Dzikus na wolności! - Gra makroska

- I byłeś lekko myślny. - zauważa Jolteon. - Kara to kilka dni bez rozmowy ze mną.
Dziewczyna szybko wskrzesiła Misty i Millinde. Niestety kiedy wskrzesiła Milinde poczuła ogromny ból w klatce piersiowej. Poczułeś to, bo ją kochasz. Dziewczyna spojrzała na Milindę z wyrzutem.
- Jesteś... demonem... zabijającym... dobre... lekarki... z... mocą... wskrzeszania... ludzi... - Wykrztusiła blondynka i padła na ziemię. W tej chwili Millinda zmieniła się w czerwonego stwora.
- Lucyfer szmananananana! - Krzyknęła, zniszczyła dach i wyleciała gdzieś na swoich skrzydłach.
- O mój boże! On zabił moją rodzinę! - Misty mdleje.

Łapię Misty i mówię:
-Jolteon wiem że mnie nie chcesz słuchać bo mam Karę, ale spróbuj pomóc Misty! Proszę Cię bardzo! W ten sposób udowodnisz że nie jesteś złym pokemonem, tylko że jesteś silny, pomocny i miły. Wybór należy do Ciebie, chociaż ja uważam że powinieneś to zrobić to i tak pewnie mnie nie posłuchasz, jednak liczę na twoje dobre serce i wierze że możesz to zrobić.
-Misty czy możesz później wręczyć mi odznakę?

Jolteon napisał na ziemi ''JAK MAM JEJ POMÓC. NIE UMIEM WSKRZESZAĆ JAK MARY KTÓRA CIĘ UWOLNIŁA, UPADŁA NA ZIEMIĘ Z POWODU BRAKU SIŁ, ŻYJE JESZCZE, A TY ZNOWU JĄ ZOSTAWIASZ! NIEPOTRZEBNIE CIEBIE UWOLNIONO! NIE ZASŁUGUJESZ NA BYCIE TRENEREM! - Stworek zabrał Mary Lennox i przywrócił kraty, po czym zaczął jeść karmę dla pokemonów jakgdyby nigdy nic. Dziwne jego zachowanie jest. No cóż... znowu okazałeś się być złym trenerem.

-Jolteon chodziło mi o to abyś strzelił w Lucyfera jakimś piorunem czy coś. Chociaż rzeczywiście lepiej będzie jak się przestanę odzywać bo tylko problemy ze mną są! Jolteon proszę Cię nie bądź na mnie aż tak zły, staram się. Nie jestem dobrym trenerem, bo nie chodziłem do żadnej szkoły! Nie wiem co mam robić, jednak mam nadzieje że nie jestem najgorszy. W końcu skoro nie odszedłeś jeszcze ode mnie znaczy to że mnie polubiłeś, może mniej niż ja ciebie ale na pewno mnie lubisz.

''NIE POMOGĘ CI. JESTEŚ WREDNY. NAWET JEŚLI CI POMOGĘ TO NIE BĘDĘ SIĘ DO CIEBIE ODZYWAŁ I NIE BĘDĘ CI POMAGAŁ W NICZYM! A TO OSTATNI RAZ - palnął Misty piorunem i ta ożyła. Mary też, ale wkurzyła się na Ciebie i nie miała zamiaru Ci pomagać.
- Eevee i Eevee wybieram was! - w tej chwili wypuściła dwa malutkie Eevee. Poznajesz, że to chłopiec i dziewczynka. Kiedyś twój lub już nie twoj Jolteon tak wyglądał. Możesz teraz zrobić co zechcesz, ale pamiętaj, że nie możesz wyjść zza krat.

-Misty wiem że ty też zapewne jesteś na mnie zła, jednak proszę Cię o przysługę. Spróbuj uwolnić mnie z tego więzienia jeśli tylko możesz. Może te dwa słodkie eevee Ci pomogą, a jeśli nie to trudno. Skończe swe życie bez osiągnięcia swojego celu, nie pokonam okrutnych rzeźników zabijających pokemony, nie zrobię tego bo stałem się taki głupi jak oni.
-Kaioshinie pamiętasz jak byłeś malutkim eevee takim jakimi są te dwa maluchy? Pamiętasz jak nie mogliśmy się rozdzielić się ani na chwilkę? Nasza przyjaźń była jak niewidzialny łańcuch przyciągający nas do siebie tak jak jest w przypadku magnesu o biegunie N i magnesu o biegunie S, przyciągają się! Tyle pięknych chwil ze sobą spędziliśmy:
Twoja ewolucja w momencie kiedy mogłeś umrzeć, ale nie stało się to!
Wizyta u rzeźnika gdzie złapaliśmy poochyene, a mi odcięto siusiaka. Uratowałem Cię, nie miałeś sił!
Zawody koordynatorskie, i atak rzeźników.
-Wszystko to chcesz zaprzepaścić, wiem że czujesz do mnie cholerną urazę, masz prawo do tego. Moja zła komenda skrzywdziła Cię. Ja jednak czuję że ciągle mnie lubisz, może troszke mniej niż dawniej, nawet na pewno trochę mniej, ale ciągle coś do mnie czujesz. Jesteśmy, a przynajmniej byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Tworzymy zabójczy duet, wszyscy będą się cieszyli kiedy tylko będziemy na jakiś zawodach, szczególnie z twojej obecności. Przemyśl to jeszcze, proszę!

- W sumie to ja tobie też uratowałem życie, a Ty i tak ignorowałeś swoich przyjaciół. Nie wiesz co to przyjaźń. Mówisz o niej, a sam nie wiesz co to jest... Jesteś nieodpowiedzialnym trenerem. Uratuje Ciebie ostatni raz i będę z tobą podróżować, ale nie będę z tobą rozmawiał tylko po prostu CZASAMI słuchał twoich poleceń, a Ty nie będziesz mógł odwalać takich szopek jak teraz... A jeśli tak... odejdę. Nie mam zamiaru słuchać twoich jęków dłużej więc teraz uderzam piorunem. - pokemon w tej chwili rozbił kraty używając pioruna. - Jeśli będziesz chciał mnie przytulić lub coś w tym stylu dostaniesz jeszcze mocniej. Zresztą... Mary również nie możesz tyknąć nieodpowiedzialny trenerze. W ogóle za kogo Ty się uważasz? Zabijasz, mówisz, że zrobiłem? Ewolucji nigdy nie chciałem! Chciałem zostać małym Eevee! Odebrałeś mi wtedy dzieciństwo! Uratowałeś mnie, bo nie miałem sił... Ciebie też ratowałem i to dużo więcej razy. Martwiłeś się o swoje dupsko i ukryłeś się za czymś kiedy kazałeś mi wydać te ataki! To wszystko mogłoby spaść na Ciebie...  Wtedy raczej byłoby dobrze. Ty jesteś NIKIM! I ten ostatni raz będę mógł Ci towarzyszyć. Pamiętaj, że jeśli coś zaprzepaścisz to po prostu od Ciebie się odłączę. A i wiem, że bardzo nie lubisz swoich pokemonów oprócz mnie... - w tej chwili pokemon Ciebie przytula.

-Przepraszam, jeszcze raz przepraszam Kaioshin. Zrobię dla Ciebie cokolwiek zechcesz.
Również przytulam się do swojego pokemona, chce razem z nim w ciszy spędzić tę chwilę. Zbyt zżyłem się z tym pokemonem aby teraz nasza przyjaźń upadła, muszę ją ratować! Ale jak? Pokemony to mądre stworzenia, mają własny rozum, własne uczucia. Więc muszę wziąć sprawy w swoje ręce, tak...
-Jolteon, jeśli chcesz mogę Cię puścić.

- Dobra, możesz mnie puścić. Żart! Ostatnią szanse Ci dam, ale jeśli ją zmarnujesz to pozwolisz, żebym odszedł. Od przysięgi zero samolubności, zero lekceważenia pokemonów, zero obrażania Mary, zero KŁAMANIA. Jeśli to złamiesz, a przysięgniesz to ja odejdę. Wiem, że będzie Ci ciężko, ale to już nie moja wina... jak ma się taki charakter to jest twoja wina. Możesz go zmienić Smith.