Gra Lin ^^

Jerry pokiwał głową w zamyśleniu. Chłopak miał złote serce i tym razem uśmiechnął się wesoło.

- Widzisz, te Pokemony miały trafić do Boxu trzydziestego - U niego Boks ten jest przeznaczony na Pokemony niezdatne do użytku. Stwierdziłem, że wezmę je, skoro ich nie chce- te Pokemony są świetne do trenowania, koordynowania i ewolucji. Spójrz na nie. Każde z nich zasługuje na dobrego trenera lub trenerkę. Żaden Pokemon nie zasługuje by być trzymanym w Boxie tylko dlatego, że komuś się zgubił.

Wskazał na Growlithe'a, który siedział obok chłopaka.

- Wiesz, czemu wybrałem jego? Podczas gdy reszta Pokemonów, tych obecnych tutaj, brykała wesoło naokoło mnie, Max siedział z boku i na wszystko patrzył z boku. Maskował opuszczenie dumą, mimo wszystko rozumiałem, czemu tam siedzi. Był sam, sam jeden, żaden Pokemon nie siedział z nim. Zobaczyłem w nim samego siebie. Widzisz, Pokemony to istoty, które możesz trenować, ewoluować i koordynować, ale to każdy potrafi. Nawet idiota zmusi Pokemona so komendy, jeśli się wysili. Osiągnięciem jest jednak to, gdy Pokemon i trener będą działali jak jedno, bez zbędnych niedomówień. Będę im szukał domu w trupie, jeśli ludzie ich nie wezmą tutaj - oddam je do Centrum Pokemon. A, ta tutaj.

Wskazał na Deerlinga, który trącał Twoją dłoń nieśmiało, jakby bojąc się, że możesz odrzucić zachętę do pieszczot.

-Chyba Cię polubiła.

Sophia była dziewczynką, która nakręcała się wyjątkowo łatwo i w uczynności nie miała równych. Rozbawiała dzieci na ulicach robiąc dla nich balonowe figurki, pomagała starszym i robiła wszystko, czego wymagano od niej w trupie bez zająknięcia. Ale nigdy jeszcze nie zdarzyło jej się pomagać pokemonom!
- W takim razie będziemy razem szukać! Na każdy nasz występ przychodzą dziesiątki, a nawet setki ludzi... zrobimy im wspaniałą reklamę! - Tak, tak tak! Różowo włosa już była we własnym świecie pogrążona myślami jak to w bohaterski sposób ratuje te maluchy i znajduje dla nich idealny dom. Jednak... to tego celu potrzebowała własnego pokemona u boku. Uniosła pomalowane na różowo i ozdobione brokatem brwi i spojrzała na Deerling.
- Ja też cię lubię! - Powiedziała wprost do pokemona, który zapewne zainteresował się jej niecodziennym wyglądem. Kto wie, może uznał ją samą sa pokemona? - Hmm... taak, lubię cię. I chyba cię wezmę, jeśli nie masz nic przeciwko.

Uśmiechnął się miło i spojrzał na Ciebie. Wyglądałaś na szczęśliwą, na co Deerling zareagowała tąpnięciem kopytkiem o ziemię i radosnym zarzuceniem pyska. Pokemony skakały naokoło Was, tylko Max siedział spokojnie, patrząc na Jerry'ego z szacunkiem. Może tak właśnie kiedyś będzie na Ciebie patrzyła Deerling? Jerry podarował Ci Poke Ball Deerling i powiedział cicho.

- Jest Twoja. Obiecaj mi tylko, że nigdy nie wystąpi w cyrku.

Nie przepadał najwyraźniej za ideą występów z Pokemonami. Jednak Meowth i Mindy to nieco inna sprawa. Teraz to za to nieistotne, właśnie dostałaś pierwszego Pokemona! Teraz zostaje już tylko zrobić skan i można zacząć trening! Pokemon z radością obiegł Cię dookoła, zatrzymał się przed Tobą i spojrzał na chłopaka stojącego obok. Ten uśmiechnął się potwierdzająco i wskazał jej dłonią w Twoim kierunku. Teraz zaś wyciągnął swój Pokedeźi zeskanował ją, co osiągnęło taki rezultat.

Nazwa Pokemona: Deerling Ż
[url="http://www.pokestadium.com/pokemon/sprites/"][/url]
Poziom: 6
Typ:[color:c1a9=?] Trawiasto - Normalny
Łańcuch ewolucji: Deerling-(Lvl.34)->Sawsbuck
Obecne Ataki: Tackle/Pchnięcie , Camouflage / Kamuflaż, Growl/Warknięcie
Reszta ataków:--
Charakter i historia:Wydaje się być nieśmiała, jednak gdy pozna trenera czy Pokemona, jest wesoła i skora do zabawy. Poprzedni właściciel był kolekcjonerem, który uznał ją za przedawnioną i nudną. Nie zmieniło to jej charakteru, gdyż nie była do niego przywiązana.
Zdolność: Chlorophyll/ Chlorofil - Szybkość Pokemona zwiększa się, gdy świeci słońce.
Trzymany przedmiot: --

- W cyrku? A nie po to wujek kazał nam zdobyć pokemony? - Jego życie kręciło się w okół cyrku, trudno było uwierzyć, że pomyślałby o czymś, co by go nie obejmowało. Jednak rada Jerryego nie była jej potrzebna... mała Deerling wyglądała na płochliwą i delikatną, z pewnością pokemon który potrzebuje opieki a nie występów. Jednak kto wie? Może obserwując Ponyty po jakimś czasie sama poczuje się wystarczająco odważna, by spróbować? - Mogę cię jakoś nazwać? Kiedy jesteś Deerling, to jakbyś była jakąkolwiek Deerling... a jesteś przecież moja. Co powiesz na Mo Li? Aaah czy to nie jest totalnie przeurocze imię? - Znów pogrążona we własnym świecie, Pia złapała się za pliczki wpatrując błyszczącymi ślepiami w onyksowe oczka swojego nowego pokemona. Swojego! Oj tak, chyba powoli jej chęć posiadania zaczęła przejmować nad nią kontrolę... cóż to jednak dla kogoś, kto nigdy nic nie miał swojego? Różowowłosa zaczęła więc wymieniać... - Będziemy się bawić, a potem trenować, potem gotować, potem chwalić się tobą, potem nauczę cię skakać przez obręcze jak Ponyty, a potem... ah, myślisz że chciałabyś się nauczyć żonglować? Jestem pewna, że jeśli bardzo się do tego przyłożymy to się uda!

Jerry zaśmiał się wesoło, widząc Twoje podekscytowanie. W końcu znał Cię od dawna - pewnie wiedział, że tak zareagujesz. Jego Growlithe siedział wiernie obok, reszta Pokemonów badała otoczenie. Tylko Hitmonlee stał między nimi, rozglądając się wkoło. Po chwili podszedł do Jeremiego i spojrzał nań dziwnie. Chłopak uśmiechnął się i spróbował pogłaskać Pokemona, ten jednak odskoczył, patrząc na niego gniewnie. Jeremy pokręcił głową ze zrezygnowaniem.

- Z tym delikwentem może być ciężko. A, właśnie... skakanie to dobry pomysł, ale tylko jeśli będzie jej się to podobało. Do niczego jej nie zmuszaj, może jak będziesz ją zachęcała to Ci się uda ją przekonać. Wygląda na taką, co pójdzie za Tobą gdziekolwiek.

Z tymi słowami oddalił się, a reszta Pokemonów podreptała za nim. Poza Hitmonlee, który usiadł na trawie, przyglądając Ci się z zainteresowaniem. Mo Li, najwyraźniej dumna z faktu posiadania trenera, wypięła dumnie różową pierś i pokłusowała naokoło Ciebie. Teraz możesz ją trenować! Z pewnością będzie świetną towarzyszką.

Różowowłosa wydęła usta na słowa chłopaka, przecież wie jak ma się zająć swoim własnym pokemonem! Na pewno nie będzie jej do niczego zmuszać, Mo Li sama się na wszystko zgodzi! Jednak nim wrócą do cyrku... chciała zrobić coś bardziej trenerskiego! Wiedziała oczywiście, że pokemony mogą walczyć i że każdy ma jakieś ataki. Będzie mogła dokładnie o tym poczytać jak wróci... jednak do tego czasu, czemu by nie użyć Deerling i zobaczyć jak ona sama odnosi się do walk? Oczywiście istniała szansa niepowodzenia, nawet całkiem spora zważywszy na brak doświadczenia Pii... jednak ona nie bała się porażek! W tedy dopiero zwróciła uwagę na innego pokemona, który zdawał się pozostać przy nich jako jedyny.
- Słyszałeś? Zamierzamy znaleźć wam trenerów, ale ty chyba nie jesteś z tego zadowolony? Więc jak, wolisz siedzieć do końca życia w boxie? - Dopiero słowa wypowiedziane na głos przypomniały dziewczynie o jej własnym losie i jeszcze innej możliwości... - A może chcesz zostać wypuszczony na wolność? Może być ci trudno przeżyć samemu, ale spróbuj nas pokonać!
Pia nie liczyła na to, że mu się uda. Miała bardziej nadzieję, że przekona go tym, że dla pokemona nie ma lepszego i bezpieczniejszego miejsca niż u boku trenera. Tak samo jak dla Pii nie mia miejsca na świecie poza cyrkiem...

Hitmonlee wydawał się być niezbyt zainteresowany walką - po prostu siedział i patrzył na Mo Li z wyraźną fascynacją. Sarenka jednak całkowicie go ignorowała - pokłusowała dumnie przed siebie z podniesioną głową, rozglądając się wokół. Była może pięć metrów od Ciebie, gdy Hitmonlee podszedł niepewnie do Mo Li i wymamrotał:
-Hitmonlee...?
Sarenka odwróciła jednak pyszczek i pokłusowała dalej, zaś Pokemon zwiesił bezradnie głowę i odszedł w ślad za Jerry'm. Mo Li natomiast, zafascynowana nowym otoczeniem, wróciła do Ciebie i stanęła obok, wyczekując, co zamierzasz zrobić. Cicho prychnęła, patrząc za Hitmonlee, który powoli znikał Wam z oczu. Chyba niezbyt dobrze się czuła z tym, że tak go zbyła. Wydawało się, jakby walczący Pokemon naprawdę lubił Deerling.