Przygoda Ravage - Ashley

Kilka podstawowych rzeczy w torbie i wyruszyłaś w podróż po świecie. Dwa balle schowane na dnie. Dalej miotały Tobą emocje ale kiedy już doszłaś do lasu na południe od miasta i rozsiadłaś się na zielonej trawce wszystko minęło. Spokój, błogi spokój. Musiałaś teraz tylko podjąć decyzję gdzie najpierw pójdziesz. Nie miałaś żadnego punktu zaczepienia ale może instynkt Ci powie co i jak.

Położyłam się na plecach i zakryłam twarz rękami. Dalej nie mogłam uwierzyć w to, co się stało. To przyjęcie, to był istny horror. A to co się działo później... Nie skomentuję tego. Cała ta sytuacja była co najmniej dziwna. Dlaczego tam był tylko jeden pokeball? Cóż... Na pewno teraz się nie dowiem, a dużo czasu nie mam. Wuj na pewno już mnie szuka. Wyjęłam swój ball. Przydałoby się dowiedzieć co kryje się w środku.
- No to pokaż się... Czymkolwiek jesteś. - Powiedziałam wstając.

Energia wyszła z balla i uformowała się w małego fioletowego stworka. Miał długie, spiczaste uszy, siekacze wystające z paszczy, róg jak u jednorożca i cała masę kolców najeżonych z ciała. Od razu rozpoznałaś ten gatunek Pokemona - Nidoran, męska odmiana. Można było spotkać takie w parku na północ od miasta. Stworek spojrzał na Ciebie radośnie i podszedł wsuwając łepek pod Twoją dłoń jakby sam chciał się pogłaskać. Należał do Ciebie.

- Cześć mały. - Powiedziałam głaskając go.
Był mój! Całkiem mój! Mój pierwszy pokemon. Wzięłam go na ręce i przyjrzałam mu się. Wypadałoby zeskanować go pokedex'em tak więc zrobiłam.
- Tylko jak by cię tu nazwać... Smokescreen! Co ty na to?

Zbyt krótki post. Wklej link do KP do podpisu.
________________
Pokemon pokiwał głową na nie. Nie spodobało mu się to imię. Nie miałaś jednak czasu się nad tym głebiej zastanawiać. Ujrzałaś gości przed sobą.
- Tam jest! - krzyknął jeden z dwóch i zaczęli biec w Twoim kierunku. Nidoran od razu poczuł Twoje zdenerwowanie i zanim zdołałaś wstać użył Chytrego spojrzenia co zatrzymało na chwilę facetów. Dało Ci to chwilę by zacząć uciekać, Nidoran biegł dzielnie obok Ciebie.

- Okej rozumiem. Nie podoba ci się. Hmm a może... - Spojrzałam w niebo.
To imię musiało być czymś specjalnym. Cóż może kiedy indziej coś wpadnie mi do głowy. Moje myśli przerwał jakiś krzyk. Spojrzałam przed siebie. To byli ludzie wuja. "Cholera" - Pomyślałam i zaczęłam biec. Uznałam, że lepiej będzie jeśli wezmę Nidorana na ręce, jest mały i może mnie spowalniać, tak też zrobiłam.
- Wybacz mały, tak będzie lepiej. - Powiedziałam w biegu, kiedy podnosiłam go do góry.
Pobiegłam w kierunku drzew, by trudniej było im mnie znaleźć. Chociaż mnie było trudniej uciekać, miałam teraz większe szanse, by im uciec.

Stworek wyrwał Ci się z rąk i pokicał z zawrotną prędkością przez co szybko straciłaś go z oczu. Faceci jednak byli coraz bliżej i bliżej. Kiedy znajdowali się już około trzech metrów od Twojej postaci, Twój Nidoran wyskoczył z krzaków i zaatakował ich Dziobaniem co całkowicie ścięło ich z nóg i pozwoliło Ci ich zgubić. Dobiegłaś do małej kapliczki w centrum lasu. Prawdopodobnie Cię tu nie znajdą, ale gdzie Twój Pokemon?