>Zapisy<

Imię i Nazwisko:
Lugia Lunar

Płeć:
Kobieta

Wiek:
17

Wygląd:

Lugia jest bardzo szczupłą dziewczyną o białej cerze. Ma niebieskie oczy. W jej lewym oku czasami "rozpala się" błękitny ogień. Jej czarne włosy związane są w dwa kucyki. Prawy kucyk jest ewidentnie krótszy od lewego. Na jej tułowiu widnieją dwie duże blizny. Jedna z nich znajdują się na jej prawy boku, a druga pod lewą piersią.
Jej ubiór jest cały czarny. Składa się on z stanika bikini zawiązywanego na szyi, krótkich spodenek z szerokim paskiem oraz długich butów. Ma na sobie także długi płaszcz z kapturem i z białą gwiazdą na plecach.

Historia:
Lugia wraz z rodziną, czyli swoją mamą i ojcem, mieszkała w Johto, w mieście zwanym Ecruteak City. Był to odpowiednik Lavender Town z Kanto. Dziewczyna od urodzenia uwielbiała Duchy i Mrok. Stąd też jej zainteresowanie pokemonami tego typu. Jako mała dziewczynka, uwielbiała się bawić. Często wymyślała sobie różnych przyjaciół, gdyż prawdziwych nigdy nie posiadała. Zawsze spędzała czas ze swoimi wymyślonymi przyjaciółmi. Była wtedy na prawdę pogodną i wesołą osóbką. Jej mama - Aya - zajmowała się domem. Była to kobieta o długich ciemnokasztanowych włosach i zielonych oczach. Ojciec dziewczyny - Naoki - był policjantem. Miał brązowe, krótkie włosy oraz ciemne oczy. Nigdy nie można było określić jakiego koloru dokładniej. Raz były zielone, innym razem szare. W każdym razie był bardzo przystojny! Lugia zawsze przesiadywała w ogrodzie. Inni uważali, ją za jakiegoś dziwaka, bo ciągle gadała sama ze sobą. Przynajmniej według innych. Zawsze wierzyła, że jej zmyśleni przyjaciele są prawdziwi. Kiedyś, bez pozwolenia mamy udała się do lasu. Chciała pozbierać kwiaty i inne kolorowe rośliny, nie pamiętam już w jakim celu.. Jednak gdy się tam zjawiła.. Po pewnym czasie znalazła małego Teddiurse. Maluch nie był wrogo nastawiony.. W przeciwieństwie do jego rodziców, którzy byli przekonani, że chce mu coś zrobić. Ursaringi wściekły się i chciały dać nauczkę, intruzowi. Niebieskooka, przeraziła się. Nie mogła niczego zrobić. Ciało odmawiało posłuszeństwa. Jedyne co zrobiła to.. Płakała. Wtedy to zjawił się, jakiś pokemon. Z piórem za uchem.. Białymi szponami. Nie wiadomo jak.. Ale zniechęcił Ursaringi. Podszedł do Lugii, która nie była już pewna czy i on chce jej coś zrobić. Wyciągnął do niej łapę, a ona zwlekała chwilę. Jednak złapała ją, i stworek pomógł jej wstać. Tak oto, poznała swojego startera - Sneasela. Pokemon był wtedy niewiele większy od niej. Pomógł jej bezpiecznie wrócić do domu, gdzie czekała zmartwiona mama. Od tego czasu Mroczny pokemon odwiedzał ją. Miała prawdziwego przyjaciela. Przyjaciela! Nie jakiegoś wymyślonego.. A prawdziwego! Czyż to nie cudne? Była jeszcze szczęśliwsza niż kiedykolwiek! Ale.. Sielanka nie trwałą długo.. Mama Lugii ciężko zachorowała.. Nigdy nie dowiedziała się na co, jednak wiadome było, że już nie wyzdrowieje. Ojciec jak i córka, stracili całą radość jaka otaczała ich dotychczas.. Z radosnego dziecka zrobił się kłębek smutku.. A ojciec stracił chęć do pracy.. A matka całymi dniami musiała byś obserwowana przez lekarzy. Według nich było za późno na ratunek. Jednak dziewczynka nie wierzyła w to. Tak nie może być! Na wszystko da się znaleźć sposób! I tak.. W kilka miesięcy potem.. Mama Lugii.. Aya.. Umarła. Wtedy to.. Z pogodnego dziecka.. Nieodwracalnie zrobił się kłębek smutku, złości.. I nienawiści do ludzi.. Na pewno mogli coś zrobić! Na pewno! Po prostu im się nie chciało! No bo na co mieli by ją ratować? Nic dla nich nie znaczącą osobę.. Ale.. Dla niej.. Był to cały świat. Miała wtedy nie więcej niż 9 lat. Rok później bez wahania wyjechała z Johto wraz ze Sneaselem pozostawiając ojca samego. Nie chciała być tam.. W miejscu tych złych wspomnień.. Była zamknięta w sobie. Wiecznie smutna. A w jej oczach nigdy nie można było dostrzec uśmiechu. Jedyną osobą z jaką rozmawiała, był Sneasel. Traktowała go jak człowieka.. Członka rodziny. Nie wiadomo co stało się z jej ojcem.. Przynajmniej ja tego nei pamiętam. Teraz.. Jej nowym domem stało się Lavender Town. Miasto Duchów z Kanto. Mimo, że czasem wydaje się szczęśliwa.. Jej serce cierpi. Potrafi zamaskować smutek, ale robi to niechętnie.. Teraz podróżuje.. Zabija z zimną krwią.. Tak jak to zrobili lekarze.. Którzy uważali, że niczego nie dało się zrobić.. Ciągle wierzy.. Że dało się ją uratować.. Jej ukochaną mamę.. Aye..
Och! Ależ nie wspomnieliśmy w tym wszystkim o najważniejszym! Jak wiemy.. Lugia Lunar, nie była normalną dziewczyną. Gdy była małą wymyślała sobie przyjaciół. Jedną taką przyjaciółką, o której warto coś powiedzieć była Lunia. W końcu.. Została z nią na zawsze, prowadząc przez drogę szaleństwa, która sama sobie wybierała kiedy chciała. Lunia była cieniem naszej bohaterki. Zawsze wybierała gorszą drogę, przez co obie często się kłóciły. Jednak w ostateczności.. Można by powiedzieć, że zamieszkały w jednym ciele. Lugia nie zawsze była zła. Ktoś pewnie powie, że ma rozdwojenie jaźni.. Może i to prawda. Dobra i zła.. Anioł i Demon.. Ogień i Woda.. Lugia i Lunia. Dwie osobowości w jednym ciele. Z jednej strony była to dobra dziewczyna (Lugia), a z drugiej potwór (Lunia). Jedna starała się kontrolować drugą. Nie potrafiły żyć w harmonii. Jednak ta druga, częściej przejmowała władzę. Była silniejsza, nawet jako wymyślona przyjaciółka. Gdy były starsze, Lunia, rozkochiwała w sobie mężczyzn.. Tylko po to by się nimi zabawić, aż w końcu zabić i szukać sobie nowej zabaweczki. Lugia nie miała wtedy niczego do mówienia.. Mogła tylko znosić to wszystko.. Nie potrafiła wybrać dobrej ścieżki życia. Zawsze podążała tą złą. Zawsze. Bez wyjątków. Każde postawienie, kończyło się tragedią.

Charakter:
Lugia nie należy do tych miluśkich dziewczyn, uwielbiających tulenie i rozpieszczanie prezentami. Przez swoje ciężkie dzieciństwo, jest "twarda jak kamień". Nigdy nie przepadała za towarzystwem ludzi, co innego jednak towarzystwo pokemonów, z których kocha wręcz na zabój pokemony Mroczne, Trujące, Stalowe, Psychiczne i Duchy. Rzadko kiedy, pozwala jakiemuś człowiekowi przejść obok niej bez walki.. Czy to walki pokemon czy też walki na śmierć i życie. Często zaszywa się gdzieś w ciemności, na jakimś drzewie, i o ile to noc, wpatruje się w księżyc, myśląc czy też jej życie musiało być tak złe.
Niekiedy wcale nie jest takim chodzącym diabłem. Potrafi być miła. Jednak nie lubi z tego korzystać. Nikt nigdy nie był miły dla niej, dlatego jest taka jaka jest. Może to też, przez to, że jej rodzice nie żyją, ale nie wnikajmy w to co się z nimi stało.

Cel:
- Pozbyć się jakoś Lunii, chcę znów żyć jak zwykła i miła dziewczyna, którą byłam
- O ile to jeszcze możliwe, chciałabym móc być taką jak dawniej.. Radosną dziewczyną.

Starter:
Sneasel

Region,miasto:
Lawandia, Kanto

Klimat gry:
Ma być Horror. O! Tyle powiem.

Inne:
Jeśli można, chciałabym, żeby w całej przygodzie nie brakowało walk i fabuła była dość ciekawa

Co się ze mną aktualnie dzieje?
Aktualnie, siedzę w więzieniu i robię za nagą kelnerkę w stołówce.. Więcej informacji, w ostatnich kilku postach mojej przygody.