Droga przez nieznany region

Wbiegłeś do laboratorium. Na szczęście wszystkie kamery były wyłączone. Poliwag doskonale wiedział o co Ci chodzi. Połknął kamyczki zanim zdołałeś je wszystkie odnaleźć wzrokiem. Były bezpieczne w jego wielkim żołądku. Profesor wbiegł za Tobą. Gdy zobaczył zniszczenia padł na kolana a jego żuchwa zaczęła drżeć. Rozpłakał się i padł na ziemię.
- Ostatnie dwa lata mojego życia, tony badań, wszystko poszło się rypać, a mogłem zawładnąć tym światem... - zaczął szmerać pod nosem, ale stałeś blisko i wszystko słyszałeś.

- Ty mały, wstrętny karaluchu! – wrzasnąłem wskazując na niego palcem. – Jak śmiałeś próbować zawładnąć nad światem? Wiesz, myślę, że nie zasługujesz, by trzymać przy sobie Garchompa. Jesteś najgorszym profesorem świata! Myślałeś, że nie włamie się tutaj Zespół Magma? To się srogo myliłeś! Podczas, gdy ja broniłem twoich kamieni ty siedziałeś w swoim domku na wysportowanym tyłku! Nie zamierzam dłużej tego tolerować! Dawaj mi jakąś nagrodę, a nikomu nic nie powiem!

- Hehehehe - zaczął się nagle demonicznie śmiać profesorek - myślę, że zabierzesz moją tajemnicę do grobu.
Po tych słowach wyciągnął rozkładany nóż z kieszeni i zaczął się do Ciebie niebezpiecznie zbliżać. Gdy już był o włos od zgładzenia Cię zza jego pleców wyłonił się Garchomp i rąbnął go w łeb. Facet zemdlał. Wtedy smok wręczył Ci jajko z wyrazem twarzy który mówił: "ratuj siebie i moje dziecko" po czym wzbił się w powietrze i uciekł przez rozbity sufit.

- Dziękuję, Garchomp! – wrzasnąłem na odchodne. Spakowałem jeszcze jakieś(o ile były) fajne przedmioty. Jajo pokemona również wsadziłem w bezpieczne miejsce. Nie zamierzałam zawieść Garchompa… I uciekłem z Laboratorium. Nie chciałem tam dłużej siedzieć! Ten idiota próbował mnie zabić! Profesor Sycamore… ugh!
Kiedy(i o ile) wydostałem się na zewnątrz zacząłem ciężko dyszeć. Próbowałem się po tym wszystkim otrząsnąć… Moje pokemony były w Ballach. Garchomp uciekł. Profesor zwariował. Co robić? Wiać. Pobiegłem w kierunku lotniska, z którego leciałem do Johto.

Uciekałeś ile sił w nogach. To był dobry pomysł. Gdy tylko profesorek się obudzi będzie Cię ścigał do momentu aż Cię zabije.
Dotarłeś na lotnisko. O tej porze nie było zbyt dużego wyboru jeżeli chodzi o loty samolotem. Wybrałeś więc pierwszy lepszy lot. Leciałeś do Oblivii, Aqua Resort. Szybko udało Ci się załadować na samolot. Zapłaciłeś kartą płatniczą profesora, którą ukradłeś wychodząc. Oprócz tego zabrałeś wszystkie dane z komputera na dysku. Już w samolocie oglądałeś wiadomości w których poturbowany profesor opowiadał jak młody chłopak z zespołu Magma zdobył jego zaufanie i go napadł, po czym ukradł jego naukowy dorobek życia. Pokazali nawet jedno foto z kamer przy wyjściu. Zamazane ale pewnie ludzie by Cię rozpoznali. Do lądowania pozostało 4 godziny, miałeś czas by pomyśleć co dalej.

Na sto procent powinienem zmienić swoją tożsamość. Nie mogłem pozwolić, by mnie zamknęli… Miałem cel, piętnaście lat… Całe życie przede mną. Nie chciałem wierzyć, że wrobiłem się w ten sposób! Ten idiota zamierzał przejąć władzę nad światem. I jeszcze powiedział, że należę do grupy Magma! Oferowali mi dołączenie, ale… ugh!
Wziąłem głęboki wdech, po czym wypuściłem wcześniej nabrane powietrze. Nałożyłem kaptur na głowę zastanawiając się, co mógłbym zrobić. Gdybym dał radę mógłbym sprzedać drogocenne kamienie… i zmienić tożsamość. Odnalazłbym swoich rodziców! Idealne rozwiązanie.
Ale jak miałbym zrobić to w regionie, którego nijak nie kojarzyłem? No właśnie.

Rozmyślając tak zasnąłeś...
Obudził Cię głos stewardessy która mówiła o zapięciu pasów. Podchodziliście do lądowania. Kilkadziesiąt minut później już wysiadałeś na lotnisku. Kiedy minąłeś terminal jakiś facet pchnął Cię wsadzając Ci rękę do kieszeni na tyłach spodni. Zniknął w tłumie i nie zdążyłeś się mu przyjrzeć. Gdy wyjąłeś karteczkę z kieszeni ujrzałeś napis:
"Spotkajmy się pod fontanną, chce gadać o kamieniach".

Zaintrygowało mnie to… Skoro ktoś chciał porozmawiać o kamieniach… musiał mnie rozpoznać. Zmiana tożsamości – przynajmniej wyglądu – była idealnym rozwiązaniem. Przecież nie mogłem pójść do paki! Nie zamierzałem. Chciałem sprzedać te cholerne kamienie i odszukać swoich rodziców. O ile jeszcze żyli…
- W porządku – rzuciłem bardziej sam do siebie. Rozejrzałem się dookoła szukając tajemniczo ubranych ludzi. Ugh, przecież każdy mógł się tak ubrać! Teoretycznie było ciemno, więc i na lotnisku nie było zbyt wielu ludzi… ale zawsze to lepiej uważać.
Zacząłem szukać wspomnianej fontanny.

Nie było ciężko znaleźć fontannę. Znajdowała się w centrum kulturalnym resortu. W ogóle całe miasto robiło ogromne wrażenie. Wszystkie budynki były zabytkowe ale odrestaurowane. Miasto tętniło życiem i zadziwiało wielkością. Można tu było robić wszystko co wiązało się z rozrywką i odpoczynkiem. Dzień zmierzchał.
Wtem ktoś z tłumu chwycił Cię za ramię i pociągnął wąską alejką - nie bój się, nic Ci nie grozi.
Słowa tego człowieka którego twarzy nie mogłeś dostrzec nie bardzo Cię uspokoiły ale nie mogłeś się sprzeciwić. W pewnym momencie weszliście do kamienicy a potem schodami na górę. Luksus był tu bardzo zauważalny, ale nie przytłaczał, wklejał się w ducha miasta. W pewnym momencie stanąłeś w pokoju gdzie znajdowała się tylko jedna kobieta. Jej twarz spowijał mrok więc nie wiedziałeś jak wygląda. W pewnym momencie zorientowałeś się, ze jest to dym Gastlyiego.
- Przejdźmy do rzeczy. Wiem, ze masz kamienie megaewolucji. Kupię je od Ciebie za 4 miliony pd, nową tożsamość i zmianę wyglądu - jej głos wydawał Ci się znajomy ale nie mogłeś go skojarzyć z sylwetką.

Kobieta była przynajmniej przerażająca. Miejsce to jeszcze bardziej… kto wie? Może to jakaś głupia iluzja?
Może miałem do czynienia z jakąś mafią? Oferowali mi wiele… powinienem przyjąć ofertę bez żadnych sprzeciwów, ale… jakoś nie mogłem tego nie wykorzystać! Po prostu musiałem coś do tego dodać! Mimo zaoferowanych czterech milionów poke dolarów, zmiany tożsamości i wyglądy… cóż.
- Cztery miliony poke dolarów – zacząłem wyliczać na palcach. Niekoniecznie musiało jej się to spodobać! Na razie jednak niczego nie zmieniałem. – Nowa tożsamość, zmiana wyglądu… mogłabyś dorzucić jakiegoś ciekawego trawiastego pokemona? Moja drużyna nie jest zbyt zróżnicowana – nie byłem pewien, czy dobrze się zachowałem, ale raz się żyje! Musiałem.