Karawanka Dragneel

- Jestem pewien, że umiesz liczyć do powyżej tysiąca. Właśnie na tyle randek chciałbym z tobą pójść! – rzucił się za nią biegiem. Treecko wiernie koło niego dreptał. – Masz może mapę? Bo się zgubiłem w twoich oczach! – próbował uratować sytuacje. Kiedy stwierdził, że nic na ciebie nie działa parsknął śmiechem. – Dopóki mi nie odpowiesz… będę za tobą chodził!

Co to za teksty!
Gdzie on je znalazł? W poradniku "jak nie przyciągać lasek"?
Co będzie następne? "Gdzie tak kopytkujesz piękna gazelo"?
Albo "wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia czy mam przejść obok jeszcze raz?"
Nie mniej, maszerująca szybkim krokiem Carvan starała się jak mogła by nie zwracać na jegomościa uwagi.
Tylko Arba warczała na Treecko, wyraźnie rozeźlona.
Wait, będzie za nią chodził?
Odwróciła się na pięcie i jej potargane włosy chlasnęły powietrze.
- A to już samemu się poruszać na świecie nie możesz, czy jak?! - Zapytała wyraźnie rozeźlona, gdyż iż ponieważ, w ogóle nie rozeznała się w sytuacji i nie czaiła o co nieznajomemu chodzi. Co to są randki?!

- Gdzie tak kopytkujesz piękna gazelo? - zapytał nagle. O nie! Co ten jegomość odwala?! Podrywać osobę, która nie ma o tym żadnego pojęcia? Może miałaś racje? Może żadna go nie chciała? Chociaż - gdyby spojrzeć okiem pustej lali - był całkiem przystojny. - Mogę pokopytkować razem z tobą! Zrodzisz mi źrebaczka? - spytał. W tym samym momencie Vulpix użyła żaru prosto pod jego nogi. Chłopak natychmiast odskoczył. Uniósł ręce ku górze. - Temperamentna jak i trenerka, prawda?

Westchnęła ciężko. Ok, ruda. Zastanów się o co tu chodzi.
Facet niebrzydki z twarzy, a i zbudowany też ładnie. Super- jej siostra z pewnością by się zapiszczała na śmierć na jego widok... Matka w sumie też, ale Carvan nigdy wcześniej nie miała okazji zwracać uwagę na płeć przeciwną.
...
Na tę samą właściwie też, uprzedzając wszelkie pytania.
- Wiesz, trochę nie jestem w temacie, ale mój magiczny szósty zmysł mówi mi, że mam do czynienia ze zboczeńcem - Bo co innego mogła wywnioskować po tekście ze źrebaczkiem.
Pogłaskała warczącą Arbę po boku - możesz mi wyjaśnić o co ci na serio chodzi, zanim sprawię, ze nie będziesz mieć nigdy więcej ani jednego źrebaczka? - Cóż, to był ten moment, gdy odpowiedź chłopaka ważyła na tym, czy Carvan postanowi przejść z nim na przyjazną rozmowę czy, cóż, ten tego, nie.

- Jestem… trenerem. Pochodzę z Kanto i Hoenn! To znaczy w połowie urodziłem się w Hoenn, a w połowie w Kanto. Samolot leciał bardzo szybko, a ja wyszedłem z matki w Kanto! – uśmiechnął się. – Mam na imię Jack. Jack Harry Dawson. Jack Harry Theodor Dawson – puścił ci oczko. – Chcę z tobą podróżować. Nie odmawiaj mi! Mamy podobne cele! Na sto procent! Treecko to mój starter. Posiadam jeszcze Ponytę i Spearowa – wytłumaczył.

Co prawda nie potrzebowała aż tak opisowego wyjaśnienia gdzie i dlaczego przyszedł na świat, no ale dobra. Niech mu będzie!
W każdym razie też podróżowała z Kanto i... zaraz, lazł za nią całą tę drogę, czy dopiero teraz na nią wpadł?
Podejrzane spojrzenie numer dwa.
Ale um, nie wydawał się jakoś specjalnie... niebezpieczny?
Tylko po jaką cholerę ma tyle imion?!
- Carvan - Odparła na to prosto - Carvan Dragneel, też jestem z Kanto... Ale dlaczego akurat ze mną? - Zapytała, przekrzywiając głowę i patrząc na niego zaciekawiona.
I ej, ponyta była spoko. Carvan uwielbiała Rapidash.

- Wiesz… moja Ponyta jest jeszcze niedojrzała, ale jeśli zechcesz i złapiesz jakiegoś ciekawego pokemona będziemy mogli się wymienić. Szczerze mówiąc ja szukam pokemonów siłaczy, więc spróbuję wymienić także Spearowa. Wyjątek zrobię dla mojego ukochanego Treecko! A poza tym… – wypuścił wszystkie trzy pokemony. Vulpix od razu zainteresowała się Ponytą. Spearow dziobnął swojego trenera w dupsko, a Treecko się roześmiał. Sam Jack nie był w stanie tego wytrzymać. Schował swoje stworki do kulek nie pozwalając Ci się z nimi zapoznać. – Chciałbym mieć Machopa i zostać liderem Sali o typie walczącym

- Z ognistego typu wystarczy mi moja Arba - Wyjaśniła prędko, gdy Jack zaproponował jej wymianę w nieokreślonej przyszłoci - Rapidash jest świetna, ale wolę się skupić na szukaniu takiego luxio - Wypuszczone przez niego pokemony prezentowały się bardzo dobrze!
Co przypomniało jej o biedactwie, którego trzymała w jednym ze swych pokeballi.
- I ten, wszystko fajnie i tak dalej, ale muszę jak najszybciej się dostać do centrum pokemon. Złapałam noibata, która potrzebuje pomocy w trybie natychmiastowym - pokiwała głową.
Konkretna, prosta dziewucha, ot co!
I cóż, chciał zostać liderem? Hohohoho, panie, długa droga przed tobą!
Ale w sumie Karawana chciała skopać tyłki całej lidze, tak że tego...

Na wieść o Luxio zmarszczył brwi. Nigdy o tym pokemonie nie słyszał! Niedouczony jakiś? Być może! Ale nie pochodził z Sinnoh, więc miał takie prawo.
- Myślę, że tego stwora tu nie znajdziesz. Zawsze mogę ci takiego kupić… – pokazał portfel z 10000$. Był bogatszy od Ciebie! – Ale ruszajmy, naturalnie. - I poszliście…
- Wiesz… jestem bliżej niż dalej. Pokonałem już chłopaka z Flabbebe i teraz się mnie boi! Co z tego, że musiałem użyć pięści… – pokazał białe jak perły zęby. – Oczywiście żartuję! Byłem uczciwy! – uniósł dłonie w geście poddania się.
W końcu dostaliście się pod Centrum Pokemon. W miasteczku znajdowało się wielu trenerów spędzających czas na świeżym powietrzu. Na ławce obściskiwała się jakaś para…
- Tak będziemy robić za dwa dni! – roześmiał się.

Ona słyszała o Luxio tylko dlatego, że kiedyś w telewizji zobaczyła jak jakiś facet wraz z Luxrayem odwalili kawał roboty pomagając policji w jakiejś tam sprawie. Tak jej przypadł do gustu (pokemon, nie facet) że zdobyła informacje na jego temat tak prędko jak tylko była w stanie.
Kupić jej? Ha! Handel pokemonami chyba nie był do końca legalny?
W każdym razie słuchała jego paplaniny przez całą drogę. I ej, ona też kiedyś skopała jakiegoś dzieciaka z rattatą! Że niby jakaś to specjalna rattata wśród wszystkich rattat była, czy coś.
W każdym razie no, irytował ją!
A zaraz, Jack był uczciwy? ups...
Gdy dotarli do małego miasteczka, którego oczywiście nie znała i minęli pożerającą się wzajemnie parę to, cóż, odsunęła się widocznie.
- No chyba nie - powiedziała do Jacka. No ej! NIE ZNAŁA GO ANI NIC.
W każdym razie, noibat najpierw.
Przekroczyła próg Centrum Pokemon i rozejrzała się za siostra Jou.
- Przepraszaaam! Mam wygłodzonego nietoperza, który potrzebuje pomocy, tak teraz!