztą, zaraz ci wszystko wytłumaczyła!
- Hej, Fernando! – przytuliła cię dziewczyna. Następnie przybrała surowy wyraz twarzy. – Wiesz, nie musiałeś mnie bić. W każdym razie… Zapewne zastanawiasz się, co i jak? – spytała, ale nie zaczekała na odpowiedź. – Kiedy twój pokemon rozpylił ten pyłek, zobaczyłam, że obok jest otwarte okno. Próbowałam im o tym powiedzieć, ale oni uznali, że będą wić się na podłodze i czekać na śmierć. Tylko ja wstałam! Zrobiłam to dla… – urwała. – Gdzie jest Eusin? - okazało się, że twoja towarzyszka nie jest taka pusta.

No tak, Nell zaskoczyła mnie swoim błyskotliwym rozwiązaniem problemu Paraliżujących pyłków. Ale czy zatem skoro było otwarte okno to wszyscy przetrwali? To byłoby fajne bo nie byłbym mordercą, ale z drugiej strony...sam na tę chwilę nie wiedziałem jak do tego podejść. Tak czy siak uściskałem przyjaciółkę na chwilę przed tym ajk miałem przekazać jej straszne wieści.
- Więc, Esuin, wbiegł za Tobą i chyba zginął - powiedziałem najdelikatniej jak umiałem - w wielkich męczarniach zapewne...dusił się i w ogóle...spazmy...krwiste łzy...uczucie penisa w buzi...straszne....

- No trudno – westchnęła dziewczyna. Po chwili wzruszyła ramionami i uderzyła cię z pięści w twarz. Generalnie była zadowolona z faktu, iż żyła. – Miałam nadzieję, że gaz ulotnił się przez otwarte okno, ale było go za dużo. Niestety, ale twój pokemon jest pierdzielonym mordercą. Myślę, że to nie twoja wina – uśmiechnęła się serdecznie, po czym dała Pidgeyowi dwa rzadkie cukierki. Ptaszek ewoluował w pięknego i różowego Pidgeotto. Mogłeś zaproponować jej wspólną podróż albo potrenować na konkurs. Dziewczyna też chciała wziąć w nim udział, więc… decyzja należała do twojej osoby.

- Widzę, zę trenujesz do jutrzejszego Konkursu, może stoczymy mały sparing by przekonać się jak się do niego przygotowaliśmy? - rzekłem i wystawiłem an pole walki Silvally i Poliwaga. Jeżeli uda mi się połączyć ataki Poliwaga z atakami Silvally to kijanka poradzi sobie w każdym połączeniu z innymi Pokemonami. Musieliśmy zdobyć trzecią wstążkę a to wiązało się z intensywnymi treningami. Niestety dalej miałem tylko cztery Pokemony ale przed następnym Konkursem planowałem złapać coś nowego. Tymczasem jednak walka.