DayCare Aquy

Niestety nie trafiłeś motyla, w zamian dostałeś od niego kamieniem rzuconym przez jego siłę umysłu. Jednak nie to uderzenie sprawiło Ci ból, bolało Cię to że twój przegrał mimo przewagi typów.

Wcale mnie to nie bolało. Miałem to konkretnie gdzieś. Ruszyłem w stronę liska wyciągając szczotkę z torby. Następnie usiadłem wyciągając nogi i położyłem sobie Stworka na udach. Potem czesałem jego jedwabistą sierść.

Nie miał on ochoty na czesanie wytrącił Ci szczotkę z ręki i zaczął piszczeć, a następnie rozpłakał się. Gdy przestał się mazać zeskoczył z twoich kolan i zaczął puszczać serię ataków w nicość.

Stwierdziłem, ze skoro Vulpix woli trenować sam to to też jest sposób. Dałem mu więc spokój i pozwoliłem na "puszczanie serii ataków w nicość". Na pewno mu to nie zaszkodzi.

Jemu nie, jednak szkodziło to budynkowi, jego ataki trafiały też tam, a razem z wysoką temperaturą wywołało to pożar. Tobie również to przeszkadzało, było Ci tak gorąco że zaczęło Ci się robić słabo.

Postanowiłem w takim wypadku wyjść na dwór i poczekać tam aż budynek spłonie albo ktoś go ugasi. Zawsze wokół budynku Day-Care jest jakiś ogród więc mogłem tam przeczekać najgorsze.

Nie było to takie łatwe. Było bardzo gorąco, a tobie ani trochę się nie polepszyło. Może przydałoby się uspokoić Vulpixa? Chyba że wolisz mieć ludzi z daycare na sumieniu, a właśnie ci ludzie zaczęli krzyczeć pomocy, ciekawe dlaczego.

W sumie to ich los jest mi obojętny. Niech giną. Zapewne za ich pokonanie Vulpix też dostanie jakiś Exp. Także - Vulp, do boju, spal wszystko tylko tak by mi nic się nie stało!

~Ty zły człowieku! ~
Po chwili jednak przyjechała straż pożarna i policja. Blaistoisy ugasiły budynek a sierżantka Jenny podeszła pod Ciebie i zapytała:
-Czy to twój pokemon? Pokazując palcem na Vulpixa

- Nie, nie znam go, pierwszy raz na oczy widzę - rzekłem machając ręką i odeszłem w swoją stronę gwiżdżąc w stylu "to nie moja wina, nic nie wiem". Patrzyłem na szkody, które zrobił Vulp.