Gra Stanisława Collinsa - Pinokia

Drugi dzień po tym jak wyruszyłeś w podróż. Dopłynąłeś w końcu na archipelag wysp należący do regionu Oblivia. Statek zatrzymał się w najpiękniejszym zakątku - w mieście Aqua. Było to spore miasto nastawione na turystykę. Na środku znajdowała się wielka fontanna z tonami monet na dnie.
Tutaj zaczynała Ci się przygoda z tropikami i tutejszą ligą Pokemon.

- Widzisz, Atos. - rzekł do lillipupa, którego trzymał teraz na rękach brzuchem do góry, bo wystawiał go do pieszczot. - To jest właśnie miasto Aqua. Tutaj zaczyna się nasza przygoda! - w jego głosie brzmiał niekłamany entuzjazm. Miał ochotę już teraz zagłębić się w dzicz. Nie dbał o jedzenie, o mapy czy inne tego typu nudne rzeczy. Był za mały. Chciał już teraz zacząć swoją PRZYGODĘ!

Pies zawarczał i ruszyliście przed siebie w miasto. Nie chciałeś przebywać zbyt długo w mieście więc niemal od razu ruszyliście na jego północ. Była tam droga Sofijska, nazwana oczywiście od nazwy wyspy, na której przebywaliście. Kamienne płyty prowadziły na północ wiodąc przez gęste zarośla wprost na górę o wdzięcznej nazwie Sorbet. Nazwana została tak ze względu na charakterystyczny smak lodu, który ją pokrywał, który ewidentnie był słodki. Były różne teorie czemu tak się dzieje ale naukowcy jeszcze nie potwierdzili żadnej. Tak czy owak ściągało to masę Pokemonów, które przystosowały się do takiego klimatu.

Walka, walka, walka! myślał gorączkowo, wspinając się pod górę. Rozglądał się dokładnie, żeby nie ominąć żadnego pokemona, który stanąłby mu na drodze. Chciał wypróbować umiejętności bitewne swojego małego przyjaciela i w tym celu szedł właśnie w dzicz. Miał nadzieję na zdobycie chociaż odrobiny doświadczenia dla siebie samego. Cóż, prawdę powiedziawszy, jeszcze nigdy nie walczył. Widział jednak wiele razy w telewizji, jak to się robi, więc uważał, że był gotowy.

Szedłeś i początkowo nie było nawet słychać, że w zaroślach cokolwiek się znajduje. Można było stwierdzić, zę Pokemony ktoś wypłoszył i wtem na drogą wyskoczył mały Pichu. Polizał sobie łapki i zaczął myć uszka, ogonek i ogólnie całe swoje futerko. 100% słodyczy w Pokemonie. W końcu jednak kiedy na dobre się rozbudził i was dostrzegł nastroszył futerko...tylko po to by się poprzetrząsać. Potem żwawym krokiem obskoczył Ciebie i psiaka dookoła i stanął przed wami przekrzywiając główkę w geście zainteresowania.

Wreszcie przyda się moja specjalność

________________

A więc to pierwszy pokemon, jaki stanął na jego drodze! Tak! Coś w nim podskoczyło z ekscytacji, kiedy spojrzał na przeuroczego pokemona myjącego się tuż przed nim i lillipupem. Z jakiegoś powodu wiedział, co robić, żeby zdobyć zaufanie małego stworka. Przykucnął przy nim i szeroko się uśmiechnął.
- Cześć! Ja wiem, jak ty się nazywasz! Ty jesteś pichu, prawda? - spytał, chociaż dobrze znał odpowiedź na swoje pytanie. - Ja jestem Staś a to mój przyjaciel lillipup. - powiedział, pokazując na psiaka, który zamerdał ogonkiem i szczeknął coś po swojemu w przyjaznym powitaniu.

Pichu spojrzał na was badawczo i zaczął obwąchiwać Ciebie i psiaka z każdej możliwej strony, również od tyłu. Chwilę potem stał przed wami puszczając iskierki z policzków. Chyba liczył na mały sparing. Nie był z pewnością silnym przeciwnikiem ale na początek był idealny by sprawdzić jak Lillipup sprawdzi się na polu bitwy. Możliwe też, ze na koniec uda Ci się złapać małego elektrycznego szczurka. Taki Pokemon mógłby się przydać przy najbliższym starciu z gym liderem.