Test Wojasa021

Ogólne zasady testu: nie może być krótszy niż jedna strona, nie może trwać krócej jak tydzień, nie może zawierać mniej jak jednej walki i jednego skanu. Jeżeli Ci będzie dobrze szło to można skrócić test.

Postać, dla której jesteś MG to Ed. Ma 18 lat i jakiś czas temu pewny siebie wyruszył w podróż Pokemon razem ze swoim Poliwagiem. Szybko złapał Caterpie i Rattatę. Obecnie znajduje się w mieście Celadon, gdzie trzeci raz przegrał z Ericą. Nie ma jeszcze żadnych odznak. Jest chamskim, pyskatym dzieciakiem, a do tego bardzo niesamodzielnym. Po prostu zawsze mu wszystko dawano i robiono za niego.

Twoim zadaniem jest napisać kolejny w grze odpis MG, na który odpiszę ja jako gracz, itd.

Tego dnia, a raczej wieczoru, gdyż było już stosunkowo późno, na dworze nie było zbyt ciepło. Wręcz przeciwnie. Temperatury oscylowały w okolicach zera. Porażki z Eriką były bardzo dotkliwe. Twoje pokemony były wręcz lane na kwaśne jabłko za każdym razem, gdy tylko zjawiłeś się u niej w sali, a ona sama nie wyglądała nawet na osobę, która jakoś specjalnie się stara. Obecnie znajdowałeś się obok miejscowego hotelu, jeśli tak można nazwać budynek przypominający stodołę, w którym ty zajmowałeś jakiś czas temu niewielkie pomieszczenie, mniej więcej 5 metrów kwadratowych. Znajdowały się tam stara prycza z postrzępionym materacem grubości 5 centymetrów, niewielki drewniany stół i stary, zeżarty przez korniki pień, który służył za stołek. Poza tym nie było nic więcej, a takie mieszkanko było jedynym, na które było cię stać. Porażki z Eriką powodowały, że nie miałeś zastrzyku gotówki. Byłeś biedny niczym mysz kościelna. Jakby tego było mało kilkanaście minut wcześniej gospodarz noclegowni wyrzucił cię z budynku, gdyż nie miałeś już czym zapłacić za wynajem.
- Żebyś więcej mi się tu nie pokazywał! - krzyknął nieźle wkurzony grożąc ci pięścią. Zapowiadało się na ciężkie chwile, a nie zanosiło się na to by ktokolwiek miał ci pomóc. Wszyscy patrzyli na ciebie jak na osobę, która zwyczajnie nie potrafi sobie poradzić. Większość z tych co cię mijali znali cię, gdyż rozmawiałeś z nimi jeszcze wtedy, gdy posiadałeś jakieś pieniądze i mogłeś sobie pozwolić na co nieco. Teraz jednak jesteś pod gołym niebem ze wszystkimi swoimi rzeczami.

Cóż mogłem nigdzie nie iść i pozostać w domu. Erika powinna już dawno przegrać, ale nie moje pokemony są tak słabe, że przegrały po raz trzeci. Jeszcze nie mam gdzie spać pięknie! Postanowiłem zapytać jakiegokolwiek człowieka czy nie załatwił by mi noclegu w jego domu. Wyszedłem w stronę miasta w poszukiwaniu jakiegokolwiek człowieka. Na zewnątrz nie było ciepło, a cholernie zimno! Z moim fartem pewnie nie znajdę noclegu. Gdybym nie wyruszył w podróż zapewne teraz bym leżał w ciepłym łóżku albo pił bym ciepłe kakao.

Tak więc z nikłą nadzieję rozpocząłeś "żebranie" o nocleg. Pytałeś różnych osób, ale prawie każda z nich odpowiadała "nie" lub "przykro mi, ale niestety nasza rodzina jest bardzo duża i nie mamy wystarczająco miejsca". Pozostała reszta zwyczajnie cię olewała i nie miała ochoty przyjmować pod swój dach jakiegoś włóczęgi. Zapewne obawiali się kradzieży. Kiedy tak szedłeś w stronę centrum miasta i użalałeś się nad własną osobą, zobaczyłeś wielki tłum stojący w kółku. Wszyscy byli zaabsorbowani tym co działo się w centrum tego zbiorowiska, a najwyraźniej była to walka dwóch trenerów. Toczyła się ona chyba już dosyć długo. W końcu z tłumu dobiegło cię głośne westchnienie.
- Dziękuję za pojedynek, ale następnym razem to ja będę górą. - powiedział ktoś i przedzierając się przez tłum ludzi ruszył w swoją stronę.
- A więc kto następny? - odezwał się głos osoby, która przed chwilą pokonała owego trenera, który opuścił już to miejsce. W tłumie zapanowało poruszenie w oczekiwaniu na to kto odważy się stanąć do pojedynku.

Zaciekawiony podszedłem do tłumu. Kiedy trener, który wygrał pytał się o następną osobę która będzie walczyć wszedłem w środek tłumu i stanąłem przed pojedynkowiczem.
- Ja będę walczył. - Powiedziałem dumnie po czym spojrzałem się na ludzi stojących wokół mnie.
Wypuściłem z balla moją Rattatę. Popatrzyłem się na przeciwnika i wziąłem głęboki oddech po czym wydałem komendę dla Rattaty.
- Rattata użyj zamieci, a następnie pchnięcia! Pamiętaj o unikach! - Krzyknałęm zagrzewając pokemona do walki.

Ludzie spojrzeli z zaciekawieniem na następnego przeciwnika urodziwej trenerki [You must be registered and logged in to see this image.]
- Dobrze, a więc zaczynajmy. - powiedziała i zawróciła pokemona, który toczył poprzednią walkę i wybrała kolejnego, a mianowicie Fennekina. Nie wyglądała na zbytnio zestresowaną, traktowała tą walkę jako dobrą rozrywkę i trening dla swoich pokemonów. Pozwoliła ci na wykonanie pierwszego ruchu wcześniej zbierając dane o twoim pokemonie do pokedexa, jakby przeczuwając co zrobisz. Gdy tylko wydałeś komendę użycia zamieci przez Rattatę ona poleciła swojemu pupilowi, aby za pomocą ognistej szarży przebił się przez zamieć i uderzył w mysz. Plan się powiódł, gdyż ogień osłaniał lisa przed chłodem zamieci. Pchnięcie Rattaty nie zrobiło zbyt wielkiego wrażenia na nim. Fenek użył następnie na polecenie trenerki wucia i siadł zadowolony merdając ogonkiem.

Rattata: 83%
Fennekin: 85% +1 szybkość, +1 atak.

- O em dzi! - Krzyknąłem zdziwiony.
- Rattata pokonamy ich! Na początek użyj drapania, a następnie Lodowy promień aby zamrozić przeciwnika! - Z pełnym zapałem do walki krzyknąłem do mojego pokemona. Przeciwnik nie wydawał się trudny do pokonania, a wręcz przeciwnie. Zapomniałem zeskanować go dexem. Zrobię to teraz! Wyciągnąłem pokedex i zeskanowałem Fennekina.

Pokedex podał ci następujące dane na temat pokemona przeciwniczki:
Nazwa Pokemona: Fennekin Samica
[You must be registered and logged in to see this image.]
Poziom: 20 lvl
Typ:Ognisty
Łańcuch ewolucji: Fennekin-(lvl 16)-> Braxien -(lvl 36)-> Delphox
Obecne Ataki: Ognista szarża (flame charge), Wycie (howl), Psychopromień (psybeam), Ochrona (protect)
Reszta ataków: Drapanie (scratch), Biczogon (tail whip), Żar (ember), Wir ognia (fire spin), Wesoła Pieśń (Lucky chant)
Charakter i historia: Fennekin jest pierwszym pokemonem swojej trenerki. Uwielbia być rozpieszczana i zajadać się słodyczami, a także dobrą zabawę. Często korzysta ze swojego uroku osobistego, aby zyskać to co chce. Posłusznie wykonuje polecenia. Ma spore osiągnięcia w walkach koordynatorskich.
Zdolność: Blaze
Trzymany przedmiot: Everstone

- Tylko na tyle cię stać? - zapytała trenerka Fennekina. Nie było uproś tym razem. Przystąpiła do ostrego ataku. Widocznie wcześniej tylko cię sprawdzała. Gdy szczur użył ataku drapaniem ona po raz kolejny kazała swojemu pokemonowi użyć wycia i zwiększyć siłę swojego ataku. Gdy Rattata szykował się do kolejnego ataku Fenek również był gotowy. Lodowy promień i psychopromień zderzyły się na środku powodując wybuch. Fennekin natychmiast ochronił się ochroną chroniąc się przed siłą rażenia. Rattate natomiast odrzuciło kawałek dalej. Koordynatorka nie przestawała atakować i nim jeszcze dym opadł jej pokemon celnie uderzył flame charge.
- Naprawdę dawno nie miałam łatwiejszej walki. - westchnęła.
Rattata: 83%
Fennekin: 85% +2 szybkość, +2 atak.

- Ty wredny, nędzny, mały karaluchu! - Krzyknąłem i wyciągnąłem różdżkę zabawkę.
- Klątwa Cruciatus powinna to załatwić. Crucio! cierp! - Pomachałem różdżką i wykrzyczałem.
- Rattata użyj Lodowego promienia cały czas, cały czas!

Wszyscy patrzyli na ciebie jak na idiotę, który dopiero co uciekł z zakładu dla obłąkanych. Szczur używał lodowego promienia, ale na nic się to nie zdawało. Fennekin dzięki swojej szybkości był w stanie unikną każdego ataku, a Rattata w końcu musiał się zmęczyć. Lis wykorzystał ten moment do ataku i skutecznie powalił twojego pokemona psybeamem.


Rattata: 50%
Fennekin: 65% +2 szybkość, +2 atak.
================
Zapomniałem przedtem odjąć