Karawanka Dragneel

- Jeśli jesteś zazdrosna… cóż, wiedz, że nigdy bym cię nie zdradził! – roześmiał się. – Jesteś tak piękna, że byłoby mi ciebie szkoda… Jak mógłbym stracić COŚ takiego – wskazał na twój biust. Następnie ruszył w kierunku wielkiej sceny. Stała tam zawsze; była przygotowana na konkursy, wywiady, koncerty… Nieważne.
Zaprowadził Cię do stoiska z zapisami. Musiałaś się podpisać, by mogli zatwierdzić twój udział w konkursie. Miał odbyć się o osiemnastej… była siedemnasta trzydzieści cztery. Powinnaś zdążyć się przygotować. Może jakiś kebab?
- Dajesz, lasencja – rzucił.

Zazdrosna? Carvan na dobrą sprawę znała tylko jego imię i zamiłowanie do durnych tekstów.
Trudno mówić o zazdrości o nieznajomego, co nie?
Ale zaraz, że co, wróć.
Chodzi o jej cycki.
Spojrzała w dół na swoje piersi i zrobiła dziwną minę...
Po czym wzruszyła ramionami. Widziała większe.
Ale no, złożyła podpis i w ogóle. I teraz trzeba było czekać.
Spojrzała na bawiącą się kamykiem Arbę, po czym na Jacka.
- A ty nie bierzesz udziału?

- Panie przodem, kojarzysz? – zapewne nie. Cóż; w twoich rodzinnych stronach przyzwyczaili się, że nie należy traktować cię jak prawdziwą kobietę. Byłaś taką chłopczycą, ale… cóż poradzić? W tych stronach byli bardzo kulturalni. Oprócz tej podłej piczy ze sklepu… i siostry Joy. Kiedy się wreszcie zapisałaś on zrobił to po tobie.
Po chwili na scenie pojawił się grubaśny mężczyzna. Był łysy, miał hitlerowskie wąsy. Nie widać było jego szyi! Jakiś hipopotam! W każdym razie…
- Lorem Ipsum… – zaczął. Kiedy zrozumiał, że mikrofon działa przeszedł do rzeczy. – Na scenę zapraszam… Cos… Car… Carvar Dragomir… z Vulpixem – przeczytał wreszcie. Czas na twoją prezentacje… Najwidoczniej czytał od końca.

Historia do Targu Gier.