Gra Kiry Turnera

Rusty jest bardzo szczęśliwy. Wystawia język z buzi i macha ogonem.

Po dłuższej chwili przerywa to, by powiedzieć do niego. W sumie, to słowa te kieruje do obu pokemonów. - No, to widzisz Rusty, to, że czasami zajmę się innymi pokemonami nie oznacza, że o tobie zapomniałem. Ogólnie, to oboje powinniście się zaprzyjaźnić. - Trzyma Rustyego obok siebie i bierze Zoruę na kolana.

Rusty spogląda na ciebie i Zoruę. Próbuje strącić ci Zoruę. Zorua wczepia ci się mocno pazaurami.

- Ejj no.. Nie bić się tu.. Powinniście się zaprzyjaźnić.. Inaczej nie uda się nam stworzyć dobrej drużyny - chce ich rozdzielić lekko, jednak przy okazji głaszcze Rustyego - Przecież to nic nie zmieni.. Nadal będziesz moim przyjacielem i nikt ci nie odbierze tego, że jesteś moim pierwszym, najlepszym przyjacielem. Do tego powinieneś być bardziej wyrozumiały, Zorua jest jeszcze malutki.

Rusty spojrzał na Zoruę którego lekko pacnął łapą. Zorua zamienił się w Growlithe.

- przecież prosiłem.. Bez bójek mi tu. Chodźcie obaj. Bądźcie grzeczni, bo przyjdzie tu wielki, zły Lycanroc i was zje. - mówi lekko żartem obejmując oba pokemony, i kładąc się na łóżku trzymając każdego pokemona pod inną ręką

Zorua z Growlithe zamienił się w Caterpie a potem w Skitty i wrócił do swojej formy. Zasnął. Growlithe też.

Tylko się uśmiecha na ten widok. Wie, że sam też powinien iść spać, więc tylko zbliża pokemony trochę bardziej do siebie i układa się do snu wcześniej przykrywając się kołdrą. Pokemony też zostawił pod nią, jednak łebki wystają.

Więc śpisz. Śpisz. Śpisz. Śpisz. Budzi cię lekki żar Growlithe.

No tak.. Budzi się od razu nie chcąc, by coś w pokoju się stało. Gdy tylko otworzył oczy to sprawdza, co z jego przyjacielem.