Gra Pii - w pogoni za szczęściem

Usiadłaś koło stolika i poczełaś szamać swoje jedzenie. Gdy byłaś mniej więcej w połowie do Twojego stolika dosiadła się paczka trójki przyjaciół rechocząc wesoło. Po chwili zauważyli, zę Ty też tu jesteś i z uśmiechem na twarzy rzekli chórem - Cześć! Jestem Emily a To Ralph i Susanne.
Wszyscy byli tak słodko cukierkowi. W pół minuty opowiedzieli Ci historię swojego życia i zapropnowali byś została ich przyjaciółką.

Pia nawet nie słuchała co mówią, zareagowała dość szybko... spojrzała na nich jak wkurzony facet i grzecznie poprosiła by się wynieśli. Też jak facet grzecznie. No jak można się tak dosiadać do zajętego stolika i tak wydzierać? Brak kultury połączony z jej nienajlepszym samopoczuciem. Jeśli się nie wyniosą to będzie jadła tak obrzydliwie jak się da, mając przy okazji nadzieję że słodka Erika nigdy jej takiej nie zobaczy... po prostu miała dość użerania się z ludźmi jak na to życie i ani trochę cierpliwości. Eh, chyba z zabaw z Poliwagiem nici, jedyne czego chciała to zagrzebać się w pościeli.

Ludzie odeszli robiąc głupie miny. Niedobra Pia. Niedobra! W każdym razie zjadłaś a następnie poszłaś do swojej klitki się wyspać. Gdy wstałaś była 10 rano a o śniadaniu mogłaś już zapomnieć. Co gorsza obudziłaś się głodna, tak samo jak Twój Poliwag, który przecież nie dostał wieczorem jeść. Stołówka jednak była zamknięta aż do pory obiadowej. Chyba będziesz musiała zabawić tu trochę dłużej niż przypuszczałaś.

Czy w całym mieście nie ma nic do jedzenia poza stołówką w Centrum Pokemon? Jakoś się Pii nie chciało w to wierzyć, więc ignorując zrzędzącego Poliwaga spakowała manatki i podeszła do jakiegoś pracownika pytać o kierunek. Miała zamiar pierw zajść do spożywczego/pokemonowego, by zakupić coś do jedzenia dla kijanki i zrobić zapas na parę dni, a potem rozejrzeć się za fast foodem. Była dość zaradna i nie poddawała się szybko, taka sytuacja wydała jej się całkowicie normalna i zamierzała spróbować wybrnąć z niej w jak najbardziej logiczny sposób.

Polazłaś na miasto by zrobić zakupki i się naszamać. Nietrudno było znaleźć tutaj różne lokale gastronomiczne. Było to ogromne miasto łączące piękno i siłe, zarówno w tym,z ę była tu i hala konkursowa i sala gimnastyczna ale też w budownictwie: piękne zabytkowe budynki i silne kształty nowoczesnych bloków i wieżowców. Full wypas. Kiedy już się najedliście razem z Kum-chanem była godzina 15.30. Mogliście ruszać dalej.

No tak, teraz jak już była trenerką pokemon, teoretycznie powinny interesować ją gymy... i interesowały, chociaż nie w taki sposób jak innych trenerów. Erika była liderką sali i wiele razy opowiadała o swoim zajęciu i pokemonach. Pia czuła dumę na myśl, że jest ona uznawana za najsilniejszą trenerkę w swoim mieście... zapragnęła przekonać się co to znaczy i wyzwać lidera sali w Hearthome City, który wg jej wiedzy zajmował się pokemonami duchami. Kum-chan zapewne się nie ucieszy na te wieści, jednak Pia nie zwykła słuchać się innych i tym razem również nie zamierzała. Oczywiście nie liczyła w żadnym wypadku na zwycięstwo, chciała zobaczyć próbkę sił. Podeszła więc do kogoś kto wyglądał jej na trenera i zaczęła wypytywać o drogę.

Szybko namierzyłaś przewodnika, który bardzo dokładnie wytłumaczył Ci drogę do gymu. Gdy tam dotarłaś oniemiałaś z zachwytu. Gdyby nie tablica z znakiem ligii i napis "Gym" nigdy byś nie odgadła, ze to co widzisz to sala gimnstyczna. Była to wielka katedra w stylu neogotyckim z dwoma wieżami po bokach, na planie odwróconej litery "T". Wszedłaś do środka a tam podobne zamkowe klimaty. Wziełaś numer 22 i spojrzałaś na tablicę jaki obecnie walczy. Był to numer 15. Musiałaś zatem chwilę poczekać na swoją kolej.